“หยางเฟิง แกอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
หลังจากที่เห็นหยางเฟิง
เย่หนานเทียนและคนอื่นๆสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
ความกลัวที่อธิบายไม่ได้ผุดขึ้นในใจของคนหลายคนในทันที
หยางเฟิงยิ้มอย่างดูถูกแล้วพูด “ฉันได้รับเชิญจากคุณเจ้าพนัน ทำไม แกมีปัญหาอะไรเหรอ?”
ได้ยินแบบนี้
เย่หนานเทียนมองไปที่เหอเซิ่งหงอย่างสงสัย
เหอเซิ่งหงนี้เชิญหยางเฟิงก่อน แล้วส่งคำเชิญให้ตัวเอง เขามีเจตนาอะไร?
สุนัขจิ้งจอกน้อย!
ในใจเหอเซิ่งหงอดไม่ได้ที่จะด่าหยางเฟิง
หยางเฟิงพูดแบบนี้ เป็นการสร้างความบาดหมางกันแท้ๆ!
เขายักคิ้วแล้วพูดด้วยรอยยิ้มทันที “เจ้าบ้านเย่ คุณมาทันเวลาพอดี! เมื่อกี้คุณหยางพนันกับฉัน เขาบอกว่า ถ้าฉันชนะก็จะเอาเกรฟ กาสิโนให้ฉัน!”
“อะไรนะ?”
เกรฟ กาสิโนเป็นทรัพย์สินของตระกูลเย่
หยางเฟิงมีสิทธิ์อะไรเอาทรัพย์สินของตัวเองมาพนัน?
นี่มันไม่มีตัวเองอยู่ในสายตาเลย!
คิดถึงตรงนี้
ดวงตาของเย่หนานเทียนแดงก่ำ “หยางเฟิง แกจะมากเกินไปแล้ว! แกให้คนปิดเกรฟ กาสิโนของฉัน แล้วยังเอาเกรฟ กาสิโนเป็นเดิมพัน แกมีตระกูลเย่อยู่ในสายตาหรือเปล่า!”
หยางเฟิงพูดเบาๆ “ตระกูลเย่พวกแกถือว่าเป็นอะไร? ฉันไม่เคยเอามดอย่างพวกแกอยู่ในสายตาเลย!”
แค่ประโยคนี้
ความเย่อหยิ่งทะนงล้นออกจากทั่วทั้งตัวของหยางเฟิง!
ท่าทางสูงส่งแบบนั้น ทำเอาเย่หนานเทียนและคนอื่นๆรู้สึกหนักอึ้งท่วมท้นในใจ!
"แก……"
ทันใดนั้น
เย่หนานเทียนโกรธจนราวกับในลำคอแข็งทื่อ
หยิ่ง!
กล้าดี!
หยางเฟิงเย่อหยิ่งเกินไปจริงๆ!
เย่โหรวที่อยู่ข้างๆยืนขึ้น พูดอย่างขุ่นเคือง “หยางเฟิง! แกอย่าลืมว่าตระกูลเย่แห่งตงไห่พวกแกเป็นสาขาหนึ่งของตระกูลเย่แห่งจงโจว พูดขึ้นมา พวกเรายังเป็นตระกูลหลักของแก เขยแต่งเข้าเล็กๆอย่างแก กล้ากลืนกินเจ้านายงั้นเหรอ?”
ไม่รอให้หยางเฟิงพูด
เย่เมิ่งเหยียนเย็นชาและสงบ พูดอย่างดูถูก “ตระกูลหลักอะไร? นี่เป็นเรื่องเก่าที่ผ่านมากี่ปีแล้ว! ตระกูลเย่แห่งตงไห่เราแยกออกจากตระกูลเย่แห่งจงโจวของพวกแก เป็นเวลานานกว่าร้อยปีแล้ว และเมื่อก่อนก็ไม่เคยติดต่อกันเลย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...