เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 326

ฟืด!

เย่เมิ่งเหยียนให้รางวัลหยางเฟิงทันที

จู่ๆ เฟิงชิงหวูก็รู้สึกหดหู่ใจ : "เมิ่งเหยียน ฉันค่อนข้างรู้สึกผิดนะ......"

"ห๊ะ? ทำไมเหรอ?" เย่เมิ่งเหยียนกล่าวอย่างแปลกใจ

"เพราะว่า! กลัวว่าถึงเวลานั้นแล้วฉันจะอิจฉาคนมีแฟนมากจนเกินไปนะสิ!"

ใบหน้าเล็กๆ ของเย่เมิ่งเหยียน แดงขึ้นมาอย่างฉับพลัน

ทันใดนั้น

กริ๊งงง!

มือถือของเย่เมิ่งเหยียนก็ดังขึ้นมา

เธอหยิบมือถือขึ้นมา วางไว้แนบหู ฉับพลันสีหน้าก็เปลี่ยนไป

หยางเฟิงเห็นเช่นนั้น ก็เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ : "เกิดอะไรขึ้น?"

เย่เมิ่งเหยียนวางมือถือลง และร้องไห้โฮทันที

"ที่รัก แม่ฉันถูกลักพาตัวไป"

ได้ยินคำพูดนี้

หยางเฟิงมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย

หลันซิน แม่บ้านไร้ประโยชน์คนหนึ่ง จะลักพาตัวไปทำอะไร?

เห็นเย่เมิ่งเหยียนมีท่าทีกระวนกระวายใจ หยางเฟิงจึงรีบปลอบโยนว่า : "อน่าร้องไห้เลย ท้ายที่สุดแล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

เย่เมิ่งเหยียนรีบอธิบายว่า : "สายที่ฉันเพิ่งรับไป บอกว่าแม่ของฉันถูกหลอกให้ไปเล่นการพนันที่กาสิโน ผลสรุปว่าแพ้จนเสียเงินทั้งหมด และยังติดหนี้กาสิโนอีกหนึ่งพันล้าน"

"ตอนนี้คนในกาสิโนกักตัวแม่ฉันเอาไว้ หากไม่เอาเงินมา พวกเขาจะไม่ปล่อยตัวไป! เมื่อครู่นี้แม่ฉันเพิ่งจะโทรมาบอกกับฉัน ว่าให้รวบรวมเงินหนึ่งพันล้านไปไถ่ตัวที่กาสิโน!"

แท้จริงแล้ว

หลังจากตระกูลเย่เจริญเติบโตขึ้นมา ทั้งตัวของหลันซินก็ทำตัวล่องลอย มักจะออกไปเล่นไพ่นกกระจอกพวกคุณหญิงคุณนายอยู่บ่อยๆ

เย่ไห่ควบคุมเธอไม่อยู่ ทำได้เพียงยอมปิดตาข้างหนึ่งเท่านั้น

ผลปรากฏว่า หลันซินยิ่งเล่นการพนันมากขึ้นเรื่อยๆ

ต่อมา

มีคนยุยงให้หลันซินไปยังกาสิโน

บอกว่าชนะการพนันทางด้านนั้นอย่างรวดเร็ว จนมีเงินหนึ่งร้อยล้าน!

อีกทั้งยังเป็นเขตพิเศษก่อตั้งโดยประเทศต้าเซี่ย รายได้ถูกต้องตามกฎหมาย ไม่มีปัญหาใดๆ แน่นอน

หลันซินได้ยินก็อดใจสั่นหวั่นไหวไม่ได้

เธอปิดบังเย่ไห่ นำเงินส่วนตัวของตนเอง แอบตามคนนั้นไปที่กาสิโน

ตอนเริ่มแรก

หลันซินชนะและได้เงินจำนวนเล็กน้อย นี่จึงทำให้เธอฮึกเหิมอย่างมาก

เพียงแต่เวลาต่อมา เงินก็ยิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลาไม่กี่วัน หลันซินก็พ่ายแพ้จนหมดตัว

ไม่เพียงแค่นั้น นางยังยืมเงินกู้ดอกเบี้ยสูงของกาสิโน

ผลสุดท้ายคิดดอกเบี้ยทบต้น ในเวลาอันสั้นก็ทบกันจนถึงหนึ่งพันล้าน!

