เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 265

“เป็นอะไรไป?”สัมผัสได้ว่าผู้ช่วยของตนเองโกรธผิดปกติ เซียวเซิ่งเคลื่อนดวงตาที่เย็นยะเยือกมองไปทางเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อย

โอเล่ย์กำลังโกรธ พูดออกมาโดยที่ไม่ทันได้คิด “อานฉุนซีเป็นนักเรียนของศาสตราจารย์เอี๋ยน เดิมทีก็ระเบียงที่อยู่ใกล้น้ำได้ดวงจันทร์ก่อน(หมายถึงอยู่ในตำแหน่งที่เอื้ออำนวยก็ได้ประโยชน์มากกว่าคนอื่น) ตอนนี้ยังเอาใจใส่ต่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนขนาดนี้ ถึงกับเก็บที่นั่งข้างคนขับไว้ให้เธอโดยเฉพาะ ผมว่าคงหมดธุระของท่านประธานแล้ว!”

บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเซียวเซิ่งไม่มีอารมณ์ใดๆ เงียบสงบอยู่ครู่หนึ่ง เขาคลายเนกไทออกวางบนคอนโซลหน้ารถ ถือโอกาสปลดกระดุมสองเม็ดตรงปกเสื้อออก เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าเซ็กซี่ที่โดดเด่นออกมา

“ก็แค่ที่นั่งข้างคนขับที่หนึ่งเท่านั้น ไม่ต้องไปยุ่งวุ่นวายแล้ว”

“ท่านประธาน ท่าน......”โอเล่ย์มองไปทางเซียวเซิ่งอย่างไม่เคยชินเท่าใดนัก ท่านประธานที่ขี้หึงทำไมอยู่ๆถึงกลายเป็นใจกว้างซะแล้วล่ะ?

“โอเล่ย์ ถ้าหากนายไม่สามารถให้พลังบวกสักนิดกับฉัน อย่างน้อยที่สุดก็อย่าเอาคำพูที่นั่งข้างคนขับ ระเบียงที่อยู่ใกล้น้ำได้ดวงจันทร์ก่อน(หมายถึงอยู่ในตำแหน่งที่เอื้ออำนวยก็ได้ประโยชน์มากกว่าคนอื่น)พวกนี้มารบกวนฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะไล่นายออก”

เซียวเซิ่งพูดเสียงเรียบ ดวงตาสีดำเย็นชาจ้องมองตรงไปข้างหน้า ทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยออร่าที่กระหายเลือดอย่างรุนแรง

“ครับ”โอเล่ย์ก็ตระหนักได้ว่าตนเองได้สาดเกลือลงไปบนบาดแผลของท่านประธาน กล่าวขอโทษทันที: “ท่านประธาน เป็นเพราะผมพูดจาไม่สมเหตุสมผล เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ค่อยมีเพื่อน ทั้งยังถูกหย่า จิตใจจะต้องกลัดกลุ้มอย่างแน่นอน มีคนมาพูดคุยเป็นเพื่อนเธอก็ดีเหมือนกัน”

เซียวเซิ่งหันหน้ามองไปทางด้านนอกหน้าต่าง ไม่ได้พูดอะไรอีก หัวใจเหมือนกับจุ่มลงไปในกระทะน้ำมัน ทอดจนกลายเป็นฟองอากาศ

คิดว่าเขาไม่รู้ว่าที่นั่งข้างคนขับของผู้ชายมีความสำคัญมากขนาดไหนเลยหรือ?

ตอนที่ขับรถยังสามารถมองดูเธอ ดมกลิ่นหอมสดชื่นบางเบาที่แผ่กระจายออกมาจากบนตัวเธอ สังเกตความเปลี่ยนแปลงของสีหน้าท่าทางของเธอ......การเก็บที่นั่งข้างคนขับให้แก่ผู้หญิงคนหนึ่งนั้นยากมาก แต่อานฉุนซีกลับสามารถไล่ผู้หญิงอีกคนลงจากรถ แล้วเชิญเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนขึ้นไปนั่งอย่างหน้าตาเฉย นี่หมายถึงอะไร?

