เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 965

ยังดีที่แพทย์ส่องกล้องมากด้วยประสบการณ์ เขาทยอยเอา
ถ่านไฟฉายสิบกว่าก้อนออกมาจากท้อง และยังมีฝากระป๋องโคล่า…
ใช้เวลาไปมาก!
เรื่องดีคือเยื่อเมือกกระเพาะผู้ป่วยไม่เสียหาย แถมไม่มีเลือด
ออก จึงตัดความยุ่งยากและความทรมานไปด้วย!
ถ้าของที่กลืนเข้าไปเป็นของชิ้นใหญ่หรือมีอันตรายเอาออกมา
ได้ยาก จะเอาออกมาด้วยการส่องกล้องไม่ได้ ทำได้แค่ต้องผ่าเปิด
ช่องท้องเพื่อแก้ปัญหา
ตอนนี้ดูท่าจะลดความยุ่งยากไปได้มาก
แต่ถ่านไฟฉายสองก้อนที่เหลือค่อนไปทางด้านล่างมากเกินไป
กล้องส่องไปไม่ถึง แต่ก็ไม่จำ เป็นต้องลงมีด
แพทย์ส่องกล้องเอ่ย “สองก้อนสุดท้ายอยู่ในท้อง อีกสอง
สามวันคงขับออกมาได้ ไม่ต้องห่วง”หม่าเยว่ฮุยพยักหน้า “จริงด้วย สแกนคลื่นไฟฟ้าหัวใจให้ผู้ป่วย
ที ผมจะดูว่าเป็นไงบ้าง”
ห้องส่องกล้องมีเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ถึงอย่างไรหลัก
จากส่องกล้องเสร็จก็มักมีผู้ป่วยจำ นวนหนึ่งต้องตรวจคลื่น
ถ้าคลื่นไฟฟ้าหัวใจผิดปกติก็มีความเป็นไปได้ที่จะเป็น
โรคหัวใจ การส่องกล้องตรวจจำ เป็นต้องมีการตรวจอ้างอิง
สองสามนาทีผ่านไปก็ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจเสร็จ พอทุกคนดูก็
พบว่าปกติทุกอย่าง!
ดูท่าตัวการที่ทำให้คลื่นหัวใจผิดปกติจะเป็นถ่านไฟฉายพวกนี้
จริงๆ
แววตาที่นักศึกษาปริญญาโทสองคนที่อยู่ข้างหลังมองเฉินชา
งมีแต่ความเคารพนับถือไปนานแล้ว!
หม่าเยว่ฮุยมองดูถ่านไฟฉายและสิ่งแปลกปลอมจำ นวนมาก
ขนาดนี้แล้วถอนใจ แบบนี้ไม่ปวดท้องยังไงไหว
ตอนนี้ฤทธิ์ยาสลบยังไม่หมด เฉินชางกับพยาบาลช่วยกันยก
ผู้ป่วยมาที่เตียงแล้วลุกขึ้นเข็นชายคนนั้นออกไปจากห้องส่องกล้องพอกลับมาที่ห้องผู้ป่วย พวกผลตรวจโทรโปนินก็ออกแล้ว ผล
ปรากฏว่าปกติทั้งหมด
จะว่าไป เรื่องราวทั้งหมดกลับทำให้ตะลึงกันไปทุกคน
ตอนนี้ผู้ป่วยยังไม่ฟื้น แต่ทุกคนก็ไม่ได้กังวลขนาดนั้นแล้ว
หลังจากส่งผู้ป่วยไปสังเกตการณ์ที่ห้องพักผู้ป่วย เฉินชางก็ลุก
ไปแจ้งข่าวดีนี้ให้พ่อแม่ของชายคนนั้นได้รู้
……
……
ชายชราจับมือของหญิงชราพลางปลอบว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้อง
กังวลแล้ว”
หญิงชราส่ายหน้าถอนใจยาวๆ
“บางครั้งฉันก็คิดนะว่าที่จริงถ้าเขาตายไปจริงๆ ก็คงดี ฉะ…ฉัน
เห็นเขาเป็นแบบนี้แล้วก็เศร้าใจนะ
ถ้าคนแก่อย่างพวกเราไม่อยู่แล้ว ถ้าเขาตัวคนเดียวจะทำยังไง
ล่ะ!”พอพูดถึงตรงนี้ หญิงชราก็อดไม่ไหว ปาดน้ำตาที่ยังไม่ไหล
ออกมาให้แห้งไปก่อน
ชายชราอดไม่ได้เอ็ดว่า “พูดจาเลอะเทอะ เขาก็เป็นลูกนะ แค่
ป่วยเอง! รอเขาหายก็ไม่เป็นไรแล้ว การแพทย์ก้าวหน้าขนาดนี้ต้อง
รักษาเขาได้แน่!”
