เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 33
“พวกเขาไม่เอาฉันต่างหากโม หากตอนนี้ฉันยังไม่เตรียมทางหนีทีไล่ให้ตัวเอง ต้องมีสักวันที่ฉันต้องตายในเงื้อมมือพวกเขาแน่”
วันวิวาห์เหยียดยิ้มเย้ยหยันตัวเอง“ฉันก็ไม่อยากท้าทายสิ่งที่เรียกว่าครอบครัวหรอกนะ”
เธอมองไปยังโมโมะด้วยแววตากังวลใจ“โม เธอเป็นเจ้านายของบริษัทใหม่พวกเรา หากวันไหนทำกิจการรุ่งเรืองแล้วถูกจ้องตาเป็นมัน ตอนนั้นเธอก็จะต้องยืนอยู่ในจุดที่แก่งแย่งชิงดีชิงเด่น เธอ ……”
ตอนนี้เธอยังไม่ได้ตัดความสัมพันธ์กับตระกูลโสธรณาลัยทั้งหมด และยังโดนพวกวาเลนไทน์บีบให้ออกสินค้ารุ่นใหม่สู่ตลาดอีก เธอจึงได้แต่นำสินค้าออกขายภายใต้ลิขสิทธิ์บริษัทของโมโมะ
“พูดอะไรอย่างนั้น ฉันอยากให้ถึงวันนั้นจะตาย”
โมโมะอ้าสองแขนออก ทำท่าโอบกอดโลก“ให้มรสุมชีวิตมาแรงหน่อยเถอะ”
“ฮ่าๆๆ”
วันวิวาห์อดหัวเราะไม่ได้
ทั้งสองคนไปส่งมอบสินค้าใต้ตึกเชลน่า
รถพึ่งปรากฏสู่สายตา บรรดาผู้บริโภคและนักข่าวก็เข้ามารุมล้อม
พนักงานรีบเปลี่ยนสินค้าตัวใหม่ ส่วนวันวิวาห์กับโมโมะก็คอยรักษาความสงบเรียบร้อยภายในงาน
“เชิญลูกค้าที่เคยซื้อ‘ฟาวเวอร์’เข้าแถวทางนี้ครับ ถ้าต้องการสินค้าตัวใหม่ พวกคุณต้องเอา ‘ฟาวเวอร์’มาแลกครับ และสามารถติดต่อค่าชดเชยที่เคาน์เตอร์ได้เลยครับ”
ทั้งสองคนยุ่งมาครึ่งค่อนวัน ในที่สุดก็มีเวลาว่างพักผ่อนเสียที
โมโมะพูดอย่างเบิกบาน“ฉันจองที่ไว้แล้ว ไปฉลองกัน จะได้ปัดความซวยให้เธอด้วย”
“ไม่ต้องแล้วมั้ง”
วันวิวาห์ปฏิเสธ
ยังไม่ได้ทำให้หญิงร้ายชายชั่วสะอิดสะเอียนจนตาย เธอต้องกลับไปประจบประแจงลูกเลี้ยงกับน้าชาย
“วันวิวาห์”
โมโมะทำหน้าไม่พอใจ“เธอลืมแล้วเหรอว่าวันนี้เป็นวันอะไร？”
“วันอะไร?”
“วันเกิดเธอไง วันเกิดครบรอบยี่สิบสามปี”
วันวิวาห์อึ้ง อารมณ์รื่นรมย์หายไปเป็นปลิดทิ้ง ทั้งยังรู้สึกห่อเหี่ยวใจอย่างแปลกประหลาด
เสียงมือถือดังขึ้น
กวินทร์แจ้งให้เธอไปดำเนินการเรื่องย้ายโรงพยาบาล
วันวิวาห์สนใจสิ่งอื่นไม่ได้แล้ว รีบไหว้วานให้โมโมะส่งเธอไปยังโรงพยาบาล
กวินทร์ให้คนดำเนินการตามขั้นตอนเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่วันวิวาห์เซ็นชื่อก็ย้ายได้เลย
เทคโนโลยีในโรงพยาบาลแห่งใหม่เจริญก้าวหน้ามาก ไม่รู้ว่าดีกว่าโรงพยาบาลก่อนหน้ากี่ปี
เมื่อมั่นใจเรื่องความปลอดภัยของคุณปู่ วันวิวาห์ก็รู้สึกโล่งอกเสียที
“คุณชายกวินทร์ ขอบคุณคุณมากค่ะ”
กวินทร์คนนี้คือกวินทร์ที่อยู่ในกลุ่มสังคมเดิมของเธอ——คือคุณชายบ้านตระกูลเกตุดิสรณ์ เศรษฐีอันดับต้นๆของเมืองนราวัณ
คิดไม่ถึงว่าจอมพลจะเชิญเขามาช่วยเหลือได้
คล้ายกับอ่านใจวันวิวาห์ออก กวินทร์รีบกล่าวว่า“พี่สะใภ้เกรงใจเกินไปแล้วครับ มีโอกาสช่วยเหลือคุณคือเกียรติของผม ใช่แล้ว คุณบันทึกหมายเลขโทรศัพท์เมื่อครู่ด้วย คือเบอร์ของผม ถ้ามีธุระก็โทรหาผมได้ทุกเมื่อครับ”
วันวิวาห์ตกใจที่ได้รับความใส่ใจมากเช่นนี้ รีบบันทึกเบอร์ที่กวินทร์โทรหาตนก่อนหน้าทันที
ผู้ชายตรงหน้าหล่อเหลาและมองโลกในแง่ดี เกิดในชาติตระกูลสูงส่ง และไม่วางอำนาจบาตรใหญ่
ดวงตาโมโมะวาวโรจน์“คุณชายกวินทร์เกรงใจแบบนี้ พวกเราก็ไม่มีอะไรตอบแทน คืนนี้พวกเราจองโต๊ะอาหารไว้ คุณชายกวินทร์ต้องมาให้ได้นะคะ”
กวินทร์ลังเลชั่วครู่ กล่าวเชิงขอโทษว่า“ตอนบ่ายผมยังมีธุระ อาจจะไปไม่ได้ เอาอย่างนี้นะครับ พี่สะใภ้ส่งโลเคชั่นให้ผม ถ้าผมเสร็จธุระแล้วจะไปครับ”
วันวิวาห์รีบส่งโลเคชั่นให้ทันที
กวินทร์ไปแล้ว โมโมะจ้องทิศทางที่เขาจากไปอย่างหลงใหล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