เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 559

บทที่ 559 ฟังทอล์คโชว์ตลกที่ห้องออกกำลังกาย

เฉินชางลองสรุปจากประสบการณ์ของตัวเอง!

ถ้าตัวเองออกไปกับรถฉุกเฉินเที่ยวหนึ่ง ขอเพียงรับตัวผู้ป่วยกลับมาได้สำเร็จ ก็จะได้รับค่าประสบการณ์ประจำวัน 1000 แต้ม ถ้ารับกลับมาได้แค่ร่างไร้วิญญาณ ก็จะได้รับค่าประสบการณ์ประจำวันแค่ 200 แต้ม

ดังนั้น ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ขอเพียงเฉินชางออกไปกับรถฉุกเฉิน เขาก็จะพาหวังเชียนออกไปด้วย

เขาสังเกตว่าขอเพียงพาหวังเชียนออกไปด้วย โอกาสที่จะรับตัวกับวิญญาณของผู้ป่วยมาพร้อมกันก็มีมากขึ้น ปฏิบัติตามแนวคิดการรับใช้ประชาชน เพิ่มอัตราสำเร็จในการกู้ชีพผู้ป่วย ทั้งยังได้เพิ่มค่าประสบการณ์ของตัวเองด้วย ตอนนี้หวังเชียนกลายเป็นสมบัติล้ำค่าของรถฉุกเฉินแล้ว!

ตอนแรกคนขับรถหยางยังดูถูกความคิดนี้!

แต่เขาก็เริ่มพบว่าเรื่องนี้แปลกประหลาดจริงๆ ด้วยเหตุนี้เขาถึงตั้งใจถ่ายรูปของหวังเชียนเอาไว้ แล้วเปลี่ยนภาพหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองเป็นภาพของหวังเชียน

สำหรับเรื่องนี้ หวังเชียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี!

การมาเยือนของเดือนธันวาคมทำให้อากาศหนาวเย็นขึ้นหลายส่วน เสื้อผ้าที่ผู้คนสวมใส่ก็หนาขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัด

ช่วงนี้งานยุ่ง ทำให้เฉินชางไม่ค่อยมีเวลาไปโรงพยาบาลตงต้า วันนี้หวังเชียนเข้าเวร เฉินชางจึงเลิกงานเร็วแล้วไปที่โรงพยาบาลตงต้า

ตอนที่เพิ่งเดินผ่านประตู คุณตาที่เฝ้าประตูก็ยิ้มทักทาย “พ่อหนุ่ม ไม่ได้เห็นเธอมาที่นี่นานเลยนะ”

เฉินชางชะงักไปครู่เดียว แล้วก็ยิ้มให้ทันที “ครับ ช่วงนี้งานยุ่ง”

ตอนที่เฉินชางเดินผ่านแผนกฉุกเฉิน ก็เห็นรถฉุกเฉินมาจอดอยู่ตรงประตู อู๋เผิง หมอของแผนกฉุกเฉินกำลังนำทีมหมอกู้ชีพผู้ป่วยอย่างเร่งรีบ

ด้วยความที่อยากรู้อยากเห็น เฉินชางกำลังจะเดินเข้าไปดู แต่ตอนที่เพิ่งจะก้าวออกไป เขาก็หดเท้ากลับเข้ามาอีก…

การปรากฏตัวของฉันคงจะไม่ทำให้อาการของผู้ป่วยร้ายแรงขึ้นใช่ไหม

พอนึกถึงตรงนี้ เฉินชางก็อดส่ายหน้าไม่ได้ มันจะเป็นไปได้ยังไง!

ตัวเองเป็นผู้สืบทอดรุ่นใหม่ของลัทธิสังคมนิยม จะไปเชื่อสิ่งที่อาจจะไม่มีอยู่จริงแบบนี้ได้ยังไง!

พอคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็ตัดสินใจเดินเข้าไปดูว่าต้องการความช่วยเหลืออะไรหรือเปล่า

ตอนที่เพิ่งเดินเข้าไป อู๋เผิงก็ทักทายเขา “เฉินชาง?”

เฉินชางพยักหน้า “กำลังยุ่งอยู่เหรอครับ”

อู๋เผิงพยักหน้า แล้วก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

เฉินชางเองก็ไม่อยากรบกวน หันตัวเตรียมจะเดินออกไปอยู่แล้ว

ตอนนี้เอง มีเสียงที่ชัดใสดังขึ้น “คุณคือ..เฉินชาง หมอเฉินของโรงพยาบาลอันดับสองใช่ไหมครับ”

เฉินชางหันตัวไป เห็นชายหนุ่มอายุยังน้อยที่สวมเครื่องแบบของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินยืนอยู่ตรงประตู

เฉินชางพยักหน้า “ใช่ครับ คุณคือ…”

พอหนุ่มน้อยได้ยินแบบนั้น ก็กล่าวอย่างตื่นเต้นทันที “ผมเป็นหมอของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินครับ ชื่อหลูปิน…

…หมอเฉิน ผมเคยได้ยินเรื่องคุณมาก่อน ตอนนี้เขารู้กันทั้งโรงพยาบาลแล้วว่าถ้าเจอเคสเลือดออกที่หัวใจ แค่ไปหาคุณก็ไม่มีปัญหาแล้ว!”

เฉินชางได้ยินแล้วยิ้มเขินๆ พูดแบบนี้ฟังดูเกินจริงไปหน่อย

แต่…ได้ยินแล้วก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลายจริงๆ

“เกรงใจแล้วครับ ไม่ได้ขนาดนั้นหรอก” เฉินชางยิ้ม

หลูปินส่ายหน้า แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “จริงครับ นี่ผมไม่ได้พูดเองนะ ตอนที่พวกเราประชุม หัวหน้าแผนกเหอบอกเองเลย เวลาแบ่งตารางงานหรือมีงานเคลื่อนย้ายผู้ป่วยที่ต้องกู้ชีพฉุกเฉิน ถ้าเจอกับเคสที่อันตรายมาก ถ้าไม่ส่งไปหาผู้อำนวยการฉินที่โรงพยาบาลหัวใจและหลอดเลือด ก็ต้องส่งไปให้เฉินชางที่โรงพยาบาลอันดับสอง”

เฉินชางได้ยินแล้วรู้สึกกลัวมากจริงๆ!