หมายถึงชาวบ้านเขาจริงจังขึ้นมาแล้ว ไม่ปิดบังความรักที่มีต่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเลยแม้แต่น้อย

“ไปบริษัทของพ่อฉัน”เซียวเซิ่งออกคำสั่งกะทันหัน

น้ำเสียงของเขาสงบนิ่งมาก แต่โอเล่ย์กลับได้ยินถึงแรงกดดันจากในนั้น ดูเหมือนว่าท่านประธานจะให้ความสำคัญกับการคุกคามที่อานฉุนซีนำมาให้แล้ว

คฤหาสน์หลังเก่าตระกูลเซียว

สามคนพี่น้องตระกูลเซียวกำลังทานอาหารเช้าอยู่ที่ห้องอาหาร เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะที่สนุกครึกครื้น ขาดเซี่ยจิ่นไปหนึ่งคน ก็ไม่มีใครสนใจ

ในเวลานี้ เซี่ยจิ่นนอนอยู่บนเตียงตามลำพัง ดวงตาคู่หนึ่งสูญเสียความทรงพลังและสง่างามในอดีตไป

เมื่อคืนนี้สามีไม่ได้กลับมานอน แต่ก็คงจะไม่ได้นอนกับเนี่ยหยวน คาดว่าน่าจะนอนห้องพักแขกกับน้องชายสามี

ตอนที่ผู้หญิงยังอ่อนเยาว์ มักจะนำความสุขฝากไว้กับบนร่างกายของลูกชายลูกสาว เมื่อลูกชายลูกสาวเติบโตขึ้นถึงได้เข้าใจว่า คนที่สามารถให้ความสุขกับตนเองได้ แท้ที่จริงแล้วคือสามี

เซี่ยจิ่นกับเซียวจวินเซิงแต่งงานกันยี่สิบหกปีแล้ว สามีไม่เคยนอกลู่นอกทางมาก่อน ในใจเธอรู้ดี แต่พี่สาวให้ลูกสาวเป็นรางวัลนั่นถือเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

เซียวจวินเซิงรักพี่สาวเป็นอย่างยิ่ง จะต้องทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับพี่สาวอย่างแน่นอน ในวันเกิดของเนี่ยหยวนวันนั้น จะเกิดความสัมพันธ์ที่ระหว่างสามีภรรยาจะมีได้ขึ้น......

และวันเกิดของเนี่ยหยวน ก็ใกล้จะถึงแล้ว!

ความหวาดกลัวได้ครอบงำสติสัมปชัญญะของเซี่ยจิ่นจนหมดแล้ว ทันทีที่สามีกับเนี่ยหยวนเกิดความสัมพันธ์ประเภทนั้นกัน ตนเองก็คงทำได้แค่เพียงไปตายเท่านั้น เธอไม่มีทางให้ผู้หญิงคนอื่นมาใช้สามีร่วมกันอย่างเด็ดขาด ไม่มีทางให้ผู้หญิงคนอื่นมาแย่งสามีของตนเองไปได้อย่างเด็ดขาด!

เธอจะต้องใช้มาตรการ เพื่อยุติสัญญาระหว่างพวกเขาทั้งสองคนก่อนวันเกิดของเนี่ยหยวน

เซี่ยจิ่นรู้ดีว่าตอนนี้ตนเองทั้งโดดเดี่ยวและอ่อนแอ ดังนั้นเรื่องที่เร่งด่วนก็คือการรวบรวมกำลังพล ตีสนิทกองกำลังเสริม

ที่น่าเสียดายคือ คนของบ้านฝั่งแม่ของเธอพึ่งพาไม่ได้ ถึงแม้จะพูดว่าตระกูลเซี่ยก็เก่งกาจมากเช่นเดียวกัน แต่เมื่อนำมาเปรียบกับตระกูลเซียวแล้ว ยังถือว่าใช้ไม่ได้

เซียวจวินเซิงเพียงแค่คนเดียวก็สามารถต้านทานกองกำลังทหารนับร้อยของตระกูลเซียวได้ เซียวจุนหรูยังเป็นจิตรกรชื่อดังระดับโลก ที่มีทั้งชื่อและเสียงที่โด่งดัง ยิ่งไปกว่านั้นตนเองแต่งงานมาหลายปีขนาดนี้แล้ว สามีภรรยานับว่ามีความรักใคร่มาโดยตลอด เรื่องอื้อฉาวเช่นนี้ต่อให้ลูกหลานฝั่งแม่รู้ พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะยุ่ง

ดังนั้น ตอนนี้เธอทำได้แค่เพียงพึ่งพาอาศัยลูกชายกับลูกสาวทั้งคู่แล้ว

แต่เซียวซาไม่ได้อยู่ในเมืองนี้ ต่อให้อยู่ เซียวจุนหรูก็คือคุณป้าควบด้วยตำแหน่งอาจารย์ของเธอ เธอจะสามารถทำอะไรได้?

