เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 820
อยู่ห่างกันช่วงสั้นๆ เมื่อพบกันอีกจะยิ่งรักกันมากกว่าตอนเพิ่ง
แต่งงาน นับประสาอะไรกับเฉินชางและฉินเยว่ที่ยังไม่แต่งงานกัน!
ทั้ง
สองเจอกันก็ดีใจจนยิ้มหน้าบานกันทันที
ฉินเยว่ลืมเรื่องทุกข์ใจไปในชั่วพริบตา และยิ่งเป็นการยืนยันว่า
เธอเป็นยัยไร้สมอง!
เสียดายที่เขาชอบ!
“ออกจากสถานีแล้ว คุณรีบปล่อยฉันลงเถอะค่ะ! คนเต็มเลย
ถ้ามีคนถ่ายคลิปไปจะไม่ดีนะคะ!” ฉินเยว่พูดอย่างเขินอาย
เฉินชาง “คุณรับปากก่อน!”
ฉินเยว่หัวเราะฮ่าๆ “ได้ค่ะ ฉันรับปาก!”
เฉินชางจนคำพูด “ผมยังไม่ได้บอกเลยว่ารับปากอะไร! รับปาก
ส่งๆ ไม่นับ!”
ฉินเยว่ยิ้มพูดข้างหู “แล้วคุณจะให้ฉันรับปากอะไรคะ”เฉินชางยกมือขึ้นตบบั้นท้ายฉินเยว่ “รับปากว่าจะไม่ไปหาแฟน
ที่สำ นักงานเขต! และห้ามไปสำ นักงานเขตกับเพื่อนผู้หญิงของคุณ”
ฉินเยว่ได้ยินแล้วหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมาทันที
ฉินเยว่ขับรถมาจอดอยู่ข้างถนน หลังจากพาเฉินชางออกมา
ทั้ง
สองก็ขึ้นรถและเปิดฮีตเตอร์
เมืองอันหยางในฤดูกาลนี้อุณหภูมิยังไม่อุ่นขึ้น
ฉินเยว่วางมือบนพวงมาลัย มือข้างหนึ่งประคองศีรษะเล็กไว้
เอียงหัวมองเฉินชางพร้อมยิ้มตาหยี หัวเราะคิกคักแต่ไม่ยอมพูด
อะไร
เฉินชางมองยัยเด็กนี่ มองอย่างไรก็รู้สึกน่ารัก อดยื่นมือไปขยุ้ม
ไม่ได้ หยิกหน้า หยิกจมูก ดึงหู ยีผมเล่นอย่างมีความสุข “คิดถึง
จังเลย เฮ้อ นี่สิความรู้สึกที่คุ้นเคย สัมผัสเยี่ยมไปเลย!” เฉินชางยิ้ม
อย่างมีความสุข
ฉินเยว่ถูหน้าตัวเอง ทำปากจู๋พร้อมถอนหายใจ “คุณเล่นจนพัง
หมดแล้ว!”เฉินชางหัวเราะแฮะๆ “ไม่กลัวครับ ผมซ่อมเป็น! เราเปลี่ยนปี
ละทรงดีไหมครับ”
ฉินเยว่ได้ยินแล้วจ้องเขม็ง “ฝันไปเถอะค่ะ! สารภาพมานะ
ทำไมคุณถึงเรียนศัลยกรรมตกแต่ง เพราะวางแผนแบบนี้ไว้
ตั้ง
แต่แรกแล้วใช่ไหมคะ!”
เฉินชางหัวเราะฮ่าๆ “เปล่าครับ ชอบแบบคุณนี่แหละ แบบอื่น
ไม่ชอบ”
ฉินเยว่ไม่เชื่อคำลวงของเฉินชาง พลันพูดว่า “ฉันสืบมาแล้ว
ตาลูกหมาเฉิน คุณเก่งจริงๆ เลยนะ อย่างแรกที่คุณเรียนถึงกับเป็น
ผ่าตัดเสริมหน้าอก! บอกมานะ คุณคิดอะไรอยู่”
พูดถึงเรื่องนี้ฉินเยว่ก็หัวเสียขึ้นมาทันที เอามือเท้าเอวจ้องเฉิน
ชาง จะถามให้รู้เรื่องให้ได้ “คุณบอกมาค่ะ ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ คุณ
รังเกียจฉันเหรอคะ! หึ!”
