เสน่ห์รัก หมอพิษหญิงยอดอัจฉริยะ นิยาย บท 5

เมื่อมองไปที่ดาบคมที่คอของนาง ฉิงจิ่วเพียงแค่ยกมุมปากขึ้นและแสดงรอยยิ้มเย็นชา แม้ว่าเขาจะพูดเช่นนั้น แต่ดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ดูเหมือนนางจะไม่กลัวเลยสักนิด

มันเป็นดาบที่วางอยู่บนคอของนางที่ทำให้นางโกรธ

"ตู้เหยาวางดาบของเจ้าลง"

ในขณะนี้ชายในบ่อน้ำเย็นลืมตาขึ้นและออกคำสั่ง

“นายท่าน ท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง?”

ผู้ใต้บังคับบัญชาชื่อตู้เหยาวางดาบลงอย่างรวดเร็วและรีบวิ่งไปที่ขอบสระเย็นด้วยท่าทางกังวล

"ไม่เป็นไร"

ชายคนนั้นส่ายหัวและใบหน้าของเขาก็ซีดกว่าเดิม

ฉิงจิ่วค่อนข้างประทับใจ ชายผู้นี้ยังคงรักษาความมีเหตุผลไว้ได้แม้จะถูกทรมานด้วยยาพิษที่ทรงพลังเช่นนี้ เขาน่าประทับใจจริงๆ

“รู้ แต่คงแก้ไม่ได้ใช่ไหม?”

เสียงทุ้มลึกของชายคนนั้นดังขึ้น อาจเป็นเพราะความเจ็บปวด เสียงแหบแห้งเล็กน้อย ทว่าเย้ายวนและมีเสน่ห์มากกว่า เขาจับประเด็นปัญหาได้อย่างตรงจุด

ริมฝีปากของฉิงจิ่วโค้งเป็นรอยยิ้ม นางส่ายหัวอย่างเย่อหยิ่งและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"คนงาม นี่ท่านล้อเล่นหรือเปล่า ข้ามีแก่นแท้ของยาที่มีอยู่ในใจข้ามานับพันปี ข้าเกิดในนิกายลับที่มีปัญญาสูง ผู้คนในชุมนุมเรียกข้าว่า 'ท่านเก้า' พิษนี้ไม่คณามือข้าแม้แต่น้อย”

ความเย่อหยิ่งและน้ำเสียงที่ลำพองของนางสมควรถูกเฆี่ยนตี

ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสองหลุบตาพร้อมกันโดยหวังว่าพวกเขาจะหูหนวกในทันที พวกเขาไม่กล้ามองหน้าเจ้านายของพวกเขา ผู้หญิงคนนี้เรียกเจ้านายของพวกเขาว่าอะไรนะ? คนงาม...

ใบหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนสี แสดงให้เห็นทั้งจิตสังหารของคนงามเย็นชาเมื่อมองไปที่หญิงอัปลักษณ์ที่ท้าทายความอดทนของเขาอย่างต่อเนื่อง เขาพูดอย่างเย็นชา "จะแก้ปัญหาได้อย่างไร?"

"ปล่อยข้าไป"

ฉิงจิ่วเงยหน้าขึ้น ดวงตาของนางลุกเป็นไฟและไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่นางทำได้คือจ้องมองคู่ต่อสู้อย่างเย็นชา

ในขณะนี้ ชายคนนั้นเหลือบมองลูกน้องหน้าตายที่เรียกว่าตู้เหยา ตู้เหยาพยักหน้าและเดินไปที่ฉิงจิ่ว เขาหยิบขวดกระเบื้องออกมาจากอกของเขาและเทยาออกมา เขาบีบใบหน้าของฉิงจิ่วและกำลังจะเทมันลงไป

การกระทำของเขาหยาบคายและไม่พูดอะไรเลยตลอดกระบวนการทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม เมื่อกลิ่นของยาลอยผ่านปลายจมูกของฉิงจิ่ว สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที มันดำเหมือนก้นหม้อ ผู้ชายคนนี้เลวทรามเกินไป เขาเลี้ยงนางด้วยยาพิษดอกลำโพง เป็นพิษที่สามารถเจาะลำไส้และกินกระเพาะได้

"พิษดอกลำโพง เจ้าช่างโหดร้ายยิ่งนัก...!"

ฉิงจิ่วกัดฟันพูด ชายผู้อยู่ในบ่อน้ำเย็นหรี่ตาเมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้หญิงคนนี้สามารถตรวจจับชนิดของพิษได้เพียงแค่กลิ่นของมัน ดูเหมือนว่านางมีความสามารถจริงๆ เนื่องจากมันมีประโยชน์ที่จะเก็บไว้ เขาจะปล่อยให้นางมีชีวิตอยู่ชั่วคราวและค่อยๆ ฆ่านาง...

