เฉ่าปิงและคนอื่นๆรีบจากไปอย่างรวดเร็ว
ณ เวลานี้
เย่เมิ่งเหยียนเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ
เธอมาที่อ่างล้างมือ เตรียมจะล้างมือ
“อย่าขยับ!”
จู่ๆ
เสียงเย็นชามาจากด้านหลัง
เย่เมิ่งเหยียนหันหัวไปดู พบว่าเป็นหวางเอ้อโก๋และคนอื่นๆ
เธอฉลาดมาก เธอเดาอะไรบางอย่างได้ แล้วตะโกนเสียงดัง “ที่รัก ช่วยด้วย!”
เห็นเย่เมิ่งเหยียนตะโกนดัง
หวางเอ้อโก๋รีบเอาผ้าเช็ดหน้าปิดปากเย่เมิ่งเหยียน
ชั่วขณะนั้น
หัวของเย่เมิ่งเหยียนมืนๆงงๆ
เวลาสักพักหนึ่ง เธอก็หมดสติไปเลย
รอยยิ้มที่พอใจปรากฏบนใบหน้าของหวางเอ้อโก๋
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ เขาก็รีบบอกลูกน้องว่า “รีบเอาตัวเธอไป!”
เร็วมาก
ชายร่างกำยำหลายคนยกเย่เมิ่งเหยียนหายไปจากที่เดิม
ดอกไม้ลูกปัดสีขาว
จากชุดแต่งงานของเย่เมิ่งเหยียนตกหล่นลงมา……
ในเวลาเดียวกัน
จู่ๆหยางเฟิงก็มีความรู้สึกเจ็บใจ
และ
เมื่อกี้เหมือนเขาจะได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของเย่เมิ่งเหยียน
หยางเฟิงอยู่ในสนามรบมาหลายปี เผชิญกับวิกฤตชีวิตและความตายนับไม่ถ้วน
เขามีรับรู้อันตรายได้ มากกว่าคนธรรมดาทั่วไปเยอะ!
“แย่แล้ว!”
“เมิ่งเหยียนมีอันตราย!”
ชั่วขณะ
หยางเฟิงตกใจมาก
เขาไม่ทันสนใจอย่างอื่น รีบวิ่งไปที่ทางห้องน้ำทันที
“คุณหยาง……”
เห็นหยางเฟิงจากไปกะทันหัน
เฟิงชิงหวูเรียกออกมาด้วยความสงสัย
เธอพึ่งพูดจบ หยางเฟิงก็รีบเข้าไปในห้องน้ำผู้หญิงเหมือนกับธนูที่พุ่งออกจากคันศร!
“เฮ้ย ไอ้โรคจิต!”
ด้วยเสียงกรีดร้องที่ดัง หยางเฟิงเดินออกจากห้องน้ำผู้หญิงด้วยสีหน้ามืดมน
เพราะ
เย่เมิ่งเหยียนไม่ได้อยู่ในห้องน้ำ!
จู่ๆ
เขาก้มหัวมองลงมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...