เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 164

คิดว่าจะทำลายก็ทำลายอย่างงั้นหรอ？

ในช่วงเวลานี้

เฉ่าซือไห่มองตรงไปที่หยางเฟิงด้วยสายตาอาฆาต

หากข้าไม่ฆ่ามัน แก๊งเขียวก็ไม่มีวันที่จะได้อยู่อย่างสงบสุข

ไม่สำคัญว่าหยางเฟิงนั้นตัวตนจริงจะเป็นใครมาจากไหน

ไม่สำคัญที่ว่าทำไมเจ้าสำนักหง และหัวหน้าเหล่าบรรดาสี่ตระกูลใหญ่ต้องเคารพนับถือเจ้า?

คิดว่าจะทำลายแก๊งเขียว？

ไม่ว่าจะเป็นใครใหญ่มาจากไหนก็ไม่ได้！

“จำไว้ เจ้ามีเวลาแค่สามวัน“

“ภายในระยะเวลาสามวัน หากเจ้าไม่สามารถทำลายแก๊งเขียวได่ละก็”

“สำนักหง ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ต่อไปบนโลกนี้แล้วล่ะ”

หยางเฟิงไม่ได้ให้ความสนใจกับเฉ่าซือไห่เท่าไหร่นัก แต่ทว่ากับมองไปที่เฉินตงด้วยสายตาเย็นชา

หยาดเหงื่อที่ไหลรินจากหน้าผากของเฉินตงที่หลังไหลลงมา

ถ้าทำลายแก๊งเขียวไม่ได้ ถ้าอย่างงั้นสำนักหงก็ไม่ควรที่จะอยู่ต่อไป？

ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

พอได้ยินถึงคำนี้

เฉินตงไม่ได้มีความสงสัยอะไรในคำพูดจริงของหยางเฟิงเลย

เขาได้รีบร้อนพูดถามอย่างเคารพ “ขอความกรุณาให้คุณหยางไว้วางใจ ภายในระยะเวลาสามวัน ข้าจะทำลายแก๊งเขียวให้ได้”

หยางเฟิงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่หันหน้าไปหาเย่เมิ่งเหยียนพร้อมทั้งถามด้วยสีหน้าอ่อนโยน “ที่รัก กินอิ่มหรือยังล่ะ”

เมื่อหนึ่งนาทีก่อน ยังเป็นจอมร้ายที่น่ากลัว

แต่ทว่านาทีนี้ กลับกลายเป็นคนที่รักเมียสะอย่างงั้น

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนต่างรู้สึกงงงวยเป็นอย่างมาก

คนหนึ่งคนทำไมถึงมีสองนิสัยที่แตงต่างกันอย่างสิ้นเชิงนะ?

แต่ว่าสองนิสัยอย่างงี้ ปรากฏให้เห็นได้อย่างชัดเจนบนตัวของหยางเฟิง

เย่เมิ่งเหยียนยิ้มแล้วพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “อิ่มแล้วล่ะ”

“ในเมื่อกินอิ่มแล้ว ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็กลับกันเถอะ”

หยางเฟิงจับมือเย่เมิ่งเหยียน ก่อนที่จะหันหลังเดินจากไป

ราวกับว่าหยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียนมาที่งานเลี้ยง ก็เพียงเพราะแค่มากินข้าวอย่างงั้นหรอ?

”เมื่อมองหยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียนเดินจากไป เฉ่าซือไห่ได้ตะโกนด้วยสีหน้าที่โมโหร้าย “เจ้ามาเพื่อก่อกวนงานเลี้ยงของข้า คิดจะไปก็ไป เจ้าคิดว่าข้าเป็นตัวอะไรอย่างงั้นหรอ?”

เมื่อเสียงสิ้นสุดลง

สาวกแก๊งเขียวนับไม่ถ้วนได้เข้าไปขวางทางหยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียนพร้อมทั้งทำหน้าตาสายตาที่อาฆาต