เสน่ห์รัก หมอพิษหญิงยอดอัจฉริยะ นิยาย บท 5

เมื่อมองไปที่ดาบคมที่คอของนาง ฉิงจิ่วเพียงแค่ยกมุมปากขึ้นและแสดงรอยยิ้มเย็นชา แม้ว่าเขาจะพูดเช่นนั้น แต่ดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ดูเหมือนนางจะไม่กลัวเลยสักนิด

มันเป็นดาบที่วางอยู่บนคอของนางที่ทำให้นางโกรธ

"ตู้เหยาวางดาบของเจ้าลง"

ในขณะนี้ชายในบ่อน้ำเย็นลืมตาขึ้นและออกคำสั่ง

“นายท่าน ท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง?”

ผู้ใต้บังคับบัญชาชื่อตู้เหยาวางดาบลงอย่างรวดเร็วและรีบวิ่งไปที่ขอบสระเย็นด้วยท่าทางกังวล

"ไม่เป็นไร"

ชายคนนั้นส่ายหัวและใบหน้าของเขาก็ซีดกว่าเดิม

ฉิงจิ่วค่อนข้างประทับใจ ชายผู้นี้ยังคงรักษาความมีเหตุผลไว้ได้แม้จะถูกทรมานด้วยยาพิษที่ทรงพลังเช่นนี้ เขาน่าประทับใจจริงๆ

“รู้ แต่คงแก้ไม่ได้ใช่ไหม?”

เสียงทุ้มลึกของชายคนนั้นดังขึ้น อาจเป็นเพราะความเจ็บปวด เสียงแหบแห้งเล็กน้อย ทว่าเย้ายวนและมีเสน่ห์มากกว่า เขาจับประเด็นปัญหาได้อย่างตรงจุด

ริมฝีปากของฉิงจิ่วโค้งเป็นรอยยิ้ม นางส่ายหัวอย่างเย่อหยิ่งและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"คนงาม นี่ท่านล้อเล่นหรือเปล่า ข้ามีแก่นแท้ของยาที่มีอยู่ในใจข้ามานับพันปี ข้าเกิดในนิกายลับที่มีปัญญาสูง ผู้คนในชุมนุมเรียกข้าว่า 'ท่านเก้า' พิษนี้ไม่คณามือข้าแม้แต่น้อย”

ความเย่อหยิ่งและน้ำเสียงที่ลำพองของนางสมควรถูกเฆี่ยนตี

ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสองหลุบตาพร้อมกันโดยหวังว่าพวกเขาจะหูหนวกในทันที พวกเขาไม่กล้ามองหน้าเจ้านายของพวกเขา ผู้หญิงคนนี้เรียกเจ้านายของพวกเขาว่าอะไรนะ? คนงาม...

ใบหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนสี แสดงให้เห็นทั้งจิตสังหารของคนงามเย็นชาเมื่อมองไปที่หญิงอัปลักษณ์ที่ท้าทายความอดทนของเขาอย่างต่อเนื่อง เขาพูดอย่างเย็นชา "จะแก้ปัญหาได้อย่างไร?"

"ปล่อยข้าไป"

ฉิงจิ่วเงยหน้าขึ้น ดวงตาของนางลุกเป็นไฟและไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่นางทำได้คือจ้องมองคู่ต่อสู้อย่างเย็นชา

ในขณะนี้ ชายคนนั้นเหลือบมองลูกน้องหน้าตายที่เรียกว่าตู้เหยา ตู้เหยาพยักหน้าและเดินไปที่ฉิงจิ่ว เขาหยิบขวดกระเบื้องออกมาจากอกของเขาและเทยาออกมา เขาบีบใบหน้าของฉิงจิ่วและกำลังจะเทมันลงไป

การกระทำของเขาหยาบคายและไม่พูดอะไรเลยตลอดกระบวนการทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม เมื่อกลิ่นของยาลอยผ่านปลายจมูกของฉิงจิ่ว สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที มันดำเหมือนก้นหม้อ ผู้ชายคนนี้เลวทรามเกินไป เขาเลี้ยงนางด้วยยาพิษดอกลำโพง เป็นพิษที่สามารถเจาะลำไส้และกินกระเพาะได้

"พิษดอกลำโพง เจ้าช่างโหดร้ายยิ่งนัก...!"

ฉิงจิ่วกัดฟันพูด ชายผู้อยู่ในบ่อน้ำเย็นหรี่ตาเมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้หญิงคนนี้สามารถตรวจจับชนิดของพิษได้เพียงแค่กลิ่นของมัน ดูเหมือนว่านางมีความสามารถจริงๆ เนื่องจากมันมีประโยชน์ที่จะเก็บไว้ เขาจะปล่อยให้นางมีชีวิตอยู่ชั่วคราวและค่อยๆ ฆ่านาง...

"เจ้า...!"

ก่อนที่นางจะพูดจบ ฉิงจิ่วกลอกตาและเลือดไหลออกมาจากมุมปากของนาง นางล้มลงกับพื้นในทันทีและยังคงกระตุก ดวงตาของนางกลอกราวกับว่าพวกมันถูกพัดพาไปด้วยลมกระโชก ฟองสีขาวไหลออกมาจากปากของนาง จากนั้นนางก็ยืนนิ่งและลืมตาค้างราวกับว่านางตายด้วยความเสียใจ

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้พวกเขาประหลาดใจ

"เกิดอะไรขึ้น?

ในสระน้ำเย็น เสียงของชายคนนั้นเย็นชายิ่ง

“นายท่าน ข้ายังไม่ได้ป้อนยาพิษให้นาง ข้าแค่ให้นางดมก็ถูกพิษแล้วหรือ?”

ชายที่มีใบหน้าตายก็งงงวยเช่นกัน จากนั้นเขาก็ย่อตัวลงเพื่อเข้าใกล้ฉิงจิ่วและยื่นมือออกไปเพื่อสัมผัสลมหายใจของนาง