เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1083

เย่เมิ่งเหยียนไม่ได้พูดอะไร เดินเข้าไปโดยตรง

“เมิ่งเหยียน ลูกมาได้สักทีนะ!”

เมื่อเห็นเย่เมิ่งเหยียน หลันซินก็ยืนขึ้นราวกับเห็นคนที่สามารถช่วยชีวิตได้

เย่เมิ่งเหยียนพูดอย่างหงุดหงิด “แม่ ทำไมแม่ต้องมาที่บริษัทด้วย ให้คนมากมายขนาดนั้นเห็น ทำให้คนอื่นเขาหัวเราะเยาะครอบครัวเราเหรอ”

เย่เมิ่งเหยียนหมดคำจะพูดแล้วจริงๆ

หลังซินจะขอเงินไปที่บ้านก็ได้ ทำไมต้องมาที่บริษัท

คนในบริษัทเยอะขนาดนั้น ถ้าหลันซินเอะอะโวยวายที่นี่ มันจะไม่เป็นการทำลายภาพลักษณ์ของตระกูลเย่เหรอ?

หลันซินกลอกตาใส่เย่เมิ่งเหยียนแล้วพูดว่า “ถ้าฉันไปถามเธอที่บ้าน เป็นไปได้เหรอที่เธอจะให้เงินฉัน?”

ก่อนหน้านี้ หลันซินไม่ใช่ไม่เคยขอเงินกับเย่เมิ่งเหยียนที่บ้าน

แต่ทุกครั้ง เย่เมิ่งเหยียนก็ไม่ยอมให้

เพราะสุดท้ายจากที่เย่เมิ่งเหยียนมอง เงินเหล่านี้ถ้าให้เย่เมิ่งเหยียนไปก็เท่ากับศูนย์เปล่า

“โอเค โอเค! หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เธอรีบให้ฉันหนึ่งพันล้านเดี๋ยวนี้!”

“อะไรนะ? พันล้าน!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้

ทันใดนั้นเย่เมิ่งเหยียนก็ตกตะลึงไป

หลันซินโลภมากขนาดนั้น เอ่ยปากก็เป็นพันล้านเลยเหรอ?

หลันซินคิดว่าตัวเองเป็นธนาคารหรือไง?

เย่เมิ่งเหยียนพูดด้วยความโมโห “ก่อนหน้านี้แม่บอกว่าเป็นนี้คนอื่นหนึ่งร้อยล้านไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้จู่ๆกลายเป็นพันล้าน?”

หลานซินทำหน้าบึ้งแล้วพูดว่า “ใช่ฉันเป็นหนี้คนอื่นหนึ่งร้อยล้าน แต่ฉันไม่ต้องการชนะเงินคืนกลับมาเหรอ?”

“พลิก พลิก พลิก พลิกบ้าอะไรของแม่!”

ไม่รอให้หลันซินพูดจบ

เย่เมิ่งเหยียนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ

“บ้านคุณปู่มีทรัพย์สินหลายพันล้านถูกแม่เอาไปเสียกับการพนันหมดเลย ตอนนี้แม่ก็มาขอเงินกับฉันที่นี่อีกพันล้าน!”

“ถึงแม้ฉันจะมีภูเขาทองภูเขาเงิน ก็ไม่พอสำหรับให้แม่เอาไปเสียหรอก!”

เย่เมิ่งเหยียนยิ่งพูดยิ่งโมโห พูดถึงตอนท้าย สีหน้าก็เขียวซีดขึ้นมา

“โอ๊ะ ลูกสาวดีของแม่!”