เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1077

เมื่อได้ยิน

ซี้ด……

เย่หรงกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึกโดยไม่รู้ตัว

ทูตอันดับหนึ่งสำนักยมบาลเผชิญกับหยางเฟิงกลับหนีจากไป?

สีหน้าเขาดูไม่กล้าเชื่อ

แม้แต่ทูตอันดับหนึ่งสำนักยมบาลก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิงเหรอ?

แล้วกำลังของหยางเฟิงแข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่?

หยางเฟิงพูดอย่างหมดความอดทน “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดไร้สาระแล้ว รีบตอบคำถามของฉัน ฉันเชื่อว่า คุณน่าจะรู้ตัวตนของพวกเขา!”

เย่หรงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ ฉันรู้ตัวตนของพวกเขาจริง แต่ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วยล่ะ?”

พูดอยู่

เย่หรงเงยหน้าขึ้น

มองหยางเฟิงด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

ตอนนี้เขาใกล้จะตายแล้ว

เขาไม่กลัวแม้แต่ความตาย เขายังจะกลัวอะไรอีก?

ดูถึงตรงนี้ หยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ถึงตายคุณก็ไม่บอกใช่ไหม?”

“หึหึ!”

เย่หรงหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า “ฉันจะไม่บอกคุณหรอกว่า เจ้าสำนักยมบาลกับทูตอันดับหนึ่งเป็นใคร แต่ฉันบอกคุณได้ว่า ตอนนั้นตระกูลเย่ต่างประเทศกับสำนักหงเรา ถูกสำนักยมบาลนั่นแหละบีบบังคับให้ต้องมาเกาะดาวต่างประเทศ แค่คิดไม่ถึงว่า……”

พูดถึงตรงนี้

เย่หรงถอนหายใจเบาๆ

เขาวางแผนมาตั้งหลายปี

แต่สุดท้าย ตัวเองก็ยังตายด้วยน้ำมือสำนักยมบาล

ดูเหมือนว่าสุดท้ายตัวเองก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของไอ้คนบ้านั่น!

เกรงว่าถึงหยางเฟิงจะไม่มา ตัวเอาก็คงไม่น่ารอด

น่าเสียดาย……

ตระกูลเย่ที่ใหญ่หลวงนี้ สุดท้ายก็ถูกทำลายในมือของตัวเขาเอง!

“หยางเฟิง ก่อนที่ฉันจะตาย ฉันอยากจะแนะนำคุณ ฉันรู้ว่าความสามารถของคุณแข็งแกร่งมาก แต่สุดท้ายคุณก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าสำนักยมบาล!”

“ฉันแนะนำคุณยอมแพ้เถอะ จะได้ไม่ตกอยู่ในสภาพเหมือนฉัน……”

เพี้ยะ!

ไม่รอให้เย่หรงพูดจบ

หยางเฟิงตบไปที่หน้าเขาหนึ่งที ด่าทอว่า “พูดบ้าอะไรของแก! ใครบอกว่าฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าสำนักยมบาล? สำนักยมบาลในสายตาฉันก็เป็นแค่ตด! อย่าเอาฉันไปเทียบกันคนไร้ประโยชน์อย่างแก!”

พรึ่บ!