เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 80

เสี้ยวเถียนฮวาไปแล้ว ทิ้งเงินไว้สามปึก

รวดเร็วว่องไวจริงๆ!

ในมือของเฉินชางมีของเพิ่มมาอีกสองอย่าง หนึ่งคือเงินสามหมื่นหยวน อีกหนึ่งคือวีแชทและข้อมูลการติดต่อของเสี้ยวเถียนฮวาที่อยู่ในโทรศัพท์มือถือ

จางจื้อซินสูดหายใจลึกครั้งหนึ่ง!

ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าแล้ว ในฤดูร้อนช่วงเวลากลางวันจะค่อนข้างยาว แม้ฟ้ายังไม่มืดแต่ก็เริ่มกลายเป็นสีเหลืองแล้ว

เรื่องวันนี้ทำให้เหนื่อยใจเล็กน้อย

จางจื้อซินมองไปยังเงินสามหมื่นหยวนในมือเฉินชาง

พูดยิ้มๆ ว่า “รวยแล้วนะครับ?!”

เฉินชางยิ้มโดยไม่ได้พูดอะไร เขาดูออกว่าความจริง…จางจื้อซินกำลังขมวดคิ้วแน่น ในรอยยิ้มมีเมฆหมอกแห่งความโศกเศร้าปรากฏชัด

เฉินชางอดถามไม่ได้ “อาจารย์จาง เป็นอะไรหรือครับ?”

จางจื้อซินสูดหายใจลึก จิ๊ปากเล็กน้อย “ไปเถอะครับ กินข้าวกันก่อน กินไปคุยไป”

ทั้งสองเก็บของเรียบร้อยแล้วจึงเดินทางไปยังตลาดกลางคืน

อากาศในเดือนสิงหาคมเหมาะกับปิ้งย่างและเบียร์กลางแจ้งที่สุด

แต่เพราะอากาศของเมืองอันหยางเป็นพิษรุนแรง การปิ้งย่างกลางแจ้งจึงกลายเป็นข้อห้ามไปโดยปริยาย ดังนั้นทุกร้านจึงย่างกันในร้านแล้วค่อยนำออกมาเสิร์ฟ

ต้องบอกว่าวิธีนี้ดีจริงๆ!

ก็เหมือนกับการปล่อยตดในกางเกงจะไม่โชยออกมาที่อากาศด้านนอกนั่นแหละ?!

หรือการปิ้งย่างจนเกิดควันในร้านจะสลายอยู่แค่ข้างใน?

แน่นอนว่าเฉินชางไม่เข้าใจเรื่องนี้ ก็แค่พูดแขวะเท่านั้นแหละ

ช่วงเวลาหนึ่งทุ่ม ตลาดกลางคืนยังไม่ค่อยคึกคัก ถือว่าอยู่ในช่วงอุ่นเครื่อง ผู้คนบางตา

เถ้าแก่จางผู้ร่ำรวยพาเฉินชางเดินไปที่ร้านอาหารทะเล

ดูออกเลยว่าเถ้าแก่จางเป็นลูกค้าประจำ มาถึงก็เริ่มสั่งหอยนางรมสด ไตผัดกุ้ยช่าย และกุ้งมังกรจิ๋วโครมๆ

เฉินชางพอจะมองช่องทางออกบ้างแล้ว!

เถ้าแก่จางสั่งอาหารโดยไม่ดูราคาและไม่แยกประเภท ดูแค่ว่าบำรุงหยางหรือเปล่า บำรุงไตหรือเปล่า!

เบียร์สองขวดกับหอยนางรมสดเจ็ดแปดตัวลงกระเพาะไปแล้ว ทั้งสองพูดคุยกันมากขึ้น

จางจื้อซินยิ้ม “เสี่ยวเฉิน ผมคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าคุณจะมีฝีมือขนาดนี้!”

เฉินชางพยักหน้า “ครับ ผมก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน”

รอยยิ้มบนใบหน้าจางจื้อซินแข็งค้างไปโดยพลัน “หมายความว่ายังไง?”

เฉินชางพูดต่อ “ความจริงนี่เป็นพรสวรรค์น่ะครับ เรียนรู้ไม่ได้ แต่รู้สึกว่าตัวเองทำได้โดยกำเนิด”

จางจื้อซินโมโหขึ้นมาทันที เฉินชางถูกจับกรอกเบียร์ไปขวดหนึ่ง

ปกติเฉินชางสูบบุหรี่น้อยมาก ดื่มเหล้าดื่มเบียร์เป็นบางครั้ง เขาดื่มเบียร์ได้ห้าถึงหกขวด เหล้าขาวเจ็ดถึงแปดช็อต

ตอนเรียนเขายังพอไหว แต่เมื่อจบการศึกษาและเข้าทำงานแล้วก็ถูกเหล่าเฉินลากมาดื่มเหล้าด้วยกันไม่น้อย

ปกติศัลยแพทย์ก็ดื่มเหล้ากันทั้งนั้น อาจเป็นเพราะมีผู้ชายมาก ถ้าไม่ดื่มเหล้าก็ไม่มีความสุข

หลังจากเบียร์หลายแก้วลงกระเพาะ จางจื้อซินก็เริ่มพูดมากขึ้น