เฉินชางที่ฟังถึงตรงนี้รู้สึกสันหลังเย็นวาบขึ้นมาระลอกหนึ่ง
ผมเพิ่งไปไม่เท่าไร ข่าวก็เผยแพร่ไปถึงขั้นนี้แล้วเหรอ!
ผมไปหนึ่งปีจะขนาดไหนเห็นท่าทางดุดันของฉินเยว่ เฉินชางอดขำไม่ได้ “เปล่านะครับ
ของคุณเรียกว่าซ่อนรูป! อีกอย่าง…ผมจะเรียนอะไร ก็ขึ้นอยู่กับว่า
อาจารย์สอนอะไรสิครับ ตอนนั้นอาจารย์จางจื้อซินมักผ่าตัดเสริม
หน้าอก ผมเลยเรียนมาครับ! ไปๆ มาๆ ผมพบว่า เอ๊ะ ผมมีพรสวรรค์
มากครับ ทำออกมาได้ดีเลยเชียว!”
ฉินเยว่ได้ยินแบบนี้ จู่ๆ ก็ถามอย่างประหลาดใจ “มีวิธีอะไรที่
สามารถแยกว่าเป็นของแท้หรือปลอมได้ในทันทีไหมคะ”
เฉินชางคิดไม่ถึงว่าฉินเยว่จะถามคำถามนี้ คิดไปคิดมา จู่ๆ ก็
ยิ้มพูด “ก็มีนะครับ! เยอะมาก ผมจับแล้วรู้เลย!”
เฉินชางเห็นสีหน้าของฉินเยว่มืดมนขึ้นเรื่อยๆ ก็หัวเราะ
กลบเกลื่อน “ล้อเล่นครับ ความจริงมีอีกวิธีหนึ่ง!”
ฉินเยว่ได้ยินว่ามี พลันเผยรอยยิ้ม “แยกอย่างไรคะ”
เฉินชางกระแอมทีหนึ่ง “หน้าอกที่เสริมมามีอวัยวะเทียม คุณ
เอาไฟฉายมาส่องก็จะพบว่า…จะสว่างขึ้นมา!”
ฉินเยว่ได้ยินแล้วอึ้งไปเล็กน้อย ผ่านไปครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็หัวเราะ
ฮ่าๆ ขึ้นมา “ถ้าใช้ไฟฉายสองกระบอกส่องข้างละกระบอก ก็จะเหมือนไฟหน้ารถเลยสิคะ พอไฟฉายกะพริบทีก็…ฮ่าๆ ตลกมาก
นะคะ…ฮ่าๆ…”
ฉินเยว่หยุดหัวเราะไม่ได้เลย
ตอนแรกเฉินชางไม่ได้รู้สึกขำมากนัก แต่ถูกยัยนี่แกล้งจนอด
ขำไม่ได้
ยัยนี่ช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆ ใส่เครื่องหมายเท่ากับระหว่างของ
สิ่งนั้นกับไฟหน้ารถได้…
คนแก่ที่อยู่ข้างๆ เห็นพานาเมร่าที่อยู่ห่างออกไปสั่นโคลง
เล็กน้อยก็อดถอนหายใจไม่ได้ ก่อนจะเดินอ้อมไป…
เฉินชางยังไม่ได้กินข้าวเย็น ฉินเยว่จึงขับรถไปตลาดกลางคืน
พาเฉินชางไปเที่ยวเตร่สักครั้ง!
เห็นเฉินชางกินมูมมาม ฉินเยว่อดพูดอย่างปวดใจไม่ได้ “คุณ
ไปเมืองหลวงจริงเหรอคะ เหมือนไปค่ายผู้ลี้ภัยมาเลยค่ะ!”
เฉินชางสูดหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง “เฮ้อ คุณไม่รู้ซะแล้ว ผมไป
ครึ่งเดือน กินข้าวกล่องไปสิบวัน อีกห้าสั่งเดลิเวอรี่ ตอนนี้เห็นอะไรก็ดูอร่อยไปหมดเลยครับ! พี่สาวครับ รีบไปเมืองหลวงเถอะครับ รีบไป
ช่วยชีวิตผม พาผมออกไปกินของอร่อยๆ!”
