เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 109

“ท่านผู้นำ เกินเรื่องไม่ดีแล้ว！”

และในตอนนี้

ในมือพ่อบ้านถือกล่องอยู่หนึ่งใบวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

เย่ห้าวขมวดคิ้ว ประณามว่า: "เกิดเรื่องอะไรขึ้น?ลนลานรีบร้อนเช่นนี้ ไม่มีมารยาท!"

พ่อบ้านใบหน้าไว้ทุกข์กล่าว： “ท่านผู้นำ คุณชายเย่ลั่ว ตายแล้ว！”

“อะไรนะ？”

ได้ยินเช่นนี้

เย่ห้าวและเย่หมิงสองพ่อลูกตกตะลึงทันใด

เย่หมิงพุ่งออกไป เอื้อมมือไปคว้าปลอกคอของพ่อบ้านพูดอย่างดุเดือด: “แกอย่าพูดไร้สาระ เชื่อไหมไม่ว่าฉันฆ่าแก?”

พ่อบ้านตกใจจนหน้าซีด หยิบกล่องในมือขึ้นพูด： “ผมไม่ได้พูดไร้สาระ ในนี่ก็คือหัวของคุณชายเย่ลั่ว！”

ได้ยินถึงตรงนี้

เย่หมิงรีบเปิดกล่องทันที

กล่องเปิดออก

หัวคนหนึ่งหัวเผยออกมา

เห็นเพียง เย่ลั่วเบิกตากว้าง ใบหน้าตระหนกกลัว

ราวกับว่าก่อนจะตาย เห็นอะไรบางสิ่งที่น่ากลัว

“อ๊าาา！ลูกชายของฉัน！！！”

เห็นหัวของเย่ลั่ว

เย่หมิงร้องไห้ไร้เสียงขึ้นมาทันใด

เย่ห้าวล้มนั่งลงบนเก้าอี้ ด้วยท่าทางไม่เชื่อ

“เป็นอย่างนี้ได้ยังไง？เป็นอย่างนี้ได้ยังไง？”

ทั้งๆที่เย่ลั่วพาชนชั้นนำตระกูลเย่มุ่งหน้าตงไห่ฆ่าหยางเฟิงนับร้อยคน

นำหัวของหยางเฟิงส่งกลับมา

ทำไมผลกลับกลายเป็น หัวของเย่ลั่วส่งกลับมาล่ะ？

เย่ห้าวลุกยืนขึ้น ตะโกนเสียงดัง "หงทาวล่ะอยู่？ที่ชนชั้นนำนับร้อยตระกูลเย่ฉันล่ะ"

พ่อบ้านพูดอย่างอึกอึกอักอักว่า “ท่านผู้นำ ผมส่งคนไปหาแล้ว แต่กลับ……พบว่า บนทางหลวงใกล้ชายแดนตงไห่ มีรถออฟโรดสิบกว่าคันจอดอยู่ ส่วนคนอื่นๆ หายไปหมดแล้ว...”

พรวด！

เย่ห้าวเลือดเต็มปาก อดไม่ได้ที่จะอ้วกออกมา

หงทาวและชนชั้นนำนับร้อยไม่เห็นร่องรอย

ทันใดนั้น

สีหน้าเขาก็เปลี่ยน

เพราะบนจดหมายนี่มีเพียงตัวหนังสือเขียนด้วยเลือดเพียงตัวเดียว ——ฆ่า!

จดหมายเปื้อนเลือด

กลิ่นเลือดพุ่งออกมา

“จบแล้ว！”

เย่ห้าวล้มนั่งลงบนเก้าอี้ สมุดเลือดในมือตกลงไปที่พื้น

เย่หมิงและคนอื่น ๆ เห็นคำในสมุดเลือด ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีซีด

“พ่อ นี่หมายความว่ายังไง？ ใครเป็นคนส่งจดหมายมา?” เย่หมิงถาม

ในเวลานี่เย่ห้าวแก่ขึ้นสิบปีทันใด เขาพูดอย่างอ่อนแรง: "สิ่งนี้ต้องเป็นคนของหยางเฟิงส่งมาแน่ คำว่า 'ฆ่า' แสดงว่า หยางเฟิงมีใจสังหารต่อตระกูลเย่ของเราแล้ว"

เย่หมิงกัดฟันและพูดว่า: “ความแค้นที่ฆ่าลูก ยอมอยู่ร่วมโลกเดียวกันไม่ได้！ถ้าหยางเฟิงกล้ามา ฉันจะฆ่ามันอย่างแน่นอน!”

“เฮ้อ！”

เย่ห้าวถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า: "ก็เกรงว่า หยางเฟิงผู้มาไม่ดี! หงทาวและคนอื่น ๆ ถูกเขาฆ่าตายแล้ว ตระกูลเย่ของเราเอาอะไรหยุดหยางเฟิง?"

เย่หมิงถามอย่างไม่เต็มใจ： “หรือว่าตระกูลเย่พวกเราก็จะนั่งรอความตายเหรอ？”