เสน่ห์รัก หมอพิษหญิงยอดอัจฉริยะ นิยาย บท 8

ฉิงหรงสูญเสียความสงบและกรีดร้อง ในขณะนี้เธออยู่ในอาการตื่นตระหนก ตามดวงจันทร์ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้มาที่นี่เป็นเวลานาน เธอง่วงนอนและอารมณ์ของเธอเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย นั่นคือเหตุผลที่ ฉิงหรงเกือบจะพูดความจริง นางก็ตั้งครรภ์ลูกของคนนั้น

หรงเอ๋อ เกิดอะไรขึ้น? สิ่งที่ ฉิงจิ่ว พูดเป็นความจริงหรือไม่?

ในขณะนี้ ฉิงจิ่งชานผู้หนักแน่นไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยสีหน้าจริงจัง และมองไปที่ฉิงหรงอย่างเคร่งเครียด

"ข้า ข้า... ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ ไม่ มันเป็นเรื่องไร้สาระ"

ฉิงหรงส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนก และดวงตาของเธอก็พร่ามัว เธอไม่กล้ามองเข้าไปในดวงตาของฉิงจิ่งชาน

"องครักษ์...!"

ฉิงจิ่งชาน โกรธมาก เขาตะโกนและกำลังจะส่งคนไปเชิญหมอกลับมา แต่ในขณะนี้ เสียงที่อ่อนโยนดังขึ้น "ท่านปู่ โปรดรอสักครู่"

ผู้พูดคือหญิงสาวคนแรกเมืองที่สองเมืองฉิง

เธอบอบบางและสวยงาม และดวงตากลมโตของเธอก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ทันทีที่เธอเปิดปาก ทุกคนต่างจับจ้องมาที่เธอ โดยเฉพาะของ ฉู่เย่ ในขณะนี้ ดวงตาที่โกรธของเขาตกลงไปที่เมืองชิง มันเป็นความรักชนิดหนึ่ง พวกเขามีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกันหรือไม่?

นางค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าและเดินขึ้นไปหาฉิงจิ่ว เธอจับมือและมองน้องสาวของเธอด้วยความรักใคร่ จากนั้นเธอก็พูดว่า "พี่สาว วันนี้เป็นความผิดของฉิงหรง เธอไม่ควรพูดเรื่องไร้สาระ เธอถึงกับส่งคนไปเรียกองค์รัชทายาทแต่เช้าตรู่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับท่านและเจ้าบ่าว... เธอคือ ยังเด็กและยังไม่บรรลุนิติภาวะ โปรดยกโทษให้นาง นอกจากนี้ องค์รัชทายาทยังอยู่ที่นี่ อย่าให้ฝ่าบาทเห็นเรื่องตลกของคฤหาสน์กษัตริย์หย่งหนิงของเรา...”

ฉิงจิ่วพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ปล่อยมือเธอ พี่สาวคนนี้ไม่ง่ายเลย

เธออาจไม่ปรากฏตัวเมื่อเธอถูก ฉิงหรงทำผิดในตอนนี้ ทำไมตอนนี้เธอแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา? เธอต้องการปกป้องน้องสาวของเธอ ขอโทษแทนเธอ และใช้ชื่อเสียงของจวนหยงหนิง เพื่อปราบปรามเธอ อย่าสร้างปัญหาต่อไป เห็นได้ชัดว่าเธอเห็นความผิดปกติของ ฉิงหรง และเชื่อในสิ่งที่เธอพูด

เป็นการดีที่จะถอยเพื่อก้าวไปข้างหน้า

"แต่ข้าต้องร่วมมือกับนางนะ ฮ่าฮ่าฮ่า..."

“ใช่ ใช่ ใช่ หรง ขอโทษน้องสาวคนที่สองของท่านและอธิบายให้องค์รัชทายาทฟัง!”

เฉินว่านหรงแม่ของ ฉิงหรง ก็พูดด้วยสีหน้ากังวล สามีของเธอไม่ได้พูดอะไร ในความทรงจำของ ฉิงจิ่ว ลุงคนที่สองนี้ขี้ขลาด ขี้อาย และไม่มีกระดูกสันหลัง เขาเป็นภรรยาที่เข้มงวดกับเขา

"ข้า ข้า...!"

ฉิงหรงกัดริมฝีปากล่างของเธอด้วยความไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่ถ้าเธอไม่กลับคำ ฉิงจิ่ว จะไม่ปล่อยเธอไป ถ้าข่าวว่าเธอท้องออกไป ชื่อเสียงของเธอจะเสียหายหมด เธออายุเพียงสิบสี่ปี

หายใจเข้าลึก ๆ และชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสีย ในที่สุด ฉิงหรง ก็เปิดปากของเธอด้วยความยากลำบาก

"ข้าเอง ข้าพูดไร้สาระ ข้าให้เงินคนขับรถม้าจำนวนหนึ่งเพื่อพาเขาออกจากคฤหาสน์ จากนั้นข้าก็หลับไปในอาหารของพี่สาวคนที่สองและขังนางไว้ในโรงไม้หนึ่งคืน สำหรับใบหน้าของข้า ข้าเผลอไปข่วนมัน”

ฉิงหรงกัดฟันด้วยน้ำตาคลอเบ้าและอธิบาย เธอไม่กล้าบอกว่าเธอจับมือกับคนนอกเพื่อผลักเธอตกหน้าผา

ใบหน้าของ ฉู่เย่แดงราวกับตับหมู

คิงจิ่งชาน จ้องมองที่เธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ หลานสาวของเมืองรองทำให้เขาผิดหวังจริงๆ และเขายังกล้าทำสิ่งที่โหดร้ายกับลูกสาวคนที่เก้าของเขา