ฉินเยว่ยิ้ม “ทำไมคุณไม่ออกไปกินอาหารดีๆ หน่อยล่ะคะ”
เฉินชาง “ผมกล้าที่ไหนละครับ! ของอร่อยก็ต้องเก็บไว้กินกับ
ภรรยาสิครับ”
เห็นเฉินชางปากหวานขึ้นเรื่อยๆ ฉินเยว่ชื่นใจมาก “ปากหวาน
เชียวนะคะ!”
เฉินชางกินอาหารในตลาดกลางคืนตามอำเภอใจ ในที่สุดก็
ใจดีกับกระเพาะอาหารของตนเองแล้ว
ฉินเยว่จ้องเฉินชางด้วยดวงตากลมโตอย่างประหลาดใจ “คุณ
เป็นหมูเหรอคะ ทำไมกินเยอะขนาดนี้”
เฉินชางมองบน “นี่คุณเรียนหมอนะ! คุณรู้ไหมว่าอวัยวะใน
ร่างกายคนหดได้ขยายได้? ถึงเวลาทำงาน มันจะขยายใหญ่ขึ้น!
ถึงเวลาที่ควรเล็ก ก็จะเล็กลง!”
ฉินเยว่หัวเราะเยาะ “ตาอันธพาลเฒ่า ฉันไม่รู้ค่ะ ฉันไปถามพ่อ
ฉันว่าคืออะไรดีไหมคะ บอกว่าเฉินชางให้มาถาม!”เฉินชางได้ยินแล้วหยุดเล่นทันที “ไม่กล้าครับๆ ผมผิดไปแล้ว
พี่สาวครับ ผมหมายถึงกระเพาะอาหารครับ อย่าเข้าใจผิด”
กินไปเยอะขนาดนี้ กลับไปเฉินชางนอนไม่หลับแน่ จึงเดินเล่น
ในตลาดกลางคืน ซื้อของเล็กๆ น้อยๆ
เข้าเมืองครั้งนี้ เฉินชางเตรียมจะขับรถไป ออกจากบ้านมีรถ
ย่อมสะดวกกว่า
……
……
“ภรรยาครับ กี่โมงแล้ว”
“โธ่ คุณน่ารำคาญจังเลยค่ะ ห้าทุ่มสี่สิบนาที! คุณถามไปกี่รอบ
แล้ว!” จี้หรูอวิ๋นจนปัญญากับฉินเสี้ยวยวนแล้ว
“คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ พรุ่งนี้พวกเขาสองคนก็
จะจดทะเบียนสมรสกันแล้ว คุณจะเป็นห่วงอะไรอีก”
ฉินเสี้ยวยวนกระแอมทีหนึ่ง “ผมแค่เป็นห่วงความปลอดภัย
ของพวกเขาครับ!”
จี้หรูอวิ๋นมองบน “เชื่อคุณก็บ้าแล้ว!”ฉินเสี้ยวยวนนอนไม่หลับแล้ว พลิกตัวขึ้นมานั่ง “ทะเบียนบ้าน
ของเยว่เยว่ล่ะครับ”
จี้หรูอวิ๋นถอนหายใจ “ขโมยไปจะครึ่งปีแล้วค่ะ!”
ฉินเสี้ยวยวนอึ้ง “ครึ่งปีเหรอครับ”
จี้หรูอวิ๋นพยักหน้าอย่างจนปัญญา “ก็ตอนที่เพิ่งเป็นแฟนกับ
เสี่ยวเฉินไงคะ ตะโกนทั้งวันว่าเจอรักแท้แล้ว แอบขโมยทะเบียนบ้าน
ไปเงียบๆ ฉันเองก็เพิ่งรู้ตอนหลังค่ะ”
ฉินเสี้ยวยวนได้ยินคำพูดของจี้หรูอวิ๋นแล้วหัวเราะไม่ได้ร้องไห้
ไม่ออก!
