เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 411

สีหน้าของเธอ ค่อยๆโกรธขึงขึ้นมา

จนท้ายที่สุด ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ราวกับเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ!

เย่เมิ่งเหยียนสบถออกมาอย่างน้อยครั้งจะได้เห็น : “เกินไปแล้ว! เลวทรามต่ำช้า! ตระกูลหลันทำไมเปลี่ยนไปได้อย่างน่ากลัวขนาดนี้?”

บันทึกทุกๆเรื่องด้านใน แต่ละอาชญากรรมที่พวกนั้นก่อ ล้วนทำให้ผู้คนตระหนกตกใจ

ถ้าบันทึกพวกนี้เป็นเรื่องจริง

เกรงว่ายิงคนตระกูลหลันทุกคนให้ตายสิบครั้งก็ยังเป็นเรื่องที่ยอมรับได้!

เย่เมิ่งเหยียนไม่คิดเลย ว่าตระกูลของคุณตาเธอ จะน่ารังเกียจขนาดนี้!

กลายเป็นแมงดูดเลือดเกาะอยู่บนตัวของชาวเมือง!

หยางเฟิงกล่าวถามด้วยใบหน้าเย็นชา : “เสือขาว ในบันทึกพวกนี้เป็นเรื่องจริงหมดเลยหรือ?”

เสือขาวตกใจ เขารู้สึกได้ถึงเจตนาสังหารที่รุนแรงจากตัวของหยางเฟิง แล้วรีบพูดว่า : “ท่านแม่ทัพ ผมเอาข้อมูลพวกนี้ทั้งหมดส่งให้หม่าตงแล้วครับ ผมเชื่อว่าในไม่ช้าจะทราบผลครับ”

หยางเฟิงพยักหน้า : “ดีมาก!”

ตอนนี้หม่าตงควบคุมพื้นที่สีเทาทั้งหมดในตงไห่

การให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้ เหมาะสมที่สุดแล้ว

ขณะที่เขาพูดไป สองดวงตาของหยางเฟิง ก็ประทุไปด้วยเจตนาสังหารอย่างเยือกเย็น

เขาพูดกับตัวเองด้วยเสียงเย็นว่า : “หวังว่าตระกูลหลันคงไม่อยากทำร้ายตัวเองหรอกนะ!”

ถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆ หยางเฟิงก็ไม่อยากลงมือกับตระกูลหลัน

อย่างไรเสีย ตระกูลหลันก็เป็นญาติฝั่งแม่ของหลันซิน

หลันเจิ้นคือคุณตาของเย่เมิ่งเหยียน!

แต่ถ้าพวกเขากดขี่ข่มเหงชาวเมืองจริงๆ

นั่นก็เท่ากับว่าแตะต้องจุดอดทนต่ำสุดของเขา

อย่างนั้นหยางเฟิง ก็ทำได้เพียงฆ่าพวกมัน!

เย่เมิ่งเหยียนที่ด้านข้างก็รู้สึกได้ถึงรังสีสังหารที่เยือกเย็นจากตัวของหยางเฟิง

ในตอนนี้

เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไร

ได้แต่ภาวนาในใจเงียบๆ หวังว่าทั้งหมดนี่จะเป็นเรื่องเข้าใจผิด!

ขณะเดียวกัน

ย่านเล็กๆที่เงียบสงบ

ที่นี่คือชุมชนหนึ่งในตงไห่

คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ ส่วนใหญ่คือคนจากที่อื่นเข้ามาทำงาน อาชีพของพวกเขา ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าพนักงานรักษาความปลอดภัย กรรมกร คนทำอาหาร พนักงานเซิร์ฟ พนักงานทำความสะอาด

ล้วนเป็นชาวเมืองชนชั้นล่างสุดของเมืองนี้