เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1046

แม้จะเห็นใบหน้าอีกฝ่ายไม่ชัด

แต่ลำพังแค่ลมหายใจของอีกฝ่าย เย่หรงก็ดูดออกว่าผู้ที่มาฆ่าเขาก็คือดาร์กไนท์！

ฆ่าเย่หรงให้ตายก็คิดไม่ถึง

ดาร์กไนท์ที่เคยเป็นลูกน้องอันดับหนึ่งของเขา ไม่เพียงหักหลังเขา กลับยังมาฆ่าเขาด้วย

ทำให้เย่หรงโกรธขึ้นมาทันใด！

“ดาร์กไนท์ ไอ้คนเนรคุณ！”

“ฉันให้นายไปฆ่าหยางเฟิง แต่นายกลับไปเข้ากับหยางเฟิง！”

“ไอ้คนทรยศ วันนี้ฉันจะฆ่านาย！”

เจอคำด่าทอของเย่หรง

ดาร์กไนท์ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว

กริชเขี้ยวเสือคมกริบด้ามหนึ่ง ปรากฏขึ้นในมือของเขาอย่างฉับพลัน

เย่หรงเองก็ไม่แพ้กัน

ชักกระบี่ที่เอวออกมา

เคร้ง！

เคร้ง！

เคร้ง！

เสียงอาวุธดังปะทะกันขึ้นในพริบตา

ในเวลาสั้น ๆ ไม่กี่วินาที

คนทั้งสองก็สู้กันไปเป็นสิบกระบวนท่า

“ดาร์กไนท์ ไอ้คนทรยศ ตอนนั้นถ้าฉันไม่ช่วยนายไว้นายก็ตายไปนานแล้ว！”

“ไอ้หมาเนรคุณ ไม่เพียงหักหลังฉัน ยังคิดจะฆ่าฉันด้วย！”

“ดีเลย วันนี้ฉันจะฆ่านายซะ ให้ทุกคนเห็นว่าคนที่หักหลังฉันมีจุดจบยังไง？”

เย่หรงสู้ไปด่าไป

เขาโกรธเป็นไฟแล้ว

สุนัขเดิมที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเขา เวลานี้ไม่เพียงหักหลังเขา ยังคิดจะมาฆ่าเขาด้วย มีอย่างที่ไหนกัน！

“หึ！”

ดาร์กไนท์ทำเสียง “หึ” ： “เย่หรง หลายปีมานี้ ฉันเป็นวัวเป็นควายให้ตระกูลเย่ของพวกนาย ช่วยตระกูลเย่ขุดรากถอนโคนพวกเห็นต่าง ตอบแทนบุญคุณที่นายช่วยชีวิตฉันตั้งแต่ตอนนั้นไปนานแล้ว！”

“ถ้าไม่ใช่ฉัน ตระกูลเย่ของพวกนานจะเป็นตระกูลใหญ่เพียงหนึ่งเดียวในเกาะเต่าได้เหรอ？”

“เจ้านายเป็นเทพมังกร ปลาดุกเล็ก ๆ อย่างนายไม่เข้าใจหรอก！เขาให้ฉันมาฆ่านาย ฉันก็ต้องมาฆ่านาย！”

พอได้ยิน

เย่หรงก็โกรธจนตัวสั่น

“ดี ดี ดี！ดาร์กไนท์ ตอนนี้นายถึงขั้นเรียกหยางเฟิงเป็นเจ้านายแล้ว！”

“ดีมาก วันนี้ฉันจะเชือดหมาบ้าอย่างนายตัวนี้！”