เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 216

“ถ้าพวกมันกล้ามาก็ยิ่งดีฉันจะทำให้พวกมันมาแล้วไม่ได้กลับหู้ไห่ต้องเป็นของพวกเรา”

โอ๊ย？

ได้ยินประโยคนี้ของเฉินป้าเซียนเฉ่าซือไห่ก็ทำหน้าดีอกดีใจยกใหญ่

ทว่าเมื่อฟังถึงประโยคสุดท้ายเขาก็ต้องตกใจ

อะไรที่เรียกว่าหู่ไห่เป็นของพวกเรา？

หรือเฉินป้าเซียนอยากเป็นส่วนหนึ่งของอำนาจในหู้ไห่？

ถ้าแก๊งฟ้าดินแทรกมือหู้ไห่งั้นเบื้องบนของเขาก็จะมีไท่ซางหวงเพิ่มขึ้นสิน่ะ？

ถึงเวลานั้นเกรงว่าเขาจะกลายเป็นหุ่นเชิดตัวหนึ่ง！

เห็นสีหน้าแปรปรวนของเฉ่าซือไห่เฉินป้าเซียนก็กล่าวเสียงเย็นเยียบด้วยใบหน้าสุขุม“ทำไมนายมีปัญหาเหรอ？”

ถ้อยคำของเฉินป้าเซียนแฝงไปด้วยกลิ่นอายสังหาร

เขารีบเอ่ยว่า“ซือไห่ไม่กล้าครับผมฟังบอสทุกอย่างอยู่แล้วครับ！”

“ฮ่าๆๆ！”

เห็นเฉ่าซือไห่ยอมจำนนเฉินป้าเซียนก็อดหัวเราะเสียงดังลั่นไม่ได้

เมื่อรวบรวมพลังนักบู๊ในภาคใต้สำเร็จพวกเขาก็จะไปปราบศัตรูที่หู้ไห้แล้วทั่วทั้งภาคใต้ยังเหลือใครเป็นคู่ต่อสู้เขา？

ทั่วทั้งต้าเซี่ยยังมีใครเทียบเทียมเขาได้อีก！

เวลาเดียวกัน

ที่สนามบินนาๆชาติจินหลิง

“ที่นี่คือจินหลิงเหรอ？สมกับที่เคยเป็นเมืองหลวงของหกราชวงศ์จริงๆ”

เมื่อลงจากเครื่องบินเย่เมิ่งเหยียนก็สัมผัสถึงกลิ่นอายประวัติศาสตร์อันเข้มข้นทันที

นักประติมากรรมขึ้นชื่อเมืองหลวงยุคโบราณผลงานชิ้นเอกจากปัญญาชินในอดีตทุกอย่างตั้งฉายอยู่ณที่แห่งนี้！

หยางเฟิงยิ้มเอ่ย“ไปพวกเราไปโรงแรมกัน！”

จากนั้นหยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนก็นั่งแท็กซี่ไปโรงแรม

โรงแรมจินหลิง

หยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนมาถึงโรงแรมระดับห้าดาวเย่เมิ่งเหยียนก็ล้มตัวนอนทันที