"เจ้า...!"

ก่อนที่นางจะพูดจบ ฉิงจิ่วกลอกตาและเลือดไหลออกมาจากมุมปากของนาง นางล้มลงกับพื้นในทันทีและยังคงกระตุก ดวงตาของนางกลอกราวกับว่าพวกมันถูกพัดพาไปด้วยลมกระโชก ฟองสีขาวไหลออกมาจากปากของนาง จากนั้นนางก็ยืนนิ่งและลืมตาค้างราวกับว่านางตายด้วยความเสียใจ

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้พวกเขาประหลาดใจ

"เกิดอะไรขึ้น?

ในสระน้ำเย็น เสียงของชายคนนั้นเย็นชายิ่ง

“นายท่าน ข้ายังไม่ได้ป้อนยาพิษให้นาง ข้าแค่ให้นางดมก็ถูกพิษแล้วหรือ?”

ชายที่มีใบหน้าตายก็งงงวยเช่นกัน จากนั้นเขาก็ย่อตัวลงเพื่อเข้าใกล้ฉิงจิ่วและยื่นมือออกไปเพื่อสัมผัสลมหายใจของนาง

ในตอนเช้าตรู่ของวันถัดไป ฉิงจิ่วก็ปรากฏตัวบนถนนในเมืองหลวงของแคว้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยฝุ่น เมื่อมองไปที่บรรยากาศโบราณของเมืองหลวง ฉิงจิ่วก็ถอนหายใจยาว นางกลัวจริงๆ นางเปลี่ยนจากฉิงจิ่วเป็นอีกฉิงจิ่ว ทันใดนั้นเมื่อนางนึกถึงดวงตาที่ชั่วร้ายและร้ายกาจของชายคนนั้น นางก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น นางหนีไปได้ในที่สุด

นางวิ่งกลับไปที่จวนยงหนิงและเงยหน้าขึ้นมองที่แผ่นป้ายประตู ฉิงจิ่วหรี่ตาลง นี่คือสถานที่ที่นางเคยอยู่ในโลกที่แปลกประหลาดใบนี้

ปัง ปัง ปัง.

ฉิงจิ่วเคาะประตู

"เป็นใคร?"

ประตูเปิดดังเอี๊ยด เป็นชายชราในวัยห้าสิบของเขา นี่คือลุงหวัง พ่อบ้านของจวนฉิง เขาตกตะลึงเมื่อเห็นฉิงจิ่ว จากนั้นดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ "นายท่านกลับมาแล้วหรือขอรับ?...?"

“ข้าไม่เป็นอะไร?” ฉิงจิ่วเดินเข้าไปในจวนและมองไปที่ลุงหวัง พ่อบ้านเก่าแก่เคยรับใช้นายท่านผู้เฒ่าฉิงจิ่งชาน เขาให้เกียรติฉิงจิ่วเสมอมา

“มัน...มัน...!”

เมื่อเห็นท่าทางลังเลของลุงหวัง ฉิงจิ่วเลิกคิ้วและหยุด เขามองไปที่พ่อบ้านชราและพูดว่า "ลุงหวัง ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะ ท่านกำลังลังเล"

เม็ดเหงื่อปรากฏบนหน้าผากของลุงหวัง เขามองดูฉิงจิ่วด้วยความรักและความเสียใจ ในที่สุดเขาก็เปิดปากของเขาและพูดว่า "องค์รัชทายาทอยู่ที่นี่...!"

ฉิงจิ่วตกตะลึง องค์รัชทายาท? นางจึงคิดอยู่ครู่หนึ่ง โอ้...ดูเหมือนจะเป็นคู่หมั้นของเจ้าของร่างของฉิงจิ่ว

ตระกูลฉิงเป็นตระกูลของขุนพล พ่อของฉิงจิ่วเป็นพี่น้องร่วมสาบานของฮ่องเต้ ช่วยให้เขาขึ้นครองบัลลังก์และเสียชีวิตในความพยายามลอบสังหารเพื่อช่วยฮ่องเต้ เพื่อชดเชยตระกูลฉิง ฮ่องเต้ได้มอบการสมรสพระราชทานกับองค์รัชทายาทและแต่งตั้งให้นางเป็นพระชายา

"เขามาทำอะไรที่นี่?"

ฉิงจิ่วพูดอย่างสบายๆ แต่ใบหน้าของนางไม่มีอารมณ์ใดๆ

"องค์รัชทายาทมาเพื่อถอนหมั้น...!"