เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 249

หันมองไป

จ้าวเทียนหลงก็เห็นว่าอาหารของหยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนยังกินไม่หมด

เขาพูดด้วยใบหน้าที่มืดมน“ห่อให้ด้วย！”

ห๊า！

เมื่อได้ยินคำนี้

ใบหน้าพนักงานก็ประหลาดใจอย่างมาก

จ้าวเทียนหลงจ้องมองเขาตาเขม็งแล้วพูดว่า “ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง ? ห่อกับข้าวทุกอย่างบนโต๊ะนี้ให้ฉัน！”

เสียไปตั้งเป็นร้อยล้านแล้ว ได้คืนกลับมาสักนิดก็ยังดีอย่าให้เสียของแบบนี้！

พนักงานถึงกับอึ้ง

เป็นถึงผู้นำตระกูลจ้าว ยังจะห่อกับข้าวกลับไปอีก?

อีกทั้งก็ยังเป็นของเหลือจากมื้ออาหารของคนอื่นด้วย ?

รอทุกอย่างห่อเสร็จ จ้าวเทียนหลงก็เดินออกจากร้านอาหารไป

เขาไม่อยากจะอยู่ที่นี่ต่ออีกแม้แต่วินาทีเดียว

เขากลัวว่าหากตัวเองยังอยู่ที่นี่ต่อ คงได้กระอักเลือดออกมาเป็นแน่

“เจ้าบ้านจ้าว เดี๋ยวก่อนครับ！”

ในตอนที่จ้าวเทียนหลงกำลังจะก้าวขึ้นรถ จู่ๆพนักงานก็เรียกเอาไว้

จ้าวเทียนหลงหันมามอง ตะคอกอย่างโกรธเคืองว่า“มีอะไรอีก？”

ตอนนี้เขาแทบอยากจะบีบคอพนักงานคนนี้ให้ตายๆไปซะ

ขอแค่เขาอ้าปาก ต้องมีเรื่องเป็นแน่

เมื่อเห็นท่าทีของจ้าวเทียนหลงที่ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ พนักงานก็พูดตะกุกตะกักว่า “ก่อนคุณหยางไปได้บอกเอาไว้จ้าวหานลูกชายของคุณ ไล่ลูกค้าในร้านของเราไป ก่อให้เกิดความสูญเสีย ยังต้องรบกวนคุณชดใช้ด้วย…… ผมลืมบอกไป……”

จ้าวเทียนหลงก่นด่าขึ้นมาอีกครั้ง“ไอ้เวร！ เท่าไหร่？”

พนักงานหยิบเครื่องคิดเลขออกมาแล้วคิดคำนวณ “รวมแล้วหนึ่งล้านครับ ！”

“รูดบัตร！”

จ้าวเทียนหลงกัดฟันกร่อนด้วยความโกรธ หยิบบัตรธนาคารของตัวเองออกมาอีกครั้ง

หลังจากที่รูดบัตรเสร็จ พนักงานก็พูดว่า “เจ้าบ้านจ้าว……”

ไม่รอให้เขาได้พูดจบ ดวงตาของจ้าวเทียนหลงก็แดงก่ำ คำรามด้วยความกรุ่นโกรธ“ อย่ามาเรียกฉัน！หากยังเรียกชื่อฉันอีก ฉันจะฆ่าแกซะ！”

ได้ยินดังนั้น

พนักงานก็ไม่กล้าพูดอะไร

จ้าวเทียนหลงเค้นเสียงหึในลำคอ หันหลังและกำลังจะขึ้นรถ

ปึง！

ทันใดนั้น

เท้าของเขาก็ลื่นไถล ล้มลงกับพื้น

โอ๊ย！