เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1037

“มาได้พอดี！”

เห็นเย่หรงเย่หรงตรงเข้ามาสังหาร

กัศปะไม่ตกใจแต่กลับดีใจ

เห็นเขาแค่คำราม มือถือดาบเหล็กมุ่งสังหารไปที่เย่หรง

แค่ฆ่าเย่หรงเย่หรงได้ สงครามครั้งนี้ก็จะสิ้นสุดลง

ดวงตาทั้งคู่ของเย่หรงก็ฉายลำแสงที่เยือกเย็นออกมา

“ตาย！”

เสียงคำรามดังขึ้น

ความเร็วของเขาเหมือนสายฟ้าแล่บ มาถึงข้างหน้ากัศปะในพริบตา

กระบี่ในมือฉายความคมของกระบี่ ฟันลงไปที่กัศปะอย่างดุเดือด

เมื่อเห็นอำนาจที่น่าตกใจของอำนาจที่น่าตกใจเช่นนี้ของเย่หรง

สีหน้าของกัศปะไม่เพียงเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขาเองก็นึกไม่ถึงว่าศักยากภาพของเย่หรงจะแข็งแกร่งเช่นนี้

ว่าแต่เรื่องราวมาถึงบัดนี้ เขาไม่มีทางเหลือให้ถอยแล้ว

“ฆ่า！”

เสียงดังเปล่งออกมา มีดเหล็กในมือของเขาก็กวัดแกว่งออกไป

ชิ้ง！

เสียงดังสนั่น

มีดและกระบี่ของทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างดุเดือด

ชิ้งชั้งชิ้ง！

ในพริบตา

กัศปะกลับเป็นฝ่ายถอยไปสองสามก้าว ง่ามมือชา

เขาเงยหน้าขึ้น มองสายตาของเย่หรงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ไม่เสียแรงที่เย่หรงเย่หรงเป็นถึงผู้นำ

ต่อให้เป็นกัศปะก็ไม่นับว่าเป็นคู่ต่อสู้ของเขา

“วันนี้ไม่มีใครที่จะขวางฝีเท้าของเราสำนักหงได้！”

“พวกเราสำนักหงรอวันนี้มานานแล้ว！”

“พวกเราต้องกลับไปยังต้าเซี่ย！”

เย่หรงเย่หรงเห็นสายตาของกัศปะเต็มไปด้วยไอสังหาร

ครั้งนี้ ที่เขานำพาชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนายมา เรียกได้ว่าต้องคว้ามาให้ได้

จะไม่ยอมให้ใครทำลายแผนการของเขาเป็นอันขาด

“เทพขวางฆ่าเทพ！คนขวางฆ่าคน！”

เสียงดังกึกก้อง

เย่หรงมือของเย่หรงกำกระบี่มุ่งฆ่าไปที่กัศปะ

พอเห็นเย่หรงเย่หรงมุ่งฆ่ามาอีกครั้ง

กัศปะก็ได้แต่แข็งใจบุกเข้าไป