จางต้าพ่าวไม่กล้าปิดบังอะไร รีบกล่าวว่า: "เถ้าแก่หม่าคนนี้ชื่อหม่าเถิง ตอนนี้เขาอยู่ในบริษัทอสังหาริมทรัพย์หม่าซื่อในอำเภอเมือง……”
“ไป พาฉันไปหามัน!”
พูดคำนี้จบ หยางเฟิงยกจางต้าพ่าวทั้งคนขึ้นมา
จางต้าพ่าวพูดด้วยสีหน้าตะลึงงัน: “เอ่อ แกจะไปหาเถ้าแก่หม่า?”
หยางเฟิงกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา: “ถูกต้อง!นายจะพาฉันไปหาเขา ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่านาย!”
จางต้าพ่าวเปิดปากอยากจะพูด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
หยางเฟิงดุร้ายเช่นนี้ คนเดียวสามารถล้มลูกน้องของตัวเองสิบกว่าคนได้
ขณะนี้ในใจของเขา ทำได้เพียงสวดภาวนาเพื่อหม่าเถิงอย่างเงียบๆแล้ว
ใครให้เขากล้าหาเรื่องคนโหดร้ายอย่างนี้
ดูเหมือนว่าครั้งนี้ร้ายมากกว่าดีแล้ว!
เมื่อเห็นว่าหยางเฟิงกำลังจะไปหาหม่าเถิงจริงๆ เย่เมิ่งเหยียนถามว่า "หยางเฟิง คุณจะไปหาหม่าเถิงเพื่อคิดบัญชีจริงๆเหรอ?”
เย่ไห่ก็ยังเกลี้ยกล่อม: “หยางเฟิงฉันว่าเรื่องนี้ ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เรื่องน้อยดีกว่าเรื่องเยอะ!”
“ใช่ๆ!ในเมื่อเราก็ยังไม่ได้เสียหายอะไร เรื่องนี้ก็ปล่อยอย่างนี้ไปเถอะ”
“หม่าเถิงนี้มีอำนาจมากในอำเภอเมืองของเรา เรียกได้ว่าเป็นเผด็จการ ฉันว่าอย่าทำให้เขาขุ่นเคืองจะดีกว่า!”
“พวกเราได้รับความไม่เป็นธรรมนิดหน่อยไม่เป็นไร แต่ถ้าคุณเกิดเรื่องอะไรขึ้น ในใจของเราก็จะไม่สบาย”
เมื่อเห็นเช่นนี้ ชาวบ้านรอบๆ ก็เริ่มพูดโน้มน้าว
พวกเขาทั้งหมดเป็นชาวบ้านเรียบง่ายและใจดี ไม่อยากเห็นหยางเฟิงมีส่วนเกี่ยวข้องเพราะเรื่องของตัวเอง
ในเมื่อเรื่องนี้ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหยางเฟิงตั้งแต่แรก เขาไม่จำเป็นต้องทนรับภัยที่ไม่ได้ก่อนี้
หยางเฟิงมองดูชาวบ้านทั้งหมดและกล่าวว่า "ในเมื่อ เรื่องนี้ผมได้พบแล้ว ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด!พวกคุณไม่ต้องกังวล ผมจะหาความยุติธรรมให้พวกคุณอย่างแน่นอน!"
ได้ยินเช่นนี้
ชาวบ้านของหมู่บ้านตระกูลเย่รู้สึกตื้นตันมาก
เพื่อบังคับให้พวกเขาย้ายออกไป หม่าเถิงคือทำทุกอย่างที่ทำได้
นอกจากจะปล่อยให้จางต้าพ่าวข่มขู่พวกเขาแล้ว ยังตัดไฟตัดน้ำ ไม่อยากให้ทุกคนอยู่ต่อไปได้จริงๆ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...