เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 404

หยางเฟิงถามต่อ : “งั้นแกก็รู้น่ะสิ ว่าไอ้เสือโบราณนี่ทำชั่วอยู่ในตงไห่?”

“คะคือ...” หนิวต้าลี่มีท่าทีอึกอักๆ

หม่าตงตะโกนลั่น : “หนิวต้าลี่ จะตายอยู่แล้ว แกยังมีอะไรไม่กล้าพูดอีก? ฉันจะบอกแกให้นะ ถ้าแกปิดบังเรื่องอะไรก็ตาม วันนี้ฉันจะหั่นแกเป็นชิ้นๆเอาไปบด แล้วเอาให้หมามันกิน!”

ได้ยินคำพูดขู่อาฆาตอันป่าเถื่อนของหม่าตง หนิวต้าลี่ก็หวาดกลัวอย่างต่อเนื่อง เขาพูดอย่างลนลาน : “คุณหยาง เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับผมเลยนะครับ! เสือโบราณนี่เป็นคนของตระกูลหลัน แล้วตระกูลหลันก็เป็น...”

พูดถึงตรงนี้

เขาก็ลอบเหลือบตามองเย่เมิ่งเหยียน ไม่กล้าพูดต่อ

เห็นดังนั้น เย่เมิ่งเหยียนก็ขมวดคิ้วมุ่น : “มีอะไรจะพูด ก็พูดออกมาตรงๆเลย คิดซะว่าฉันไม่ได้อยู่ตรงนี้!”

เย่เมิ่งเหยียนเตรียมใจไว้นานแล้ว

ถ้าเกี่ยวโยงกับคนในตระกูลของคุณตาเธอจริง

เธอไม่มีทางยอมโอนอ่อนผ่อนตามแน่!

“มิบังอาจ มิบังอาจ!”

ได้ยินดังนั้น หนิวต้าลี่จึงรีบรุดกล่าว : “เสือโบราณนี่คือสมุนของตระกูลหลัน ตระกูลหลันคือญาติห่างๆของตระกูลเย่ตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงไห่ แล้วก็เป็น...ญาติของ...คุณหยาง ถึงแม้ผมจะรู้ว่าไอ้เสือโบราณนี่มันทำเรื่องชั่วช้า แต่ผมไม่กล้าจัดการจริงๆครับ!”

พูดจบ

หนิวต้าลี่ก็ปล่อยโฮทันที!

ตระกูลหลันเป็นญาติฝั่งแม่ของตระกูลเย่ และยังเป็นญาติของหยางเฟิง

เขาเป็นคนนอก จะไปกล้าจัดการเรื่องของตระกูลหลันได้อย่างไร?

ทำให้ตระกูลหลันโกรธ ก็เท่ากับการทำให้ตระกูลเย่โกรธ อย่างนั้นเขาคงตายแบบไร้ที่ฝังศพ?

หยางเฟิงขมวดคิ้วมุ่น

เรื่องทั้งหมดนี่จะโทษพวกหนิวต้าลี่ก็ไม่ได้

ยังไงเสีย ตัวเขาก็เป็นญาติกับตระกูลหลันจริงๆ

เห็นหยางเฟิงไม่พูดอะไร หม่าตงเข้าใจว่าไฟโทสะคงสุมอยู่ในใจเขา หม่าตงหวาดกลัวจนคอแหบแห้ง กล่าวเสียงสั่น : “ท่านแม่ทัพ ผมไม่รู้จริงๆ หนิวต้าลี่ไอ้ระยำหมานี่ ทำเรื่องพวกนี้ลับหลังฉัน! ผมจัดการไม่ดีเอง ท่านแม่ทัพโปรดลงโทษ!”

“คุณหยางไว้ชีวิตผมสักครั้งเถิด! ผมผิดไปแล้วจริงๆ!”

หนิวต้าลี่คร่ำครวญอย่างเจ็บปวด

ในใจเขารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจนัก!

หนิวต้าลี่เกลียดไอ้เสือโบราณไอ้สารเลวนั่นเข้าไส้