เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 552

บทที่ 552 ที่น่ากลัวคือใจคน ไม่ใช่ความเจ็บป่วย (3)

หวังโส้วรออยู่หน้าประตูจนเฉินชางมาถึงแล้ว!

เขาถึงขั้นนึกไม่ถึงว่า แม้แต่เฉียนเลี่ยงกับเหอทงก็มาด้วย!

หวังโส้วเห็นสถานการณ์ดังนั้นก็อดยิ้มเจื่อนไม่ได้

ว่ากันว่าความในอย่านำออก ความนอกอย่านำเข้า แต่ครั้งนี้ ทุกคนรู้เรื่องไม่ดีในบ้านตนหมดแล้ว

วงสังคมไม่ใหญ่ หวังโส้วรู้สึกว่าเรื่องครั้งนี้กลายเป็นจุดอ่อนให้คนหัวเราะเยาะแล้วจริงๆ

ก่อนหน้านี้เขาพยายามประคับประคองอย่างระมัดระวัง แต่นึกไม่ถึงว่าสุดท้ายก็ป้องกันไม่ไหว ครั้งนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว

“หมอเฉิน สวัสดีครับ ผมคือหวังโส้ว” หวังโส้วรีบทักทาย

“หัวหน้าแผนกหวัง สวัสดีครับ” เฉินชางกล่าวยิ้มๆ

เหอทงก็พยักหน้าเช่นกัน “หัวหน้าแผนกหวัง ผมกังวลว่าจะเกิดปัญหา ก็เลยเรียกหัวหน้าแผนกเฉียนมาด้วยครับ”

เฉียนเลี่ยงพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร

หวังโส้วแม้ปากจะไม่พูดอะไร แต่ในใจก็รู้สึกซาบซึ้งมาก “ขอบคุณครับ”

“รีบไปเถอะครับ ผู้ป่วยเสียเวลานานมากไม่ได้” เฉินชางบอก

“หมอเฉิน…ค่าวิชาชีพเฉพาะทาง…” หวังโส้วอึกอัก

“ราคาตลาดแล้วกันครับ ผ่าตัดก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน” เฉินชางตอบ

หวังโส้วพยักหน้า เผยสีหน้าดีใจทันที นำคนเดินเข้าห้องผ่าตัดแล้ว

……

หมออีกคนเห็นพวกหวังโส้วเดินเข้ามาก็รีบบอกว่า “หัวหน้าแผนกหวังครับ ญาติผู้ป่วยไม่เซ็นชื่อ”

หวังโส้วได้ยินแล้วสีหน้าเปลี่ยนทันที

“อาการของหยางหย่วนจงเสียเวลานานกว่านี้ไม่ได้แล้ว เสี่ยวหย่า เซ็นเถอะ”

เสี่ยวหย่าคือภรรยาของหยางหย่วนจง เป็นคนแรกที่เซ็นชื่อเช่นกัน

ตอนที่เสี่ยวหย่ากำลังเซ็นชื่อ พ่อตาหยางก็ถลึงตามองหวังโส้ว “พวกเราไม่มีเงิน!”

หวังโส้วหนังตากระตุก ขณะกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่าง เฉียนเลี่ยงก็อดพูดไม่ได้ว่า “แต่แบ่งชำระได้ครับ”

“แบ่งชำระได้ก็ไม่มีเงินจ่ายคืน” พ่อตาหยางแดกดัน

เฉียนเลี่ยงกับหวังโส้วทำงานด้วยกันมาสิบกว่าปี จึงรู้เรื่องในครอบครัวเขามาตั้งนานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะปัญหาของครอบครัวภรรยา ก็อาจจะไม่เกิดสถานการณ์เหมือนอย่างวันนี้

“เจอลูกเขยไม่รู้จักบุญคุณแบบนี้ ฉันเองก็ไม่มีหนทางเหมือนกัน ตอนนั้นลูกชายฉันช่วยเหลือเขาไปตั้งเท่าไร วันนี้ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย เขาเห็นคนใกล้ตายแต่กลับไม่ช่วยเหลือ”

หวังโส้วโมโหจนขมับสองข้างเต้นตุบๆ แต่ก็ยังสูดหายใจลึก “ท่านนี้คือผู้เชี่ยวชาญที่ผมเชิญมา หมอเฉิน เขามีชื่อเสียงและบารมีมากในแวดวงนี้ เรื่องผ่าตัดจะชักช้าไม่ได้แล้ว รีบเซ็นชื่อเถอะ”

พ่อตาหยางมองเฉินชางแวบหนึ่ง แล้วอดพูดแขวะไม่ได้ “เธอเห็นฉันแก่แล้วเลอะเลือนงั้นเหรอ สุ่มเรียกเด็กมาสักคน วางแผนจะให้ลูกชายฉันตายไวๆ งั้นสิ จิตใจโหดเหี้ยม! หวังโส้ว…”

เฉินชางก็งงเหมือนกัน!

เฉียนเลี่ยงกลับเห็นจนชินแล้ว

ส่วนหวังโส้วก็โมโหจนมือไม้สั่น

ถ้าไม่เซ็นชื่อก็ไม่มีทางผ่าตัดได้

เฉินชางยิ่งไม่มีทางเสี่ยงผ่าตัด

ตอนนี้อย่าว่าแต่เฉินชางผ่าตัดเลย แม้แต่พวกหวังโส้วก็ไม่มีทางผ่าตัดได้อยู่ดี เพราะนี่คือข้อบังคับของกฎหมาย ถ้าผู้ป่วยไม่รู้สึกตัว อีกทั้งคนในครอบครัวไม่อยู่ในเหตุการณ์ สถานการณ์เช่นนี้หากผ่าตัดจะก็รายงานขึ้นไปยังผู้มีอำนาจสูงสุดได้ หลังจากเบื้องบนอนุมัติแล้วถึงจะผ่าตัดช่วยชีวิตได้

แต่ถ้าคนในครอบครัวผู้ป่วยอยู่ในเหตุการณ์ด้วยก็ต้องให้พวกเขาเซ็นชื่อ ถ้าไม่เซ็นชื่อก็ไม่มีทางผ่าตัดได้

ตอนนี้ ถ้าภรรยาของหยางหย่วนจงไม่เซ็นชื่อ แม่ไม่พูดอะไร พ่อก็หลับหูหลับตาทำตัวไร้เหตุผล ก็ไม่มีทางผ่าตัดได้แน่นอน

ตอนนี้เอง แพทย์คนหนึ่งรีบร้อนวิ่งออกมาแล้ว “หัวหน้าแผนกหวังครับ ควบคุมความดันโลหิตของผู้ป่วยไม่ไหวแล้ว หลังจากให้เลือดแล้วความดันโลหิตก็ไม่เพิ่มขึ้นอยู่ดี สถานการณ์ตอนนี้อันตรายมากครับ ต้องผ่าตัดแล้ว!”

พ่อตาหยางไม่พูดอะไร

หวังโส้วอดไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาไม่อยากเกี่ยวข้องใดๆ กับน้องเขยคนนี้อีก แต่…

แต่…

ถ้าให้คนป่วยตัวเป็นๆ มาตายอยู่ตรงหน้าเขา ทั้งยังเป็นน้องชายแท้ๆ ของภรรยา…

เขาบอกกับหมอที่ถือหนังสือแจ้งว่า “เสี่ยวหลิว เอามาให้ผม ผมเซ็นเอง!”

“หัวหน้าแผนกครับ…เขา…” เสี่ยวหลิวงุนงงที

หวังโส้วสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง “เอามาให้ผม!”