เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 91

ทำไมต้วนปัวถึงกลายเป็นคนสนิทของจางโหย่วฝูได้ล่ะ?

เพราะเขามีความสามารถเช่นนี้อย่างไรล่ะ!

เดาได้ว่าหัวหน้ากำลังคิดอะไรอยู่ แม้แต่คำพูดก็พูดได้ถูกใจคนเป็นหัวหน้า

ประการแรก จางโหย่วฝูมีฐานะเป็นศัลยแพทย์ด้านตับและถุงน้ำดี ความสามารถทั้งหมดไปรวมกันอยู่ที่ระบบตับและถุงน้ำดี ซึ่งอาการป่วยในระบบถุงน้ำดีเป็นอาการป่วยที่เห็นได้บ่อยที่สุด เลือกพูดเกี่ยวกับโรคนี้ จางโหย่วฝูย่อมเชี่ยวชาญมากที่สุด!

ประการต่อมา ผู้ป่วยเกี่ยวกับระบบถุงน้ำดีมีมาก ยิ่งไปกว่านั้นฤดูนี้เป็นฤดูที่มีผู้ป่วยโรคถุงน้ำดีอักเสบมากที่สุด ดังนั้นหากบรรยายเรื่องอาการเหล่านี้ย่อมต้องมีคนดูมาก

ประการสุดท้าย ตอนนี้แผนกของพวกเขากำลังขาดแคลนผู้ป่วยประเภทนี้เป็นพิเศษ ตั้งแต่แผนกฉุกเฉินมีห้องผ่าตัดเป็นของตัวเองก็ไม่มาที่นี่หนึ่งสัปดาห์แล้ว ผู้ป่วยที่ถูกส่งมายังแผนกศัลยกรรมภายนอกลดน้อยลงมาก หากบรรยายเรื่องนี้จะช่วยแก้ไขสถานการณ์เร่งด่วนนี้ได้ดี

ดังนั้นเมื่อต้วนปัวพูดออกไป จางโหย่วฝูก็พอใจมาก!

ไม่เพียงแต่พอใจเรื่องเนื้อหาที่เลือก แต่ยังพอใจในตัวต้วนปัวมากขึ้นด้วย

จางโหย่วฝูหัวเราะ มองไปทางต้วนปัว จงใจเอ่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “ทำไมล่ะ?”

ต้วนปัวแสร้งทำเป็นจริงจัง “หัวหน้า คุณคิดดูสิครับ! ตอนนี้…”

หลังจากต้วนปัวแจงเหตุผลไปแล้ว จางโหย่วฝูก็หัวเราะออกมาโดยพลัน “คุณเนี่ยนะ เข้าใจผมดีจริงๆ!”

ต้วนปัวหัวเราะตาม “เป็นพรหมลิขิตน่ะครับ หัวหน้า พวกเราเป็นพวกเดียวกัน”

เมื่อหัวเราะเสร็จ ต้วนปัวก็ส่งบุหรี่มวนหนึ่งให้จางโหย่วฝูแล้วจุดไฟให้

จางโหย่วฝูสูบเข้าไปเฮือกใหญ่ “เฮ้อ…หลี่เป่าซานคนนี้ดูถูกไม่ได้เลยจริงๆ ถึงกับเอาห้องผ่าตัดไปสองห้อง ทำเป็นห้องผ่าตัดของตัวเอง ผู้ป่วยแผนกเราก็ลดลงทันที”

ต้วนปัวพยักหน้า “ความจริง…หัวหน้าครับ ผมมีวิธีอยู่นะครับ วิธีที่จะทำให้พวกเขาส่งผู้ป่วยมาให้เรา แล้วยังเป็นการตบหน้าพวกเขาเองด้วย”

จางโหย่วฝูได้ยินดังนั้นดวงตาเปล่งประกาย “วิธีอะไรหรือ?”

ต้วนปัวกล่าวว่า “ตอนนี้แผนกฉุกเฉินก็แค่สร้างสถานการณ์เพื่อข่มขู่เท่านั้นแหละครับ!”

จางโหย่วฝูขมวดคิ้ว “หมายความว่ายังไง?”