เผชิญกับหนี้พนันพันล้าน หลันซินตกตะลึงตาค้างไปเลย

เดิมทีเธอไม่สามารถจ่ายเงินได้มากมายขนาดนั้นหรอก

เธออยากจะออกไป แต่คนของกาสิโน เดิมทีไม่ปล่อยให้เธอไป

ไม่มีทางเลือก หลันซินทำได้เพียงโทรขอความช่วยเหลือจากเย่เมิ่งเหยียนเท่านั้น

ส่วนจะโทรหาเย่ไห่......

หลันซินไม่กล้า!

เดิมทีเย่ไห่รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากที่หลันซินเล่นไพ่นกกระจอก

ถ้าเรื่องนี้ ให้เย่ไห่รับรู้แล้ว เกรงว่าการแต่งงานของคนทั้งสองก็จะต้องถึงจุดสิ้นสุดแล้ว!

ตอนนี้เย่ไห่เป็นประธานกรรมการเฟิงเมิ่งกรุ๊ป

ไม่ใช่ไอ้สวะที่เคยเป็นอีกต่อไป

หากหย่ากับเย่ไห่ หลันซินก็จะไม่เหลืออะไรเลย!

นางยังอาลัยอาวรณ์กับชีวิตความเป็นอยู่แบบคุณนาย

ฟังคำพูดของเย่เมิ่งเหยียนจบ

หยางเฟิงมีสีหน้าจนปัญญา

แม่ยายของตนเองคนนี้ ช่างไม่เหมือนใครซะจริงๆ!

ก่อนหน้านี้ที่ตระกูลเย่ยังไม่เจริญรุ่งเรือง หลันซินโกรธแค้นตนเองทุกวัน ตำหนิตนเองว่าไร้ฝีมือความสามารถ เป็นภาระให้เย่เมิ่งเหยียน

ต่อมาตระกูลเย่ได้เจริญรุ่งเรืองแล้ว ตนเองก็เลยกลายเป็นลูกเขยที่ดีของนาง

อีกทั้ง

หลันซินยังพบงานอดิเรกในชีวิตของตนเอง——การเล่นไพ่นกกระจอก!

เดิมทีก็พนันแค่พอสนุกสนาน หยางเฟิงก็ขี้เกียจจะไปก้าวก่าย

แต่คาดไม่ถึงว่านางจะกล้าวิ่งไปเล่นถึงกาสิโน นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายหรอกเหรอ?

ต้องรู้ตนเองว่ามีความสามารถแค่ไหน หรือว่าเธอปัญญาอ่อนไปแล้ว?

ในอดีตหยางเฟิงเห็นแก่หน้าของเย่เมิงเหยียน จึงปล่อยนางไป

ออกไปข้างนอก ใครยังจะปล่อยเธออีกล่ะ?

หยางเฟิงมั่นใจได้เลย หลันซินจะต้องถูกหลอกอย่างแน่นอน!

เห็นว่าหยางเฟิงไม่พูดอะไร

เย่เมิ่งเหยียนกล่าวพร้อมกับร้องไห้ : "คุณคะ ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนแม่ปฏิบัติกับคุณดีเลย! แต่ถึงอย่างไรเธอก็เป็นแม่ของฉัน คุณช่วยเธอหน่อยได้ไหม?"

คนในบ่อนการพนันดุร้ายแค่ไหน เย่เมิ่งเหยียนไม่ใช่จะไม่รู้

ในฐานะประธานของเย่ซื่อกรุ๊ป เงินหนึ่งพันล้านยังสามารถเอาออกมาได้