เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1010

ตุ๊บ！

ประตูห้องนั้นได้ถูกเท้าคนหนึ่งถีบเปิดด้วยแรงอันหนักหน่วง

หยางเฟิงพุ่งเข้ามา ด้วยดวงที่เต็มไปด้วยสีแดง เหมือนกับปีศาจ！

เย่หนานนั้นตกใจจนกระโดดตัว

“หยางเฟิง！”

“เจ้า เจ้า ยังไม่ตาย……”

เขานั้นหันหน้ามามองหยางเฟิง ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

ต้องทราบว่า เขานั้นได้ส่งนักฆ่าไป นั้นได้นับว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่สุดในต่างประเทศแล้ว

แต่ว่าหยางเฟิงนั้นกลับหลบหนีจากน้ำมือของนักฆ่าออกมาได้！

งั้นก็หมายความว่า นักฆ่าคนนั้นได้ถูกหยางเฟิงฆ่าตายไปแล้วงั้นหรอ？

ไอ้คนไร้ประโยชน์！

มันช่างไร้ประโยชน์จริงๆ！

แต่ละคนนั้นต่างก็ไร้ประโยชน์สิ้นดี แม้แต่แค่เรื่องเล็กน้อยก็ยังทำไม่ดี

ในเวลานี้ ภายในใจของเย่หนานนั้นอดไม่ได้ที่จะเอ่ยตะโกนด่า

หยางเฟิงหันหน้ามอง มองไปที่เย่เมิ่งเหยียนที่กำลังจะโดนเย่หนานเหยียดหยาม

โดยเฉพาะบนหน้าของเย่เมิ่งเหยียนที่มีห้ารอยนิ้วมือแดงที่บนใบหน้า

ในตอนนั้น เขานั้นโกรธสุดขีด！

ออร่าแห่งความอาฆาตที่เยือกเย็นได้แพร่ออกมา ทันใดนั้น อุณหภูมิทั้งห้องนั้นได้เย็นลงมาทันใด

“หยางเฟิง……”

หลังจากที่มองเห็นหยางเฟิง

น้ำตาของเย่เมิ่งเหยียนนั้นที่เหมือนกับไข่มุกหลุดจากสายนั้นได้ไหล่ลงมา

ในตอนนี้เอง ความกังวลทั้งหมด ความไม่เต็มใจทั้งหมดนั้น ได้รวมหลั่งไหลกันออกมาเป็นน้ำตาประกาศออกมา

เพราะว่าเย่เมิ่งเหยียนทราบดีว่า

หยางเฟิงมาถึงแล้ว ตนเองนั้นก็ปลอดภัยแล้ว！

“พวกเจ้าจะต้องตายให้หมด！”

ความอาฆาตที่ได้แผ่ออร่าไปทั่วตัวของหยางเฟิง ก่อนที่จะเอ่ยเน้นออกมาทีละคำ

เฮ้！

เมื่อสิ้นเสียงลง

เขานั้นทันใดได้เปลี่ยนเป็นเงาเศษแล้วพุ่งไปหาเย่หนานเพื่ออยากที่จะฆ่า

เมื่อมองเห็นหยางเฟิงที่พุ่งเข้ามาเพื่อที่จะฆ่า

เย่หนานนั้นไม่เพียงแต่ไม่กลัว แต่กลับตื่นเต้นขึ้นไปอีก

“ฮ่าฮ่าฮ๋า！”

เย่หนานหัวเราะออกมาเสียงดัง“หยางเฟิง บนสวรรค์มีทางเดินเจ้าไม่เน นรกที่ไม่มีทางเจ้ากลับอยากที่จะเดินเข้ามานักนะ！”