หญิงชรากล่าว “ฉันแค่เห็นเขาเป็นแบบนี้แล้วทุกข์ใจ
เขาทำอะไรผิดถึงต้องกลายเป็นแบบนี้”
เรื่องอย่างคนผมหงอกส่งคนผมดำใครจะอยากเห็น
แต่พอเจอเรื่องแบบนี้เข้า คุณดันว่าอะไรไม่ได้
ตอนที่เฉินชางเดินมาหา หญิงชรารีบเช็ดน้ำตาให้แห้ง เอ่ย
ถามอย่างกังวลว่า “หมอคะ ละ…ลูกฉันไม่เป็นไรใช่ไหมคะ”
ผู้เฒ่าทั้งสองจะลุกขึ้นมา แต่เฉินชางรีบยิ้มพลางนั่งลงข้างๆ
ทั้ง
สองแข้งขาไม่ดี เฉินชางเห็นตั้งแต่ตอนที่ลงจากรถเมื่อกี้
แล้ว เขานั่งลงข้างๆ ผู้สูงวัยทั้งสองจึงไม่ลุกขึ้นมา
เฉินชางปลอบว่า “ไม่เป็นไรครับ จากที่ตรวจเมื่อกี้พบว่าเขากิน
ของสุ่มสี่สุ่มห้า กลืนถ่านไฟฉายลงท้องไปแล้วมันติดอยู่ในท้อง เขาเลยไม่สบายน่ะครับ
ที่คลื่นไฟฟ้าหัวใจผิดปกติก็เพราะถ่านไฟฉายแทรกแซง ตอนนี้
ผลออกมาหมดแล้ว ไม่เป็นไรแล้วครับ”
พอได้ยินเฉินชางพูดแบบนี้เข้า ผู้เฒ่าทั้งสองจึงถอนใจโล่งอก
หัวใจที่กระวนกระวายจนแทบจะหลุดออกมาจากอกก็กลับลงไป
ดังเดิมในที่สุด
หญิงชราพูดกับตัวเองอย่างดีอกดีใจ “ไม่เป็นไรก็ดี ไม่เป็นไรก็
ดีแล้วนะ!
ฉันบอกคุณให้นะหมอ คุณอย่าไปดูเขาตอนนี้ ที่จริงแล้ว…เขา
ยอดเยี่ยมมาก คุณเห็นตึกที่อยู่ลิบๆ หลังนั้นไหม เขาออกแบบเองนะ
!
เขาเรียนจบวิศวกรรมโยธาจากชิงหัว ได้รางวัลตั้งแต่ตอนเรียน
ปริญญาตรี…ปีสามก็ได้รับข้อเสนอรับเข้าทำงานจากบริษัทใหญ่
เงินเดือนห้าแสน!”
ตอนที่หญิงชราพูดถึงลูกชาย สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความภูมิใจตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงพอดี ทุกคนต่างทยอยเลิกงาน เฉิน
ชางเห็นผู้สูงวัยทั้งสองเป็นแบบนี้จึงไม่รีบร้อน นั่งฟังพวกเขาอยู่
ตรงนั้น
ตอนนี้เอง หญิงชราก็ล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า
ยังเป็นสมาร์ทโฟน!
เฉินชางยิ้ม “คุณป้าเล่นสมาร์ทโฟนเป็นด้วยหรือครับ”
หญิงชรายิ้ม “ลูกชายป้าสอนทั้งนั้นค่ะ อาการป่วยของเขาน่ะ
นะ ไม่ได้เป็นแบบนี้ตลอดหรอก บางทีก็ดี บางทีก็ร้าย หลังจาก
ทำงานไม่ได้ก็เลยอยู่บ้านกับป้า
สอนป้าตั้งหลายอย่างแน่ะ”
หญิงชราเปิดโทรศัพท์ หน้าจอเป็นรูปผู้ชายใส่สูทดูสง่า
“หมอดูสิ หล่อขนาดไหน เฮ้อ…น่าเสียดาย ชะตาชีวิตขมขื่น!
