เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1069

“ฝันไปเถอะ”

“ที่นี่คือคฤหาสน์ตระกูลเย่ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ห้ามบุกรุกเข้ามาทั้งนั้น”

“ถ้าไม่รีบถอยไปล่ะก็ อย่าหาว่าพวกเราไม่ปรานีนะครับ”

ถึงเฉินตงจะแสดงตัวออกมาชัดเจน แต่องครักษ์ตระกูลเย่หลายพันคนตรงวนี้กลับไม่มีใครยอมถอยออกไป เพราะพวกเขาคือผู้พิทักษ์และองครักษ์ของคนตระกูลเย่ ไม่ใช่คนของสำนักหง พวกเขาฟังแค่คำสั่งของผู้นำตระกูลเย่ ไม่ได้รับคำสั่งจากสำนักหงแต่อย่างใด

“พวกแก...”

เมื่อเห็นความมุ่งมั่นตั้งใจเด็ดเดี่ยวขององครักษ์ตระกูลเย่แล้ว เฉินตงก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เขาตั้งใจจะแสดงผลงานต่อหน้าหยางเฟิง แต่เจ้าพวกนี้ไม่เปิดโอกาสให้เลย

แต่ก่อนที่เฉินตงจะระเบิดอารมณ์ออกมา หยางเฟิงก็พูดแทรกขึ้นมาว่า

“แค่องครักษ์ตระกูลเย่ไม่กี่คน ไม่ต้องเสียเวลาหรอก”

เฉินตงนิ่งอึ้งกับคำพูดนั้น คนพวกนี้คือยอดฝีมือตระกูลเย่จำนวนหลายพันคนนะ ไม่ใช่แค่ไม่กี่คน แต่ละคนมีความสามารถร้ายกาจระดับใกล้เคียงกับยอดฝีมือของสำนักหง แต่หยางเฟิงไม่เปิดโอกาสให้เฉินตงได้ขบคิดอะไร เขาออกคำสั่งด้วยอาการดูแคลนว่า

“ถ้าพวกนั้นปฏิเสธน้ำชา ก็ต้องจับกรอกสถานเดียว ฆ่าให้หมด!”

เฉินตงสั่นสะท้านภายในใจ เขาไม่คิดเลยว่าหยางเฟิงจะโหดเหี้ยมไร้ปรานีขนาดนี้ ไม่คิดว่าพูดออกมาไม่กี่คำก็สั่งฆ่าคนหลายพันแล้ว

แต่ให้ตายสิ ไม่ว่าเฉินตงจะคิดยังไง เขาก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของหยางเฉิน ได้แต่พยักหน้ารับคำสั่ง

“ครับ”

เฉินตงรีบสงบจิตใจที่ตื่นตระหนกและความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง เหลือบมององครักษ์ตระกูลเย่ แล้วหันไปออกคำสั่งกับคนที่พามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“พวกเรา จัดการฆ่าพวกมันให้หมด!”

"ฆ่า! "

"ฆ่า! "

"ฆ่า! "

......

เพราะคำสั่งเพียงคำสั่งเดียว

ยอดฝีมือหลายหมื่นของสำนักหงพากันพุ่งทะยานร่างเข้าโจมตีองครักษ์ตระกูลเย่อย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าหยางเฟิงและคนของเขาไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้นี้ด้วย หยางเฟิงทำเพียงแค่มองคนพวกนี้สู้กันด้วยสีหน้าท่าทางเย็นชาเท่านั้น

องครักษ์ตระกูลเย่หลายพันคนนี้ไม่คู่ควรให้เขาเฝ้าดูการต่อสู้เลยสักนิด

หนึ่งชั่วโมงให้หลัง การต่อสู้สิ้นสุดลงแล้ว

องครักษ์ตระกูลเย่หลายพันคนนอนจมกองเลือด ถ้าไม่ตายก็ไม่ต่างกับตายแล้ว องครักษ์ตระกูลเย่อีกสองสามพันคนนั่งคุกเข่าชูมือสองข้างเหนือศีรษะ พวกเขานั่งอยู่ที่พื้นภายในวงล้อมของยอดฝีมือของสำนักหง ถัดไปไม่ห่างจากทะเลเลือดตรงหน้าคฤหาสน์มากนัก

ยอดมีฝือหลายหมื่นของสำนักหงเข่นฆ่าพวกเขาจนแทบไม่เหลือทางป้องกัน ต่อให้พวกเขาเก่งแค่ไหน สองหมัดก็ต้านสี่ฝ่ามือไม่ได้ ยังไม่นับว่ากำลังคนของทั้งสองฝ่ายต่างกันหลายเท่า

มีทางรอดทางเดียวนั่นคือการยอมแพ้!