เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 167

“ลูกเขย?”

บนใบหน้าของเฉ่าซือไห่นั้นได้ปรากฎถึงความตกใจเป็นอย่างมาก

เขาไม่คิดว่า คนที่อยู่จะทำให้เจ้าสำนักหงกลัวได้ขนาดนี้ คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นลูกเขย!

“ถึงแม้จะเป็นแค่ลูกเขย แต่ว่าก็ไม่ง่ายสำหรับลูกเขยเลย เขาหายตัวไปห้าปี ก่อนที่จะกลับมา เขาได้จัดงานกลับมาอย่างสมเกียรติ และกลับมาครองตระกูลเย่แห่งเมืองตงไห่ ไม่เพียงแค่นั้น และยังตีทำลายทิ้งตระกูลเย่เมืองเอกแห่งมณฑลเจียงหนาน และยิ่งไปกว่านั้นฝีมือของเขายังสามารถโค่นจางเวยตัวพ่อแห่งเมืองเอกลงได้ และยังสามารถจัดการกวาดล้างพื้นที่สีเทาอีก...”

“อะไรนะ? พี่น้องจางเวยของข้าโดนเจ้าหยางเฟิงฆ่าตายหรอ!”

เมื่อได้ยินดังนั้น เฉ่าซือไห่ตกใจเป็นอย่างมาก

แค่ลูกเขยตัวเล็กคนเดียว คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาสามารฆ่าโค่นจางเวยตัวพ่อแห่งเมืองเอกของมณฑลเจียงหนานได้

ถึงแม้กำลังอำนาจของจางเวยจะไม่เหมือนข้า แต่ทว่าเขาก็เป็นจอมร้ายอันดับหนึ่งของเมืองเอกแห่งมณฑลเจียงหนาน

กลับกลายต้องมาตายด้วยน้ำมือหยางเฟิง ข้าไม่อยากจะคิดเลย

เฉ่าซือไห่มองไปที่เจี้ยนเฟิงแล้วถามว่า “แล้วทำไมเจ้าต้องบอกเรื่องนี้กับข้า?”

เจี้ยนเฟิงกัดฟันตอบ “เพราะว่าหยางเฟิงก็คือฆาตกรที่ฆ่าท่านสาม ยิ่งวันนี้ทำให้ท่านหัวหน้าแก๊งเขียวไม่พอใจอีก ดังนั้นข้าจึงอยากให้ท่านช่วยไปฆ่าเจ้าหยางเฟิงให้ข้าที เพื่อการแก้แค้นแทนท่านสาม”

“หึหึ!”

เฉ่าซือไห่หัวเราะอย่างเยือกเย็น

สุดท้ายแล้วเจ้าเจี้ยนเฟิงก็ยังมีวัตถุประสงค์อื่นอีก

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนล่ะก็ เขาคงจะหลีกเลี่ยงเรื่องแบบนี้

แต่ทว่ารอบนี้เจ้าหยางเฟิงบังอาจที่มาแหย็มกับหัวของเขา

ถ้าหากไม่ฆ่าเจ้าหยางเฟิง เขาคงจะกินไม่ได้นอนไม่หลับแน่ๆ

“เจ้าหยางเฟิงผู้นี้ ประวัติที่มาที่ไปช่างลี้ลับ อีกทั้งเบื้องหลังยังซับซ้อน หรือที่เจ้าพูดว่าให้ข้าฆ่า ก็จะฆ่าได้อย่างงั้นหรือ?”

ถึงแม้เฉ่าซือไห่จะอยากข้าหยางเฟิง

แต่ทว่าในใจเขาแน่ใจอย่างว่า

หยางเฟิงสามารถฆ่าจางเวยได้ ถ้าอย่างงั้นคงจะไม่ธรรมดาเป็นอย่างแน่

ต้องรู้ว่าเจี้ยนเฟิงนั้นเป็นนักรบชั้นยอดของฮั้วจิ้ง แต่ทว่ากลับไม่กล้าไปโจมตีหยางเฟิงกลับ อีกทั้งยังมาขอให้ไปฆ่าแทน

แค่คิดก็พอจะรู้แล้วว่า หยางเฟิงนั้นจริงๆแล้วน่ากลัวขนาดไหน