เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 558

บทที่ 558 สัตว์นำโชค

เด็กอายุยังไม่ถึงสามขวบก็เล่นโทรศัพท์มือถือเป็นตั้งนานแล้วเขาเปิดคลิปเล่นไปเรื่อยด้วยความอยากรู้อยากเห็น

นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคลิปกลั่นแกล้งคลิปนั้น

แผนกกุมารเวชรับตัวเด็กไปอย่างรวดเร็ว

หมอวินิจฉัยว่าเป็น ‘โรคลมบ้าหมูในเด็ก’!

เป็นเพราะหลังจากเด็กถูกทำให้ตกใจจึงมีอาการลมบ้าหมูกำเริบกะทันหัน เด็กไม่ได้สติตอนอาการกำเริบ แขนขาทั้งสี่ชักเกร็ง น้ำลายฟูมปาก ร้องไห้ตกใจเสียงดัง สีหน้าเดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีด กระสับกระส่ายเป็นต้น

อาการเหล่านี้เป็นอาการที่พบบ่อยของโรคลมบ้าหมูในเด็กกำเริบ

แต่การรักษาค่อนข้างยุ่งยาก ต้องเข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาล

ในที่สุดตอนนี้ก็ไม่มีใครปกป้องหวังอี้เจ๋อแล้ว เขาต้องรับทั้งหมัดทั้งเท้าโดยหนีไม่ได้!

ยังดีที่ตำรวจมาขวางไว้ ตอนผู้หญิงคนนี้สติแตกขึ้นมาน่ากลัวกว่าผู้ชายเสียอีก!

ส่วนคุณครูหม่าก็รับยาสลายลิ่มเลือดสำเร็จแล้ว อาการเจ็บหน้าอกทุเลาลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ต้องรักษาต่อเนื่องอีก แผนกโรคหัวใจรับตัวให้เข้าพักในโรงพยาบาลแล้ว

เมื่อเห็นหวังอี้เจ๋อถูกพ่อแม่ตบตีอยู่ที่แผนกฉุกเฉิน คุณครูหม่าก็บอกทันทีว่า “เลิกตีได้แล้วครับ ค่อยๆ สั่งสอนเด็กดีๆ สิ!”

น่าเสียดาย ไม่มีใครฟังเขา

กฎแห่งธรรมชาติมีวัฏจักร สวรรค์เคยละเว้นใครบ้าง

ตอนที่เด็กดื้อสร้างความเสียหายให้คุณครูหม่า ผู้หญิงคนนี้ใช้ความรักอันลึกซึ้งของแม่ปกป้องลูก

แต่ตอนที่เด็กดื้อสร้างความเสียหายให้เด็กน้อยซึ่งเป็นลูกของตัวเองเหมือนกัน นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว

แต่พอลองคิดดูให้ละเอียด เรื่องนี้เป็นความผิดของหวังอี้เจ๋อคนเดียวจริงหรือ

เป็นหวังอี้เจ๋อต้องการให้น้องชายดูคลิปวิดีโอหรือเปล่า

เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น สาเหตุเป็นเพราะอะไรกันแน่

ลองคิดให้ดีแล้วจึงจะรู้ว่าน่ากลัวมาก!

บางครั้งความผิดพลาดของแนวความคิดและวิธีการอบรมสั่งสอนก็อาจจะเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวจริงๆ แต่สุดท้ายมันก็จะส่งผลกับคุณเอง

…

…

เรื่องของคุณครูหม่าผ่านไปแล้ว เฉินชางกับหวังเชียนกลับมาที่แผนกฉุกเฉิน

เฉินชางถอนหายใจ “พี่เชียน คุณเองก็กำลังจะเตรียมตัวเป็นพ่อคนแล้ว เตรียมตัวพร้อมหรือยัง”

หวังเชียนได้ยินแล้วอึ้งนิดหน่อย เขานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ทำให้เขาโมโหขึ้นมาจริงๆ

การตบตีลูกเป็นวิธีการสั่งสอนที่ถูกต้องจริงหรือ

หวังอี้เจ๋อทำผิดเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว เขาเพิ่งอายุสิบขวบ ทัศนคติในการมองโลกยังไม่มีความเป็นผู้ใหญ่ เป็นช่วงที่ต้องหล่อหลอมให้เป็นรูปเป็นร่าง

แต่พ่อแม่ไม่ยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง ได้แต่โยนความผิดทั้งหมดไปลงที่ลูก แล้วตบตี

หวังเชียนยิ้มตอบ “ถึงตอนนั้นผมจะพาเขามาที่โรงพยาบาลด้วย พาเขามาทำงานด้วยทุกวัน คุณคิดว่ายังไงบ้าง”

เฉินชางกลอกตา “ผมรู้สึกว่าคุณจะอายุไม่ยืนแล้ว!”

หวังเชียนหัวเราะลั่น “ผมล้อเล่น…แต่ผมก็เห็นความสำคัญของสิ่งที่นายพูดแล้วจริงๆ การอบรมจากครอบครัวตอนวัยเด็กสำคัญขนาดนั้น เลิกคิดจะเดินทางลัดไปได้เลย…

…ผมกำลังคิดว่าจะให้เมียลาออกจากงานดีไหม ให้ตั้งใจเลี้ยงลูกอยู่บ้าน…

….ไม่อย่างนั้นผมงานยุ่งขนาดนี้ ต้องเลี้ยงไม่ไหวแน่”

เฉินชางพยักหน้า เป็นอย่างนั้นจริงๆ คนเป็นหมอ โดยเฉพาะหมอแผนกฉุกเฉิน ต้องตื่นเช้าเลิกงานดึกทุกวัน ทำงานล่วงเวลาเป็นเรื่องปกติ คุ้นเคยกับเตียงในโรงพยาบาลมากกว่าเตียงที่บ้านเสียอีก

ช่วงก่อนหน้านี้ หมอหู แพทย์ดูแลไข้ที่เข้าเวรบ่อยๆ หลังจากกลับบ้านแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าอยู่ดีๆ ก็พบว่าตัวเองนอนไม่หลับ

เพราะคุ้นเคยกับเตียงที่โรงพยาบาลไปซะแล้ว!

คุ้นเคยกับเตียงเดี่ยวในห้องเวรแล้ว พอกลับบ้านแล้วไม่น่าเชื่อว่าจะนอนไม่หลับติดต่อกันหลายวัน เหล่าหูที่นอนไม่หลับได้แต่พลิกตัวไปมานอนคุยกับภรรยา มักรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ

เรื่องนี้ทำให้ภรรยาของเขาตื่นตกใจไปด้วย เธอนึกว่าสามีเจอดีเข้าแล้ว!

เธอที่ใส่ใจสามี จึงเปลี่ยนผ้าห่มและผ้าปูเตียงใหม่หมดแล้ว

เหล่าหูอารมณ์ดีเพราะเรื่องนี้หลายวัน คุณภรรยาอ่อนโยนจิตใจงาม จัดการงานในบ้านได้อย่างมีระบบระเบียบ เพื่อที่จะต้อนรับเขา เธอเปลี่ยนทุกอย่างใหม่หมด