เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 239

บอดี้การ์ดพวกนี้ ล้วนเป็นยอดฝีมือของตระกูลจ้าว

กลับคิดไม่ถึงว่า ต่อหน้าหยางเฟิง กลับไม่ได้เรื่องขนาดนี้

ในเวลาเดียวกัน

หยางเฟิงหัวเราะเย้ย เดินไปหาจ้าวช่าวหลงทีละก้าว

เห็นหยางเฟิงเดินมา จ้าวช่าวหลงพูดขึ้นด้วยสีหน้าหวาดกลัวว่า “ไอ้น้อง คุณคิดอยากทำอะไร? ผมเป็นคุณชายตระกูลจ้าว คุณกล้าทำร้ายผม ตระกูลจ้าวไม่ปล่อยคุณไปแน่....”

ปัง

ไม่รอให้จ้าวช่าวหลงพูดเสร็จ หยางเฟิงตบใบหน้าเขาอย่างรุนแรงหนึ่งที

ทันใดนั้น ฟันในปากจ้าวช่าวหลงหลุดออกมาหลายซีก

“คุณกล้าทำร้ายผม?”

จ้าวช่าวหลงจ้องมองหยางเฟิง ด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ

เขากล้าลงมือทำร้ายตน?

เขาไม่เกรงกลัวตระกูลจ้าวหรือ?

ปัง

หยางเฟิงไม่ตอบจ้าวช่าวหลง ลงมอตบอีกครั้ง

ตบลงไปในครั้งนี้ ใบหน้าของจ้าวช่าวหลงบวมนูนขึ้นมาในทันที ราวกับหัวหมู

“คุณไม่ต้องเข้ามา...”

เวลานี้ จ้าวช่าวหลงหวาดกลัวแล้ว

คนตรงหน้าคนนี้ ราวกับเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

คนที่แม้แต่ตระกูลจ้าวก็ไม่เกรงกลัว ทั่วทั้งจินหลิงมีไม่กี่คน

ปัง

หยางเฟิงไม่รอช้า ลงมือตบครั้งที่สามอย่างรุนแรง

ปัง

ทันใดนั้น

จ้าวช่าวหลงกระโจนพุ่งลอยออกไป

ร่างกายของเขาหล่นกระทบพื้นอย่างแรง เส้นเอ็นกระตุกไปทั้งกาย

หยางเฟิงเดินไปหา มองดูเขาอยู่อย่างสูงส่ง พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชาว่า “ตบครั้งที่สามนี้ เพียงแค่ต้องการสั่งสอนคุณเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”

จ้าวช่าวหลงลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก โกรธโมโหจนสั่นเทาไปทั้งตัว พร้อมพูดขึ้นว่า “คุณตายแน่ คุณต้องตายแน่ คุณกล้าทำร้ายผม ทั่วทั้งจินหลิงไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้”

หยางเฟิงหัวเราะ ไม่สนใจไม่แยแสเลยสักนิด

จู่ๆเข้าก็พูดขึ้นมาว่า “ใช่ เมื่อกี้เหมือนคุณจะพูดว่าจะหักขาทั้งคู่ของผม ให้ผมเป็นเหมือนอย่างสุนัขใช่หรือไม่?”

“คุณคิดอยากทำอะไร?”