ต้วนปัวยิ้มอย่างลึกลับ “หัวหน้าครับ คุณไม่รู้หรือว่าตอนนี้แผนกฉุกเฉินอยู่ในสถานการณ์แบบไหน? แผนกฉุกเฉินก็เหมือนกาน้ำชาว่างเปล่า แค่สร้างสถานการณ์ข่มขู่คนอื่น! คุณลองคิดดู แผนกฉุกเฉินมีหมอผ่าตัดทั้งหมดกี่คน ศัลยแพทย์ของแผนกฉุกเฉินมีทั้งหมดไม่ถึงเก้าคนด้วยซ้ำ หลี่เป่าซานก็ยุ่งอยู่กับการผ่าตัดทั้งวัน จะมีเวลาไปสนใจการผ่าตัดเล็กๆ อย่างโรคถุงน้ำดีอักเสบที่ไหนกันล่ะครับ อีกอย่างอันเยี่ยนจวินก็ถูกจัดไปเป็นฝ่ายศัลยศาสตร์แล้ว เฉินปิ่งเซิงคนเดียวจะดูแลการผ่าตัดได้มากขนาดไหนกันเชียว?”

“ส่วนสือน่า แค่ผู้ป่วยรายวันก็มากจนปลีกตัวมาดูแลเรื่องการผ่าตัดไม่ได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นระดับฝีมือการผ่าตัดของสือน่า…ธรรมดามาก! คุณคงไม่รู้สินะครับ ตอนเรียนผมเป็นเพื่อนร่วมเรียนกับเธอ เธอเลือกแผนกศัลยกรรมกระดูก จะทำการผ่าตัดเกี่ยวกับตับและถุงน้ำดีได้ยังไง?”

“พอเป็นแบบนี้ก็เหลือแค่หมอเล็กไม่กี่คนแล้ว เป็นแค่พวกหมอเล็กหมอน้อย จะทำการผ่าตัดเกี่ยวกับตับและถุงน้ำดีของพวกเราได้หรือ? เดิมทีความอันตรายในการผ่าตัดถุงน้ำดีอักเสบก็มากอยู่แล้ว พวกเขาจะทำได้หรือ? หลี่เป่าซานจะวางใจให้พวกเขาทำหรือ? เป็นไปไม่ได้แน่นอน!”

จางโหย่วฝูได้ฟังคำพูดของต้วนปัว ดวงตาก็แทบจะเปล่งแสงได้!

ใช่แล้ว!

ตนกลัวอะไรล่ะ?

พวกเขามีหมอเล็กหมอน้อยอยู่ไม่กี่คน คิดว่ามีห้องผ่าตัดแล้วจะผ่าตัดได้หรือ?

ล้อเล่นกันละมั้ง!

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องไม่ให้ผู้ป่วยพวกเขาเลย ต่อให้โอนผู้ป่วยทั้งหมดไปให้เขา เขาจะทำได้หรือ?

พอถึงตอนนั้น ผู้ป่วยไม่ได้รับการผ่าตัด เมื่อยืดเยื้อออกไปอาการป่วยก็จะรุนแรงยิ่งขึ้น ถึงตอนนั้นหลี่เป่าซานจะมีความสามารถแค่ไหนกันเชียว?

วิธีนี้ของต้วนปัวดีจริงๆ!

ยอดเยี่ยมไปเลย!

หลี่เป่าซาน ถึงตอนนั้นถ้าไม่อยากถูกกำจัดก็ต้องเชิญแผนกศัลยกรรมภายนอกของพวกเราไปผ่าตัดแน่นอน ไม่ใช่ว่าจะต้องส่งผู้ป่วยมาที่แผนกหรือ? ถึงตอนนั้น…ก็นำจุดอ่อนนี้ไปบีบบังคับให้มากหน่อย ทุกสิ่งทุกอย่างก็คุยกันง่ายแล้ว

ต้วนปัวเห็นหน้าตามีความสุขของจางโหย่วฝูก็รีบพูดขึ้นว่า “ผมว่านะครับหัวหน้า คุณช่วยพวกเขาสักหน่อยเถอะ!”

จางโหย่วฝูกล่าวถาม “ช่วยยังไง?”

ต้วนปัวยิ้มลึกลับ “วันเสาร์คุณมีผู้ป่วยมากไม่ใช่หรือครับ? พวกเราก็ส่งไปที่แผนกฉุกเฉินให้มากสักหน่อยสิครับ!”

เมื่อจางโหย่วฝูได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมาทันที

……

……