เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 750

หลังจากส่งเด็กผีกลับไปแล้ว เฉินชางก็มองแววตาไม่ส านึกของ เขาแล้วถอนหายใจ

ถ้าเอาแต่จองเวรกันแล้วเมื่อไรมันจะจบเล่า

เฉินชางไม่ได้ไปโรงพยาบาลตงต้าสาขาหนึ่งมาสักพัก เขาจึง รู ้สึกว่าควรไปสักหน่อยดีไหม ถึงอย่างไรถ้าผมไม่ไปแล้วเกิดพวกเขา ทาเรื่องลุกลามใหญ่โตจะทายังไง

ควรไปแลกเปลี่ยน (เสแร ้ง) สักหน่อย ถือโอกาสท าให้อาจารย์ เมิ่งตะลึงจนกวาดค่าคะแนนความรู ้สึกดีดีไหม

นานๆ จะได้เลิกงานบ่าย ขณะที่เฉินชางกลับมาแผนก หลัวโจว กาลังออกไปข้างนอกพอดี พอเห็นเฉินชางเข้าจึงยิ้มขึ้นทันใด “เสี่ยว เฉิน ฉันหาตัวนายอยู่พอดีเลย”

เฉินชางได้ยินก็พลันยิ้มให้ “ทาไมเหรอ”

หลัวโจวอดยิ้มไม่ได้ “ค่านี้ต้าล่างนัดรูมเมทหอพวกเราไปกินข้าว ด้วยกัน”

เฉินชางสงสัยทันที “ต้าล่างเหรอ เมื่อไร”

หลัวโจวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา “นายดูในกรุ๊ปวีแชทสิ คุยมา นานแล้ว”

พอเฉินชางได้ยินก็หยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดวีแชท

ต้าล่างเป็ นรูมเมทเฉินชางสมัยมหาวิทยาลัย ตอนนั้นหอพักเฉิน ชางมีหกคน มาจากทางใต้สองคน มาจากมณฑลตงหยางสี่คน

พอเรียนจบปริญญาตรีแล้วทุกคนก็แยกย้ายไปคนละทิศละทาง

เฉินชางซัดเซพเนจรหลายหนจนมาถึงโรงพยาบาลอันดับสอง หลัวโจวสอบเข้าเรียนปริญญาโทในมหาวิทยาลัยเดิม ธรรมชาติ ของต้าล่างกับเฉินชางไม่ต่างกันมาก งานไม่มั่นคงมาตลอด เขาเคย ทาอุปกรณ์การแพทย์อยู่ปีหนึ่ง แล้วก็แจ้นไปทาโรงงานยาอีกปีหนึ่ง ตอนนี้เหมือนจะไปโรงพยาบาลเอกชนสักแห่ง เฉินชางพูดคุยในกรุ๊ป เป็ นครั้งคราว

ชื่อจริงของต้าล่างคือจางฉุน

ตัวเขากับชื่อเขาต่างกันค่อนข้างมาก จางฉุนที่ชื่อแปลว่าบริสุทธิ์ มีหน้าตาเกลี้ยงเกลาหมดจด แต่ในใจต่าทราม ทุกคนจึงเรียกเขา ว่าต้าล่างที่แปลว่าคนทรามตัวพ่อ

ยังมีรูมเมทอีกคนหนึ่งชื่อหยางเผิงเวย สมัยเรียนปริญญาตรีได้ สิทธิ์เข้าเรียนปริญญาโท ช่วงเรียนปริญญาโทก็ได้สิทธิ์เข้าปริญญา เอกโดยไม่ต้องสอบ เป็ นเด็กเรียนขนานแท้ ตอนนี้อยู่สถาบันแพทย์ แผนจีนเมืองหลวง

หลังจากเฉินชางคุยในกรุ๊ปไปสักพักก็นัดสถานที่เสร็จสรรพ ได้ ยินว่าเป็ นร ้านปิ้งย่างซีฟู้ ดร ้านหนึ่งที่อยู่ค่อนข้างไกล

เฉินชางกับหลัวโจวออกไปเรียกรถไปที่ร ้านเลย

คืนนี้ต้องไม่ใช่การนัดกันใสๆ แต่มีดื่มเหล้ากันแน่ๆ ขับรถไป เท่ากับหาเรื่องอยู่แล้ว

พอมาถึงข้างในร ้าน พวกเขาก็เห็นว่าจางฉุนเริ่มสั่งอาหารแล้ว พอเห็นทั้งสองคนเข้ามาก็มีสีหน้าดีใจ “มาแล้ว รีบนั่งเลย!”

หลังจากจบปริญญาตรี น้อยนักที่จะรวมตัวกัน มาพบหน้าคราว นี้ทุกคนจึงต่างดีใจ

สมัยเรียนมีแต่อยากหนีออกจากหอ แต่พอออกมาจริงๆ จู่ๆ ก็ รู ้สึกคิดถึงหอขึ้นมา

ใช ้ชีวิตรู ้สึกเหมือนปิดเทอม เฝ้ ารอว่าเมื่อไรจะเปิดเทอม จะได้ กลับหออีกครั้งหนึ่ง

แต่พอตื่นขึ้นกะทันหันจึงพบว่าที่แท้ตนเรียนจบมานานขนาดนี้ แล้ว

สุดท้ายบางช่วงเวลาก็ย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว

หลังจากเข้ามาแล้วนั่งพักไปได้ครู่หนึ่ง จางฉุนก็เทเหล้าขาวให้ ทุกคนเต็มแก้ว เหล้าขาวฝาเหลืองราคาไม่แพงแต่ดื่มจนคุ้นปาก

สมัยเรียนทุกคนหาเรื่องวุ่นวาย จะดื่มเหล้าดีๆ ก็เสียดาย จึงซื้อ เหล้าขาวยี่ห้อซิ่งฮวาชุนขวดละสิบยี่สิบกว่าหยวนมาดื่มจนพอใจ

พอพบปะเป็ นครั้งคราวก็จะดื่มเหล้าขาวฝาเหลืองนี้ ราคาสามสิบ สี่สิบหยวน

ก็ไม่ใช่เพราะพวกเขาชอบดื่มเหล้า แต่เพราะรู ้สึกว่าบางครั้งถ้า ไม่ดื่มสักหน่อยจะรู ้สึกว่าบรรยากาศมันไม่เต็มที่ขนาดนั้น