“อืม เธอนำบริษัทอัญมณีสองแห่ง บริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์หนึ่งแห่ง รวมทั้งซูเปอร์มาร์เก็ตในเครือทั่วโลกและร้านเสริมความงามในเครือในนามของฉัน สะสางบัญชีทั้งหมด ฉันจะส่งมอบให้คนอื่น”

“หา?”ผู้ช่วยเย่ไม่รู้ว่าครอบครัวเซี่ยจิ่นมีการเปลี่ยนแปลง ตกใจเป็นอย่างมากทันที “คุณนาย ท่านใจกว้างขนาดนี้ ต้องการจะมอบให้ใครคะ?”

“ตอนนี้ยังไม่ได้ตัดสินใจ”เซี่ยจิ่นมีความคิดของตนเอง ถ้าหากเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ยอมรับตนเองที่เป็นแม่สามีคนนี้ ถ้าเช่นนั้นทรัพย์สมบัติเหล่านี้ บางทีเธออาจจะนำไปติดสินบนให้กับเซียวจวินม่อ

เซียวจวินม่อไม่ได้มีธุรกิจของตนเอง หลายสิบปีมานี้ล้วนอาศัยกินบุญเก่า อีกอย่างก็คือใช้เงินของพี่ชายพี่สาว

ถ้าหากเขายินยอมช่วยเหลือตนเอง เซี่ยจิ่นย่อมยินดีที่จะสละทรัพย์สมบัติ นำธุรกิจเหล่านี้แลกเปลี่ยนกับเขา ขอเพียงแค่เขาโน้มน้าวให้เซียวจุนหรูถอนคำสั่งก็พอ

หลังจากตัดสินใจแล้ว เซี่ยจิ่นลุกไปอาบน้ำ เมื่อเธอไปถึงห้องอาหาร สามพี่น้องตระกูลเซียวก็เสร็จแยกย้ายกันไปแล้ว

เดิมทีเซี่ยจิ่นอยากจะโทรศัพท์หาสามี ปรึกษาเรื่องแต่งงานของเซียวเซิ่งสักหน่อย คิดไปคิดมาก็ช่างมันเถอะ รอจนกว่าตนเองคุยกับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแล้วค่อยว่ากัน

“คุณนาย ไม่ทราบว่าท่านอยากทานอะไร?”พ่อบ้านสอบถามความคิดเห็นของเธออย่างนอบน้อม

เซี่ยจิ่นมีความอยากอาหารที่ไหนกัน โบกโบกมือ “ไม่ต้องแล้ว เซียวจวินม่ออยู่ที่ไหน?”

“การเดินทางของคุณชายสามแต่ไหนแต่ไรไม่แน่นอน พวกเราก็ไม่กล้าถาม”พ่อบ้านก้มหน้ากล่าว “คุณนาย หรือไม่กระผมจะให้คนไปตามหาดู?”

“ไม่ต้อง”เซี่ยจิ่นหิ้วกระเป๋าแล้วเดินจากไป ที่สำคัญต้องไปหาเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก่อน

พ่อบ้านวิ่งเหยาะๆมาช่วยคุณนายเปิดประตูรถ ทันทีที่เซี่ยจิ่นเข้าไปนั่ง ประตูของที่นั่งข้างคนขับก็ถูกดึงออก เซียวจวินม่อที่สวมชุดสูทสีขาวทั้งชุดเข้ามานั่งข้างใน วาดมุมริมฝีปากยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ทันที

“พี่สะใภ้จะไปไหน ไปส่งผมหน่อย”

เซี่ยจิ่นอดกลั้นความคิดที่อยากจะตบบ้องหูเขาเอาไว้อยู่นานถึงจะอดกลั้นได้ ดวงตางามปรากฏรอยยิ้ม “ไปส่งเธอได้ ช่วยฉันจัดการเรื่องหนึ่ง”