เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น บทที่ 71 หากคุณน้ำตาไหลจะเปียกไปที่หัวใจผมก่อน

“แน่นอนครับ”พ่อบ้านเซี่ยลูบมืออย่างมีความสุข

น้ำเสียงพูดคุยของคุณชายที่อบอุ่นแบบนี้ ทำให้ในใจรู้สึกอบอุ่น“ผมรอคอยให้ในบ้านมีเจ้าชายกับเจ้าหญิงน้อยมานานแล้ว คุณชาย คุณชอบเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง？”

“แค่เกิดจากเสี่ยวเนี่ยนผมได้หมด”เซียวเซิ่งยิ้ม“แน่นอน ถ้าเลือกได้ ผมอยากได้ลูกสาวก่อน ลูกชายมีแล้วคนหนึ่ง”

นี่คุณชายเห็นลูกชายของเสี่ยวเนี่ยนเป็นลูกแท้ๆ เหรอ？ดีจัง

เซี่ยเอ่อชื่นใจมาก ทันใดนั้นก็เหมือนจะคิดอะไรได้ รอยยิ้มบนใบหน้าหายไป“คุณชาย แพทย์แผนจีนหูบอกว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมีความเย็นเข้าร่างกาย ตั้งท้องยากอีกครั้ง บอกว่าร่างกายของเธอเหมือนกับดินฤดูหนาวเดือนสิบสอง ที่ปลูกอะไรก็ยากที่จะงอก”

“ไร้สาระ！”เซียวเซิ่งรู้สึกแน่นที่หน้าอก ใบหน้าหล่อเหลาแสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด“เสี่ยวเนี่ยนไม่ได้มีบุตรยากแต่กำเนิด แต่ป่วยเพราะความหนาว งั้นก็ต้องมีทางรักษาให้หาย！แค่แพทย์แผนจีนคนเดียวไม่ใช่เทพเจ้าซะหน่อย พูดอะไรจะเป็นจริงได้ไง？”

“งั้นครั้งหน้าลองเปลี่ยนแพทย์แผนจีนให้เธอดีไหมครับ？”

“ไม่ต้องหรอก！”ท่าทางของเซียวเซิ่งดูสงบนิ่ง สายตากลับเด็ดเดี่ยวเป็นพิเศษ“ในเมื่อเสี่ยวเนี่ยนมีลูกอีกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร งั้นมีลูกแค่คนเดียวก็พอแล้ว”

“แล้วทางคุณท่านจะอธิบายว่าไงดีครับ？”

“ทำไมผมต้องอธิบายกับเขาด้วย”เซียวเซิ่งหัวเราะอย่างเยือกเย็น“เซียวจวินเซิงก็ไม่ถือว่าแก่ อายุยังน้อยและหน้าตาดี อยากมีลูกก็มีเองสิ”

เอ่อ สองพ่อลูกคู่นี้นี่……ดูเหมือนจะไม่มีทางคลี่คลายได้จริงๆ

พ่อบ้านเซี่ยรีบกลับไปที่เรื่องเดิม“ไม่งั้นเราไม่ติดตั้งกล้องวงจรปิดสักสองสามตัวล่ะครับ ถ้ามีโจรมา ก็จะบันทึกได้ด้วย”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก้มหน้าลงกินข้าง ไม่อยากคุยกับหงยวี่เรื่องนี้ แต่ก็ทนไม่ไหวกับที่เธอถาม จึงได้แต่พูดว่า“ถึงแม้ฉันจะเคยนอนกับเซียวเซิ่งมาบ้างแล้ว แต่ไม่เคยมีอะไรกับเขา ดังนั้นอย่าถามฉัน”

“อย่ามาหลอกกันหน่อยเลย”หงยวี่เริ่มโมโหแล้ว“ชายหญิงอยู่ด้วยกันแบบนั้นไฟจะไม่ติดได้ไง？ได้ยินว่าวันนั้นคุณชายทำเธอหมดสติเลย เรื่องนี้เธอจะไม่ยอมรับ？”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนดันอาหารเย็นออกไป ยืนขึ้นมาจะออกอย่างหดหู่ แต่หงยวี่ตามไปขวางทางเธอ“เธอยังอยากอยู่ร่วมกันอย่างสันติไหม？แบบนี้ละกัน เธอบอกเรื่องราวภายในฉันมา พรุ่งนี้ฉันก็จะไม่เอาแส้ฟาดเธอแล้ว”

ก็ดี เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนโดนแส้เล็กๆ จนกลัว“ครั้งนั้นเขาใช้นิ้ว”

“ห่า แค่สองนิ้วเธอก็……หมดสติแล้ว？”ใบหน้าของหงยวี่ดูเหยียดหยาม ดูถูกเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสุดๆ“ฉันว่าเธอคืบหน้าหน่อยได้ไหม？”

“ดังนั้นฉันกับเขาเลยไม่มีอะไร ถ้าใช้ของเขาจริงๆ ฉันจะรับได้ที่ไหน？”

“เธอมีลูกแล้วนะ จะรับน้องชายของคุณชายไม่ได้ได้อย่างไร？”หงยวี่พูดอย่างขุ่นเคือง

วิ่งออกไปจากร้านอาหารเหมือนหลบหนี กุมหัวใจที่หอบแรงๆ ยัยตัวแสบหงยวี่ทำให้เธอนึกถึงฝันนั้น ฝันที่พัวพันกับอยู่กับเซียวเซิ่ง

“คุณเอี๋ยน คุณอยู่นี่เหรอครับ？”พ่อบ้านเซี่ยเดินเข้ามาพูดด้วยรอยยิ้ม“คุณชายเชิญคุณไปให้น้ำเกลือ”

“ฉันไม่ไป”นึกถึงที่พ่อบ้านเซี่ยไม่ช่วยเมื่อกี๊ ทำให้เธออายแทบตาย ในใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็รู้สึกเศร้า“ต่อไปคุณไม่ต้องมาคุยกับฉัน ฉันตัดขาดคุณแล้ว”

เห็นหญิงสาวแค้นฝังใจ พ่อบ้านเซี่ยก็ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ พูดอย่างเฉลียวฉลาดว่า“คุณจะตัดขาดกับผมจริงๆ เหรอครับ？งั้นผมก็มีความลับจะบอกคุณ เกี่ยวกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง สามขวบ”