เมื่อได้ยินเสียงแหลมเล็กของเย่ลั่ว เย่ห้าวก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้
หลานชายคนนี้ของตัวเอง กลายเป็นไม่ชายไม่หญิงอย่างนี้ ในใจเขาก็รู้สึกรังเกียจเล็กน้อย
“หงทาว นายมีความมั่นใจในการฆ่าหยางเฟิงไหม?”
เย่ห้าวถามไปยังชายอายุประมาณสามสิบปี สวมชุดดำทั้งตัว
หงทาวพูดอย่างดูถูก: “ท่านเย่วางใจเถอะ เพียงแค่เขยแต่งเข้าคนหนึ่ง ผมไม่เอาไว้ในสายตาแม้แต่น้อย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ห้าวก็พยักหน้า
หงทาวคนนี้ เป็นปรมาจารย์ที่เขาเชิญด้วยค่าใช้จ่ายมหาศาล
ตั้งแต่ชายหน้าบากถูกหยางเฟิงทำลายแล้ว
เย่ห้าวก็รู้ว่า อยากจะฆ่าหยางเฟิงให้ตายนั้นไม่ง่าย
แต่ว่ารางวัลใหญ่ย่อมมีผู้กล้าเสมอ
ตระกูลเย่ใช้เงินสิบล้าน มีปรมาจารย์มาในที่สุด
ว่ากันว่าหงทาวนี้ เป็นปรมาจารย์เน่ยจิ้งอยู่แล้ว จัดการกับหยางเฟิงคนเดียวไม่ใช่ปัญหา
เย่ห้าวยืนขึ้น พูดอย่างเคร่งขรึม: "ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ไปที่ตงไห่ ทำลายหยางเฟิงคนนั้นซะ!"
“คุณปู่ หน้าที่ไปฆ่าหยางเฟิง มอบให้ผมดีกว่า!”
เย่ลั่วก้าวไปข้างหน้า อย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
ดวงตาที่มืดมนคู่หนึ่ง ฉายแววแสงอันโหดร้าย
เย่ห้าวคิดอยู่ครู่หนึ่ง พยักหน้าและพูดว่า “โอเค คราวนี้นายพาหงทาว และปรมาจารย์ของตระกูลเย่เราไปที่ตงไห่ แล้วต้องเอาหัวของหยางเฟิงกลับมาให้ได้!”
“ครับ คุณปู่!”
เย่ลั่วหัวเราะเสียงเย็น
ทันใดนั้น อุณหภูมิโดยรอบลดลงทันที
นี้ทำให้คนรับใช้ทั้งหมดที่อยู่ใกล้เย่ลั่ว ตัวสั่นทั้งตัวอย่างห้ามไม่ได้
ตงไห่
เฟิงเมิ่งกรุ๊ป
สำนักงานประธาน
เย่เมิ่งเหยียนกำลังยุ่งกับงาน
หยางเฟิงนั่งบนโซฟา ไขว้ขาไว้ และถือแอปเปิ้ลกัดไปหนึ่งคำ
“ผมว่าที่รัก ตอนนี้คุณก็เป็นประธานแล้ว จะเหนื่อยแบบนี้ทำไม?ทำไมไม่มอบงานเหล่านี้ ให้คนอื่นทำล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...