เพราะเรียนวิศวกรรมโยธา แถมไม่ได้ทำงานอยู่สำ นักงานใหญ่
ต้องย้ายไปตามไซต์งานก่อสร้าง ชีวิตแต่งงาน…ก็เลยไม่ค่อยราบรื่น
นัก“เขาน่ะ เพราะตลอดชีวิตราบรื่นเกินไป สมัยเรียนก็เป็นเด็ก
หัวกะทิ ราบรื่นมาตลอดตั้งแต่ประถมยันมหาวิทยาลัย จนมาทำงาน
ไอคิวสูง แต่…อีคิวน่ะ แย่มากจริงๆ พอกระทบกระเทือนเรื่อง
การแต่งงานกับเรื่องลูก ล้มทีเดียวลุกไม่ขึ้นไปเลย
เฮ้อ ถ้าให้ป้าพูดนะ คนหนุ่มคนสาวน่ะ ตอนยังหนุ่มยังสาวต้อง
ผ่านเรื่องราวเยอะๆ ไม่ว่าจะพูดยังไงเด็กไม่ได้เดินบนกลีบกุหลาบ
อย่างน้อยก็มีจิตใจเข้มแข็ง ต้องโทษป้านี่ล่ะ ล่ามเขาไว้ในบ้านตั้งแต่
เด็ก ให้เรียนแต่หนังสือ…”
เห็นได้ชัดว่าแต่เดิมหญิงชราไม่ได้คิดจะพูดสิ่งที่อยู่ใน
ใจออกมา แต่พอเห็นเฉินชางแล้วจึงพูดความในใจออกมาจนหมด
หญิงชราเล่าจนน้ำตาพร่า!
ขนาดชายชรายังอดเบือนหน้าหนีเพราะน้ำตาไหลอาบใบหน้า
ชรามานานแล้วไม่ได้
ทั้ง
สองคนต่างเป็นคนมีการศึกษา รู้จักพูดจา ต่อให้ลูกสะใภ้
นอกใจ หญิงชราก็ไม่ได้ด่าทอเธอเหมือนกับคนอื่นๆ
แต่กลับพูดว่าลูกของตนจิตใจไม่เข้มแข็งพอ!เพราะคิดแค้นหรือ
แน่นอนว่าไม่ใช่!
แต่เพราะปวดใจ!
เฉินชางให้พยาบาลเสี่ยวเคอไปซื้อข้าวที่โรงอาหารให้ผู้สูงวัย
ทั้ง
สอง พวกเขาจะได้รับประทานอาหารมื้อง่ายๆ ที่โรงพยาบาลเสีย
เลย
ภรรยานอกใจสร้างความกระทบกระเทือนให้กับชายคนหนึ่งได้
มากขนาดไหน
สำ หรับพ่อคนหนึ่งแล้ว ความเจ็บปวดที่เสียลูกไปเป็นหายนะ
เช่นไร
หญิงชรามองเฉินชางแล้วพลันเอ่ยขึ้นว่า “หมอ คุณว่า…ฉัน
จะได้เห็นวันที่เขาเริ่มดีขึ้นมาไหม”
พอได้ยินคำพูดนี้ของผู้สูงวัย เฉินชางก็เงียบไปทันที
ตอนบ่าย ชายคนนั้นก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว อาการก็กลับสู่ภาวะปกติ
มีสติรู้ตัวดี เขาพูดกับเฉินชางว่า “ขอบคุณครับหมอ”แต่คำว่าขอบคุณของเขาไม่ใช่เพราะเฉินชางช่วยชีวิตเขา แต่
เป็นเพราะเฉินชางซื้ออาหารให้พ่อแม่เขา
ชายคนนั้นประคองผู้สูงวัยทั้งสองออกไป
เฉินชางยืนอยู่ด้านหลัง นิ่งเงียบไม่พูดจา
ภาพทั้งสามคนประคองกันค่อนข้างกระทบจิตใจคน
แต่สิ่งที่เฉินชางคิดกลับเป็นคำพูดสุดท้ายของหญิงชรา
รักษาได้ไหมหรือ
สำ หรับครอบครัวหนึ่งแล้ว อาการป่วยเป็นหายนะอย่างหนึ่ง
เฉินชางรับรู้ได้ทันทีว่าหนทางที่ตนต้องเดินยังอีกยาวไกล
เขาที่มีสูตรโกงอยู่จะใช้มันเพียงเพื่อเสวยสุขอย่างเดียวไม่ได้
ยังมีหลายเรื่องรอให้เขาไปทำ
ถ้าสักวันหนึ่งเขาช่วยครอบครัวได้นับหมื่นพัน สำ หรับชีวิตเขา
แล้ว นี่อาจจะไม่เสียแรงเปล่าจริงๆ ก็ได้!