ตอนกลางวันมีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเรียกให้เฉินชางไปที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลอันดับสอง
สือน่าเป็นเวรช่วงเช้าวันอาทิตย์ วันนี้ตอนตรวจผู้ป่วย อยู่ๆ ก็พบว่าแผนกฉุกเฉินมีผู้ป่วยที่ต้องเข้ารับการผ่าตัดถุงน้ำดีทั้งหมดยี่สิบกว่าคนแล้ว มีผู้ป่วยที่เน้นข้อบ่งชี้ในการผ่าตัดไว้ชัดเจนว่ารอนานไม่ได้อยู่หลายคน
คราวนี้สือน่าอึ้งไปแล้ว!
สถานการณ์ของแผนกฉุกเฉินเป็นอย่างไร เธอเข้าใจกว่าคนอื่น
จะอนุญาตให้ผู้ป่วยมาผ่าตัดถุงน้ำดีมากขนาดนี้ได้อย่างไร ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเตียงผู้ป่วยไม่พอเลย ปกติการผ่าตัดถุงน้ำดีเหล่านี้ ถ้าใช้การส่องกล้อง อย่างเร็ววันต่อไปก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แต่คุณต้องคิดถึงปัญหาอื่นด้วย!
นั่นก็คือ ใครจะเป็นคนผ่าตัด?
ในแผนกฉุกเฉิน คนที่ผ่าตัดถุงน้ำดีได้มีใครบ้าง?
ในความคิดของสือน่ามีแค่เหล่าเฉินคนเดียวเท่านั้น!
เหล่าเฉินคนเดียวจะรับไหวหรือ?
สี่สิบกว่าคน ต่อให้เหล่าเฉินเป็นคนเหล็กก็ยังต้องพักผ่อน!
อีกอย่าง การผ่าตัดถุงน้ำดีเคสหนึ่งก็ต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองชั่วโมง ต่อให้ไม่พักผ่อนก็ทำไม่ทัน หากยืดเยื้อเวลานานไป เกิดพลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการรักษาไปจนทำให้เกิดปัญหาเรื้อรัง ความรับผิดชอบนี้ใครจะเป็นคนรับ!
เมื่อคิดถึงตรงนี้สือน่าก็รู้สึกร้อนใจ
เพิ่งจะมีห้องผ่าตัดได้ไม่เท่าไหร่ จะรับงานใหญ่ขนาดนี้ได้อย่างไร
ยังดีที่รู้ตัวเร็ว มิฉะนั้นหากรอจนถึงวันจันทร์แล้วเกิดเรื่องขึ้นมา ความรับผิดชอบคงหนักกว่านี้มาก
เมื่อถามพยาบาลจึงรู้ว่าเมื่อวานเฉินชางเป็นคนรับผู้ป่วยที่ต้องผ่าตัดถุงน้ำดีเข้ามาหลายคน
ดังนั้นสือน่าจึงโทรเข้าเบอร์มือถือของเฉินชางโดยตรง บอกให้เขามาที่แผนกฉุกเฉิน
เฉินชางคิดว่าเกิดเรื่องอะไร วิ่งหอบหายใจเข้ามา ถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนกว่า “อาจารย์สือ เกิดอะไรขึ้นหรือครับ!”
สือน่านั่งอยู่ในห้องทำงาน มองไปที่เฉินชาง “คุณเป็นคนรับผู้ป่วยเมื่อวานเข้ามาหรือ?”
เฉินชางชะงักไป “ผู้ป่วยอะไรครับ?”
สือน่าหยิบแบบฟอร์มลงทะเบียนผู้ป่วยขึ้นมา “คุณดูสิ ผู้ป่วยพวกนี้คุณเป็นคนรับมาใช่หรือเปล่า!”
เฉินชางรับมาอ่าน ไม่ทันไรก็ต้องขมวดคิ้ว “ทำไมมันเยอะขนาดนี้ล่ะครับ?”
“เมื่อวานผมรับผู้ป่วยที่ต้องผ่าตัดถุงน้ำดีมาทั้งหมดหกคน รวมกับที่มีอยู่ก่อนแล้ว ทั้งหมดก็เพิ่งจะสิบกว่าคนเอง? แต่…ทำไมในแบบฟอร์มถึงมีเกือบสามสิบเลยล่ะครับ!”
จู่ๆ เฉินชางก็สัมผัสได้ว่ามีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง
ถ้าหากมีผู้ป่วยสิบกว่าคน จัดให้มีการผ่าตัดวันละแปดเคส สองวันก็เสร็จ
แต่ตอนนี้ล่ะ?
ผู้ป่วยเกือบสามสิบคน ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นผู้ป่วยที่ต้องผ่าตัดทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการผ่าตัดบางอย่างรอนานไม่ได้ ถ้าไม่ผ่าตัดให้เสร็จทันเวลาจะต้องเกิดปัญหาแน่นอน
สือน่าขมวดคิ้ว “คุณจะบอกว่า? เมื่อวานไม่ได้มีผู้ป่วยเยอะขนาดนี้หรือ?”
เฉินชางพยักหน้า!
สือน่าดูบันทึกการเข้าเวรเมื่อคืน พบว่าหยวนฟางจากฝ่ายศัลยกรรมเป็นคนอยู่เวร
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายไปหาหยวนฟาง
โทรศัพท์ดังขึ้นหลายครั้งกว่าจะมีคนรับ “ฮัลโหล? อาจารย์สือ?”
สือน่าเข้าประเด็นทันที “เมื่อวานคุณรับผู้ป่วยเกี่ยวกับโรคถุงน้ำดีอักเสบมากี่คนคะ?”
อีกฝ่ายตอบโดยไม่ลังเล “อ้อ ฉันเข้าเวรเมื่อคืน มีผู้ป่วยเกี่ยวกับถุงน้ำดีมาจำนวนหนึ่ง ฉันยังคิดว่าเกิดปัญหากับร้านปิ้งย่างที่ไหนซะอีก? ทำไมหรือคะ?”
สือน่าเริ่มโกรธขึ้นมาแล้ว “คุณไม่ได้ดูหรือว่าตอนนี้ในแผนกมีผู้ป่วยต้องการผ่าตัดสิบกว่าคนแล้ว? รับเข้ามาขนาดนี้ พวกเราทำไม่ทันหรอก ถ้ายืดเวลารอผ่าตัดออกไปจะไม่เกิดปัญหาหรือไง!”
หยวนฟางชะงักไปเล็กน้อย “อาจารย์สือคะ พวกเราเป็นตัวกลางนะคะ พอถึงเวลาก็ส่งมอบผู้ป่วยให้แผนกศัลยกรรมภายนอกก็ได้แล้วไม่ใช่หรือคะ? ก่อนหน้านี้ก็ทำแบบนี้ไม่ใช่หรือ?”
ประโยคนี้ทำเอาสือน่าโกรธจนวางโทรศัพท์ไป
ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างแผนกศัลยกรรมภายนอกและแผนกฉุกเฉินเป็นอย่างไร?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