เขาไม่ได้คาดคิดว่าหยางเฟิงจะไม่เห็นแก้หน้าเขาแม้แต่น้อย
แต่ต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นจำนวนมาก เขาจะทำอะไรไม่ที่ไม่ดีไม่ได้
สีหน้าของหวางชงฟื้นขึ้นอย่างรวดเร็ว
ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขาพูดกับเย่เมิ่งเหยียน: "เมิ่งเหยียน สามีของเธอค่อนข้างเจ้าอารมณ์นะ! พวกเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน มันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ เธอว่าจบๆเลยดีไหม?"
หยางเฟิงยังคงต้องการจะพูด แต่เย่เมิ่งเหยียนดึงเสื้อผ้าของเขา
เมื่อเห็นเช่นนี้หยางเฟิงก็พ่นลมเย็นชา
เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเย่เมิ่งเหยียน เขาจะไม่หาเรื่องหลินน่าในตอนนี้
มิฉะนั้นคนที่ดูถูกภรรยาของเขา
แม้ว่าหลินน่าเป็นผู้หญิง แต่เธอก็หนีความตายไม่พ้น!
เย่เมิ่งเหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม: "ในเมื่อคุณพูดแล้ว ผมจะเห็นแก่หน้าคุณ และลืมเรื่องนี้ไป!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ รอยยิ้มที่พอใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหวางชง
แน่นอนว่าการพูดจาของเขายังคงได้ผล
แม้แต่เย่เมิ่งเหยียนยังต้องเห็นแก่หน้าเขา!
หลังจากนั้นหวางชงพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน: "ในเมื่อความเข้าใจผิดได้รับการแก้ไขแล้ว เข้าไปกินข้าวกันเถอะ!"
"ไปกันเถอะ!"
"ครั้งนี้ที่เราได้มาโรงแรมระดับไฮเอนด์แบบนี้เพราะหวางชงจริงๆเลย "
“เราต้องไม่ทำร้ายเจตนาที่ดีของหวางชง!”
ฝูงชนล้อมหวางชงและเข้าไปในโรงแรม
ใบหน้าของหวางชงเต็มไปด้วยความพอใจใน
หยางเฟิงที่เดินอยู่ด้านหลังแล้วส่ายหัว
ความภาคภูมิใจของคนตัวเล็กเป็นเรื่องตลกจริงๆ
เขามองไปที่เย่เมิ่งเหยียนและถามว่า "ที่รัก นี่เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอเหรอ?"
เย่เมิ่งเหยียนก็ไม่รู้ควรพูดยังไง
เมื่อก่อน
เมื่ออยู่ที่มหาลัยทุกคนไม่ได้ดูถูกเหยียดหยามขนาดนี้
แต่ตั้งแต่เข้าสู่สังคม เพื่อนก็กลายเป็นคนเห็นแต่ตัวมากขึ้นทีละคน
ไม่ใสสะอาดอย่างที่เคยเป็น
เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกเสียใจที่มาร่วมงานนี้
ทั้งสองเดินตามฝูงชนเข้าไปในโรงแรม
หลินน่าที่อยู่ด้านหลังมองไปที่หยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียนด้วยสายตาสายตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...