เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 381

ยามเย็นในฤดูร้อนเป็นช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดในทั้งวัน เมฆที่คล้ายถูกไฟเผาไหม้ ราวกับฉากในการ์ตูนที่ดูงามจนจะเปรียบได้

การสอบเอนทรานซ์ที่ตึงเครียดได้สิ้นสุดลงแล้ว

"ใครยังคงเหงาและใจสลาย เมาอยู่หน้าศาล ... " ไห่รุ่ย ฮัมเพลงออกมาจากห้องสอบและเห็นว่าพ่อรอเธออยู่ข้างนอกแล้ว วิ่งเข้าอ้อมกอดพ่ออย่างมีความสุข

“พ่อ หนูคิดถึงพ่อมากๆ เลย ทำไมแม่ไม่มาด้วยล่ะ?” 

"แม่ทำอาหารอร่อย ๆ ที่บ้านรอ หนูรุ่ยกลับไปกินไง!" พ่อรักและตามใจลูกสาวทุกอย่าง ไห่ซูก็เช่นเดียวกัน น้ำเสียงที่คุยกับลูกสาวนั้นอ่อนโยนจนราวกับบีบคอพูด

"ฮ่าฮ่าฮ่า..." ไห่รุ่ยรู้สึกขบขัน แสงอาทิตย์ใสสะท้อนเข้าตาเธอ เปรอะไปด้วยความสุข "พ่อ กลับมาคราวนี้ก็อย่าไปแล้วได้ไหม"

“ครับ” ยิ้มอย่างเมตตา และมองลูกสาวที่ไร้เดียงสาของเขาอย่างอ่อนโยน เขาจะอยู่ข้างๆ ลูกสาวของเขาและให้พวกเธอใช้ชีวิตอย่างไร้กังวล

เมื่อเห็นพ่อตกลง อารมณ์ของไห่รุ่ยก็ดีขึ้นทันที เฮ้ ฉันมีทั้งสามอย่างเลย ครอบครัว การเรียน และความรัก

เธอทำได้ดีในการสอบเอนทรานซ์นี้ ไม่น่ามีปัญหาที่จะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยจงโจวที่คาดฝันไว้ เมื่อถึงเวลานั้นก็จะได้พบกับพี่เฟิงคนโปรดและเดินจับมือกันในรั้ววิทยาเขตคงจะโรแมนติกมากๆ แน่เลยน่ะสิ

ส่วนอูเจินจูที่อยู่ข้างเย่เฟิง อืม หล่อนไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก เธอจัดการหล่อนแค่ใช้เวลาไม่กี่วินาที...

หนึ่งชั่วโมงต่อมา พ่อลูกทั้งสองก็มาถึงวิลล่า อานฉุนซี

เมื่อไห่เสิ่นเห็นลูกสาวคนเล็กกลับมา เธอเช็ดมือบนผ้ากันเปื้อน กอดลูกสาวและจูบเธออย่างสุดซึ้ง "หนูเหนื่อยมากแล้วแน่ๆ เลย แม่ทำอาหารจานโปรดไว้ เดี๋ยวมากินให้หมดเลยนะ!"

“แม่ดีที่สุดเลย” ไห่รุ่ยเงยหน้าขึ้นมองหน้าแม่งอย่างประจบประแจงและเมื่อเห็นว่าพี่สาวไม่อยู่บ้าย เธอไม่พอใจเล็กน้อย “พี่จะทำเกินไปหรือเปล่า ไม่มาต้อนรับน้องสาวของเธอที่กลับมาจากสนามสอบเลย!” 

"โอ้ พี่ของลูกอารมณ์ไม่ดี" ไห่เสิ่นถอนหายใจ "ไปปลอบใจพี่หน่อย จำไว้ว่าอย่าพูดอย่างเอะอะ มันจะทำให้พี่หงุดหงิด"

"รู้แล้วน่ะ" ไห่รุ่ยแลบลิ้นแล้วหันหลังกลับและวิ่งขึ้นไปชั้นบน...

สองนาทีต่อมา เสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองดังมาจากชั้นสอง "พ่อ แม่ ช่วยด้วย! พี่ฆ่าตัวตาย!"

ไห่ซูและไห่เสิ่นที่กำลังทำงานอยู่ในครัวได้ยินเสียงลูกสาวจึงวิ่งออกไปพร้อมกัน "ไห่รุ่ย เกิดอะไรขึ้น แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าเอะอะ!"

"แม่ พี่แขวนคอตาย!" ไห่รุ่ยดูเหมือนถูกผีเข้า ใบหน้าเล็กๆ ของเธอซีดเซียวด้วยความหวาดกลัว และเธอยืนตัวสั่นอยู่ที่บันได

“แขวนคอ?” ไห่เสิ่นรู้สึกขนหัวลุก มองสามีด้วยความตื่นตระหนก ริมฝีปากสั่นระริกเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ไห่ซูก็ตกตะลึงอยู่สองสามวินาที จากนั้นยกนิ้วชี้ขึ้นไปบนเพดาน "เด็กนี่พูดไร้สาระ! ไม่มีคาน พี่สาวจะแขวนคอได้ยังไง"

"เธอแขวนคอตายในห้องน้ำ!" ดวงตาของไห่รุ่ยเบิกกว้างด้วยความกลัว "ฉันไม่พบพี่สาวอยู่ในห้อง ก็เลยไปที่ห้องน้ำและพบเธอห้อยอยู่ใต้ราวแขวนผ้าเช็ดตัว"

“มายก๊อด!” ทั้งคู่ตื่นตระหนกวิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่างสิ้นหวังและไม่สนใจลูกสาวคนเล็กที่ล้มลงกับพื้น

ราวแขวนผ้าในวิลล่านั้นสูงมาก เนื่องจากห้องน้ำมีขนาดไม่ใหญ่นัก กลัวว่าน้ำจะกระเด็นโดนผ้าขนหนูตอนอาบน้ำ ดังนั้นหลังจากที่ อานฉุนซี ซื้อบ้านมา จึงขอให้คนช่วยปรับปรุง

เขาสูง 1.86 เมตร ต้องเขย่งเท้าถึงจะเอาผ้าเช็ดตัวได้ ซึ่งแสดงถึงความสูงของราวได้เลย นายหญิงในอนาคตนั้นเอื้อมไม่ถึงแน่นอน แต่เขาสามารถให้บริการได้ฟรี...