เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 96
เมื่อหมอตรวจสอบเรียบร้อยแล้วผู้ป่วยก็จะได้รับการเย็บแผล
เฉินชางหยิบเข็มสำหรับใช้เย็บแผลขึ้นมาเย็บอย่างพิถีพิถันทีละชั้นจนกระทั่งผิวหนังถูกเย็บเรียบร้อยแล้ว เฉินชางจึงคิดถึงปัญหาหนึ่งขึ้นมาได้
เขาจะใช้วิธีการเย็บแผลมาช่วยเพิ่มระดับความพึงพอใจที่ผู้ป่วยมีต่อการผ่าตัดได้หรือไม่?
การผ่าตัดด้วยแผลขนาดเล็กมีจุดเด่นที่สำคัญก็คือสร้างความเสียหายน้อย หากตนพัฒนาจุดเด่นนี้จนกลายเป็นไร้ความเสียหายจะได้รับความนิยมมากขึ้นหรือไม่?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็ตรวจสอบบาดแผลต่อไปอย่างใจเย็น!
ทันใดนั้นเขาพลันคิดขึ้นมาได้ว่า การเย็บแผลเจาะรูและการเย็บแผลทั่วไปอาจไม่เหมือนกัน หากเป็นการผ่าตัดโดยการผ่าเปิดท้องจะต้องใคร่ครวญถึงการแข็งตัวของบาดแผล และต้องหลีกเลี่ยงไม่ให้แผลฉีกขาด หากรอบตัวของผู้ป่วยมีเพื่อนอย่างเหล่าเฉินอยู่สักหลายคนจะไม่แย่หรือ? ดังนั้นในการเย็บแผลจะต้องคำนึงถึงความมั่นคงของแผล และระวังไม่ให้ติดเชื้อเป็นสำคัญ
แต่การเจาะรูเพื่อผ่าตัดไม่เหมือนกัน บาดแผลชนิดนี้มีโอกาสฉีกขาดอยู่ในระดับต่ำ ยิ่งไปกว่านั้น บาดแผลยังแคบและเล็ก ผิวสัมผัสไม่มาก โอกาสในการติดเชื้อจึงต่ำลงไปด้วย
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ให้ความสำคัญเพียงอย่างเดียวก็พอแล้ว นั่นก็คือความสวยงาม!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็เริ่มใคร่ครวญ
ไม่นานเฉินชางก็คิดวิธีการเย็บแผลที่มีประโยชน์ในการฟื้นตัวและช่วยซ่อนบาดแผลเอาไว้ได้ ซึ่งจะนำมาใช้ร่วมกับเทคนิคพิเศษในการเย็บผิวหนังของตนเพื่อซ่อนรอยแผลเป็น และหากใช้กับไหมละลายคงไม่ทิ้งรอยแผลเป็นใดๆ ไว้!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็พูดกับนางพยาบาลว่า “ใช้ไหมละลายเบอร์เล็กนะครับ”
สือน่าเห็นเฉินชางจ้องมองผิวหนังของผู้ป่วยอยู่ครู่ใหญ่
ผิวหนังมีอะไรน่าดูกัน?
ตอนนี้ เมื่อเธอได้ยินเฉินชางบอกว่าต้องการไหมละลายเบอร์เล็กจึงชะงักไปโดยพลัน “เย็บท้องต้องใช้ไหมละลายด้วยหรือ?”
เฉินชางพยักหน้า “ผมมีวิธีทำให้ผู้ป่วยหาแผลตัวเองไม่เจอน่ะครับ!”
คำพูดนี้ทำให้สือน่าตกตะลึงไปแล้ว!
ทำให้ผู้ป่วยหาแผลตัวเองไม่เจอ!
ความหมายคือ…
ไม่มีแผลเป็นจนทำให้ลืมความเจ็บปวด?
จะเป็นไปได้อย่างไร!
แม้จะบอกว่าการผ่าตัดด้วยวิธีการส่องกล้องสร้างความเสียหายน้อย แต่ส่วนที่ถูกเจาะไม่ต้องเย็บได้หรือ? เมื่อเย็บแล้วจะต้องเหลือรอยแผลเป็นไว้แน่นอน
สือน่าเม้มปาก คนหนุ่มสาวชอบสิ่งแปลกใหม่ อยากทำอะไรไม่เหมือนใคร แต่อย่างไรการผ่าตัดเสร็จไปโดยราบรื่นแล้ว สือน่าจึงไม่กังวลนัก ไม่ว่าเฉินชางจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น
เฉินชางเริ่มเย็บแผล มือถือคีมถือเข็มขยับพลิ้วไหวไม่หยุด ใช้เวลาไม่นานปมภายนอกก็ถูกผูกอย่างสวยงาม จากนั้นจึงใช้กรรไกรตัดไหม
ในตอนที่สือน่าได้สติกลับมาอีกครั้งและกำลังคิดจะกล่าวว่าเฉินชางทำอะไรเกินตัวอยู่นั่นเอง เธอก็ต้องมองจนอึ้ง!
เอ๋?
แผลอยู่ไหนกัน?
ทำไมฉันหาแผลไม่เจอ?
สือน่าตื่นตะลึง เมื่อมองให้ดีจึงค่อยเห็นปมด้านนอกที่ถูกซ่อนเอาไว้อย่างดี
ทันใดนั้นเธอก็นิ่งไป!
นี่…นี่เป็นไปได้อย่างไร?
เมื่อคิดถึงตรงนี้สือน่าก็รีบก้มตัวลง จ้องมองบาดแผลอย่างจริงจัง
ในที่สุดเธอก็พบความแตกต่าง!
นั่นก็คือในตอนที่เฉินชางเย็บแผล เขาเลือกใช้วิธีการเย็บที่สอดคล้องกับกายวิภาคศาสตร์ ตลอดจนใช้ฝีเข็มที่ซ่อนไปตามรอยย่นของผิวหนังได้
วิธีการเย็บ การเลือกมุมและจุดเย็บแบบนี้ จะ…ยอดเยี่ยมเกินไปหรือเปล่า?
สวยก็สวยอยู่หรอก…แต่แบบนี้มันจะยากเกินไปหรือเปล่า?
ที่สำคัญก็คือทำให้การเย็บแผลธรรมดากลายเป็นวิธีการระดับสูงที่ฉันทำไม่ได้…
ทันใดนั้นสือน่าเพิ่งรู้สึกตัวว่าเฉินชางที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้เพิ่งจะได้สัมผัสกับโลกของศัลยแพทย์เพียงสองปีเท่านั้น
สองปีก็ก้าวหน้าขนาดนี้แล้ว
เขาเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง?
ในสมองของเธอย้อนคิดไปถึงการผ่าตัดที่เฉินชางทำเมื่อครู่นี้ไม่หยุด
เชี่ยวชาญ!
คล่องแคล่ว!
เต็มไปด้วยความมั่นใจ!
นี่เป็นคุณลักษณะที่ศัลยแพทย์ผู้เก่งกาจเท่านั้นถึงจะมีได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