เก็บทะเบียนบ้านจนอุ่นแล้วจริงๆ
ดูเหมือนว่าลูกสาวของเขาจะนอกใจตั้งนานแล้ว หัวใจดวงนั้น
ตามเฉินชางไปไม่รู้ถึงไหนต่อไหนแล้ว
แต่งงาน นับประสาอะไรกับเฉินชางและฉินเยว่ที่ยังไม่แต่งงานกัน!
ทั้ง
สองเจอกันก็ดีใจจนยิ้มหน้าบานกันทันที
ฉินเยว่ลืมเรื่องทุกข์ใจไปในชั่วพริบตา และยิ่งเป็นการยืนยันว่า
เธอเป็นยัยไร้สมอง!
เสียดายที่เขาชอบ!
“ออกจากสถานีแล้ว คุณรีบปล่อยฉันลงเถอะค่ะ! คนเต็มเลย
ถ้ามีคนถ่ายคลิปไปจะไม่ดีนะคะ!” ฉินเยว่พูดอย่างเขินอาย
เฉินชาง “คุณรับปากก่อน!”
ฉินเยว่หัวเราะฮ่าๆ “ได้ค่ะ ฉันรับปาก!”
เฉินชางจนคำพูด “ผมยังไม่ได้บอกเลยว่ารับปากอะไร! รับปาก
ส่งๆ ไม่นับ!”
ฉินเยว่ยิ้มพูดข้างหู “แล้วคุณจะให้ฉันรับปากอะไรคะ”เฉินชางยกมือขึ้นตบบั้นท้ายฉินเยว่ “รับปากว่าจะไม่ไปหาแฟน
ที่สำ นักงานเขต! และห้ามไปสำ นักงานเขตกับเพื่อนผู้หญิงของคุณ”
ฉินเยว่ได้ยินแล้วหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมาทันที
ฉินเยว่ขับรถมาจอดอยู่ข้างถนน หลังจากพาเฉินชางออกมา
ทั้ง
สองก็ขึ้นรถและเปิดฮีตเตอร์
เมืองอันหยางในฤดูกาลนี้อุณหภูมิยังไม่อุ่นขึ้น
ฉินเยว่วางมือบนพวงมาลัย มือข้างหนึ่งประคองศีรษะเล็กไว้
เอียงหัวมองเฉินชางพร้อมยิ้มตาหยี หัวเราะคิกคักแต่ไม่ยอมพูด
อะไร
เฉินชางมองยัยเด็กนี่ มองอย่างไรก็รู้สึกน่ารัก อดยื่นมือไปขยุ้ม
ไม่ได้ หยิกหน้า หยิกจมูก ดึงหู ยีผมเล่นอย่างมีความสุข “คิดถึง
จังเลย เฮ้อ นี่สิความรู้สึกที่คุ้นเคย สัมผัสเยี่ยมไปเลย!” เฉินชางยิ้ม
อย่างมีความสุข
ฉินเยว่ถูหน้าตัวเอง ทำปากจู๋พร้อมถอนหายใจ “คุณเล่นจนพัง
หมดแล้ว!”เฉินชางหัวเราะแฮะๆ “ไม่กลัวครับ ผมซ่อมเป็น! เราเปลี่ยนปี
ละทรงดีไหมครับ”
ฉินเยว่ได้ยินแล้วจ้องเขม็ง “ฝันไปเถอะค่ะ! สารภาพมานะ
ทำไมคุณถึงเรียนศัลยกรรมตกแต่ง เพราะวางแผนแบบนี้ไว้
ตั้ง
แต่แรกแล้วใช่ไหมคะ!”
เฉินชางหัวเราะฮ่าๆ “เปล่าครับ ชอบแบบคุณนี่แหละ แบบอื่น
ไม่ชอบ”
ฉินเยว่ไม่เชื่อคำลวงของเฉินชาง พลันพูดว่า “ฉันสืบมาแล้ว
ตาลูกหมาเฉิน คุณเก่งจริงๆ เลยนะ อย่างแรกที่คุณเรียนถึงกับเป็น
ผ่าตัดเสริมหน้าอก! บอกมานะ คุณคิดอะไรอยู่”
พูดถึงเรื่องนี้ฉินเยว่ก็หัวเสียขึ้นมาทันที เอามือเท้าเอวจ้องเฉิน
ชาง จะถามให้รู้เรื่องให้ได้ “คุณบอกมาค่ะ ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ คุณ
รังเกียจฉันเหรอคะ! หึ!”
