เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 411

สีหน้าของเธอ ค่อยๆโกรธขึงขึ้นมา

จนท้ายที่สุด ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ราวกับเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ!

เย่เมิ่งเหยียนสบถออกมาอย่างน้อยครั้งจะได้เห็น : “เกินไปแล้ว! เลวทรามต่ำช้า! ตระกูลหลันทำไมเปลี่ยนไปได้อย่างน่ากลัวขนาดนี้?”

บันทึกทุกๆเรื่องด้านใน แต่ละอาชญากรรมที่พวกนั้นก่อ ล้วนทำให้ผู้คนตระหนกตกใจ

ถ้าบันทึกพวกนี้เป็นเรื่องจริง

เกรงว่ายิงคนตระกูลหลันทุกคนให้ตายสิบครั้งก็ยังเป็นเรื่องที่ยอมรับได้!

เย่เมิ่งเหยียนไม่คิดเลย ว่าตระกูลของคุณตาเธอ จะน่ารังเกียจขนาดนี้!

กลายเป็นแมงดูดเลือดเกาะอยู่บนตัวของชาวเมือง!

หยางเฟิงกล่าวถามด้วยใบหน้าเย็นชา : “เสือขาว ในบันทึกพวกนี้เป็นเรื่องจริงหมดเลยหรือ?”

เสือขาวตกใจ เขารู้สึกได้ถึงเจตนาสังหารที่รุนแรงจากตัวของหยางเฟิง แล้วรีบพูดว่า : “ท่านแม่ทัพ ผมเอาข้อมูลพวกนี้ทั้งหมดส่งให้หม่าตงแล้วครับ ผมเชื่อว่าในไม่ช้าจะทราบผลครับ”

หยางเฟิงพยักหน้า : “ดีมาก!”

ตอนนี้หม่าตงควบคุมพื้นที่สีเทาทั้งหมดในตงไห่

การให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้ เหมาะสมที่สุดแล้ว

ขณะที่เขาพูดไป สองดวงตาของหยางเฟิง ก็ประทุไปด้วยเจตนาสังหารอย่างเยือกเย็น

เขาพูดกับตัวเองด้วยเสียงเย็นว่า : “หวังว่าตระกูลหลันคงไม่อยากทำร้ายตัวเองหรอกนะ!”

ถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆ หยางเฟิงก็ไม่อยากลงมือกับตระกูลหลัน

อย่างไรเสีย ตระกูลหลันก็เป็นญาติฝั่งแม่ของหลันซิน

หลันเจิ้นคือคุณตาของเย่เมิ่งเหยียน!

แต่ถ้าพวกเขากดขี่ข่มเหงชาวเมืองจริงๆ

นั่นก็เท่ากับว่าแตะต้องจุดอดทนต่ำสุดของเขา

อย่างนั้นหยางเฟิง ก็ทำได้เพียงฆ่าพวกมัน!

เย่เมิ่งเหยียนที่ด้านข้างก็รู้สึกได้ถึงรังสีสังหารที่เยือกเย็นจากตัวของหยางเฟิง

ในตอนนี้

เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไร

ได้แต่ภาวนาในใจเงียบๆ หวังว่าทั้งหมดนี่จะเป็นเรื่องเข้าใจผิด!

ขณะเดียวกัน

ย่านเล็กๆที่เงียบสงบ

ที่นี่คือชุมชนหนึ่งในตงไห่

คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ ส่วนใหญ่คือคนจากที่อื่นเข้ามาทำงาน อาชีพของพวกเขา ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าพนักงานรักษาความปลอดภัย กรรมกร คนทำอาหาร พนักงานเซิร์ฟ พนักงานทำความสะอาด

ล้วนเป็นชาวเมืองชนชั้นล่างสุดของเมืองนี้

บนร่างกายของสาวน้อยเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เธอขดตัวอยู่ที่มุมห้อง

หลันฮ๋าวเดินเข้าไป ย่อตัวลง มองไปที่สาวน้อยแล้วถามเสียงเข้ม: “บอกฉันมา แม่แกมันไปไหน?”

ก่อนหน้านี้ไม่นาน

หลันฮ๋าวรู้ข่าวว่า เสือโบราณลูกน้องที่เก่งกาจของเขาถูกกลุ่มคนลึกลับจับตัวไป

ได้ข่าวว่า ที่เสือโบราณถูกจับไปมันเกี่ยวกับโจวซู่เอ๋อร์

พวกเขาคนตระกูลหลัน เคยโดนใครในตงไห่กลั่นแกล้งเสียเมื่อไหร่?

หลังจากได้ยินข่าวนี้

หลันฮ๋าวก็พาคนมาบุกบ้านโจวซู่เอ๋อร์ทันที

คิดไม่ถึงเลยว่า

โจวซู่เอ๋อร์จะไม่อยู่บ้าน มีเพียงลูกสาวปัญญาอ่อนของเธออยู่

โจวเสี่ยวเฉ่ามองไปที่หลันฮ๋าวอย่างหวาดกลัว สั่นเทิ้มไปทั้งตัว ทั้งหัวเราะอย่างไร้เหตุผลทั้งร้องไห้ : “ฮือฮือ! พวกแกไอ้คนไม่ดี!”

เห็นดังนั้น หลันฮ๋าวก็ขมวดคิ้ว

ลูกน้องด้านข้างจึงพูดว่า : “พี่ฮ๋าวครับ อีนี่มันปัญญาอ่อน เกรงว่าถามไปก็ไม่ได้อะไรหรอกครับ”

“เหอะ!”

หลันฮ๋าวลุกขึ้นยืน กล่าวเสียงต่ำเย็นเยียบ : “แม่มันทำให้ตระกูลหลันของฉันไม่พอใจ ความผิดนี้ไม่อาจอภัยได้ ถ้าหาแม่มันไม่เจอ ก็ให้มันใช้หนี้แทนแม่ก็แล้วกัน!”