เฉินชางที่ฟังถึงตรงนี้รู้สึกสันหลังเย็นวาบขึ้นมาระลอกหนึ่ง
ผมเพิ่งไปไม่เท่าไร ข่าวก็เผยแพร่ไปถึงขั้นนี้แล้วเหรอ!
ผมไปหนึ่งปีจะขนาดไหนเห็นท่าทางดุดันของฉินเยว่ เฉินชางอดขำไม่ได้ “เปล่านะครับ
ของคุณเรียกว่าซ่อนรูป! อีกอย่าง…ผมจะเรียนอะไร ก็ขึ้นอยู่กับว่า
อาจารย์สอนอะไรสิครับ ตอนนั้นอาจารย์จางจื้อซินมักผ่าตัดเสริม
หน้าอก ผมเลยเรียนมาครับ! ไปๆ มาๆ ผมพบว่า เอ๊ะ ผมมีพรสวรรค์
มากครับ ทำออกมาได้ดีเลยเชียว!”
ฉินเยว่ได้ยินแบบนี้ จู่ๆ ก็ถามอย่างประหลาดใจ “มีวิธีอะไรที่
สามารถแยกว่าเป็นของแท้หรือปลอมได้ในทันทีไหมคะ”
เฉินชางคิดไม่ถึงว่าฉินเยว่จะถามคำถามนี้ คิดไปคิดมา จู่ๆ ก็
ยิ้มพูด “ก็มีนะครับ! เยอะมาก ผมจับแล้วรู้เลย!”
เฉินชางเห็นสีหน้าของฉินเยว่มืดมนขึ้นเรื่อยๆ ก็หัวเราะ
กลบเกลื่อน “ล้อเล่นครับ ความจริงมีอีกวิธีหนึ่ง!”
ฉินเยว่ได้ยินว่ามี พลันเผยรอยยิ้ม “แยกอย่างไรคะ”
เฉินชางกระแอมทีหนึ่ง “หน้าอกที่เสริมมามีอวัยวะเทียม คุณ
เอาไฟฉายมาส่องก็จะพบว่า…จะสว่างขึ้นมา!”
ฉินเยว่ได้ยินแล้วอึ้งไปเล็กน้อย ผ่านไปครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็หัวเราะ
ฮ่าๆ ขึ้นมา “ถ้าใช้ไฟฉายสองกระบอกส่องข้างละกระบอก ก็จะเหมือนไฟหน้ารถเลยสิคะ พอไฟฉายกะพริบทีก็…ฮ่าๆ ตลกมาก
นะคะ…ฮ่าๆ…”
ฉินเยว่หยุดหัวเราะไม่ได้เลย
ตอนแรกเฉินชางไม่ได้รู้สึกขำมากนัก แต่ถูกยัยนี่แกล้งจนอด
ขำไม่ได้
ยัยนี่ช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆ ใส่เครื่องหมายเท่ากับระหว่างของ
สิ่งนั้นกับไฟหน้ารถได้…
คนแก่ที่อยู่ข้างๆ เห็นพานาเมร่าที่อยู่ห่างออกไปสั่นโคลง
เล็กน้อยก็อดถอนหายใจไม่ได้ ก่อนจะเดินอ้อมไป…
เฉินชางยังไม่ได้กินข้าวเย็น ฉินเยว่จึงขับรถไปตลาดกลางคืน
พาเฉินชางไปเที่ยวเตร่สักครั้ง!
เห็นเฉินชางกินมูมมาม ฉินเยว่อดพูดอย่างปวดใจไม่ได้ “คุณ
ไปเมืองหลวงจริงเหรอคะ เหมือนไปค่ายผู้ลี้ภัยมาเลยค่ะ!”
เฉินชางสูดหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง “เฮ้อ คุณไม่รู้ซะแล้ว ผมไป
ครึ่งเดือน กินข้าวกล่องไปสิบวัน อีกห้าสั่งเดลิเวอรี่ ตอนนี้เห็นอะไรก็ดูอร่อยไปหมดเลยครับ! พี่สาวครับ รีบไปเมืองหลวงเถอะครับ รีบไป
ช่วยชีวิตผม พาผมออกไปกินของอร่อยๆ!”
ฉินเยว่ยิ้ม “ทำไมคุณไม่ออกไปกินอาหารดีๆ หน่อยล่ะคะ”
เฉินชาง “ผมกล้าที่ไหนละครับ! ของอร่อยก็ต้องเก็บไว้กินกับ
ภรรยาสิครับ”
เห็นเฉินชางปากหวานขึ้นเรื่อยๆ ฉินเยว่ชื่นใจมาก “ปากหวาน
เชียวนะคะ!”
เฉินชางกินอาหารในตลาดกลางคืนตามอำเภอใจ ในที่สุดก็
ใจดีกับกระเพาะอาหารของตนเองแล้ว
ฉินเยว่จ้องเฉินชางด้วยดวงตากลมโตอย่างประหลาดใจ “คุณ
เป็นหมูเหรอคะ ทำไมกินเยอะขนาดนี้”
เฉินชางมองบน “นี่คุณเรียนหมอนะ! คุณรู้ไหมว่าอวัยวะใน
ร่างกายคนหดได้ขยายได้? ถึงเวลาทำงาน มันจะขยายใหญ่ขึ้น!
ถึงเวลาที่ควรเล็ก ก็จะเล็กลง!”
ฉินเยว่หัวเราะเยาะ “ตาอันธพาลเฒ่า ฉันไม่รู้ค่ะ ฉันไปถามพ่อ
ฉันว่าคืออะไรดีไหมคะ บอกว่าเฉินชางให้มาถาม!”เฉินชางได้ยินแล้วหยุดเล่นทันที “ไม่กล้าครับๆ ผมผิดไปแล้ว
พี่สาวครับ ผมหมายถึงกระเพาะอาหารครับ อย่าเข้าใจผิด”
กินไปเยอะขนาดนี้ กลับไปเฉินชางนอนไม่หลับแน่ จึงเดินเล่น
ในตลาดกลางคืน ซื้อของเล็กๆ น้อยๆ
เข้าเมืองครั้งนี้ เฉินชางเตรียมจะขับรถไป ออกจากบ้านมีรถ
ย่อมสะดวกกว่า
……
……
“ภรรยาครับ กี่โมงแล้ว”
“โธ่ คุณน่ารำคาญจังเลยค่ะ ห้าทุ่มสี่สิบนาที! คุณถามไปกี่รอบ
แล้ว!” จี้หรูอวิ๋นจนปัญญากับฉินเสี้ยวยวนแล้ว
“คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ พรุ่งนี้พวกเขาสองคนก็
จะจดทะเบียนสมรสกันแล้ว คุณจะเป็นห่วงอะไรอีก”
ฉินเสี้ยวยวนกระแอมทีหนึ่ง “ผมแค่เป็นห่วงความปลอดภัย
ของพวกเขาครับ!”
จี้หรูอวิ๋นมองบน “เชื่อคุณก็บ้าแล้ว!”ฉินเสี้ยวยวนนอนไม่หลับแล้ว พลิกตัวขึ้นมานั่ง “ทะเบียนบ้าน
ของเยว่เยว่ล่ะครับ”
จี้หรูอวิ๋นถอนหายใจ “ขโมยไปจะครึ่งปีแล้วค่ะ!”
ฉินเสี้ยวยวนอึ้ง “ครึ่งปีเหรอครับ”
จี้หรูอวิ๋นพยักหน้าอย่างจนปัญญา “ก็ตอนที่เพิ่งเป็นแฟนกับ
เสี่ยวเฉินไงคะ ตะโกนทั้งวันว่าเจอรักแท้แล้ว แอบขโมยทะเบียนบ้าน
ไปเงียบๆ ฉันเองก็เพิ่งรู้ตอนหลังค่ะ”
ฉินเสี้ยวยวนได้ยินคำพูดของจี้หรูอวิ๋นแล้วหัวเราะไม่ได้ร้องไห้
ไม่ออก!
เก็บทะเบียนบ้านจนอุ่นแล้วจริงๆ
ดูเหมือนว่าลูกสาวของเขาจะนอกใจตั้งนานแล้ว หัวใจดวงนั้น
ตามเฉินชางไปไม่รู้ถึงไหนต่อไหนแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