จากนั้นทุกคนก็ลุกขึ้นยืน
ตู้ม!
แค่ได้ยินเสียงดัง
โซฟาที่หยางเฟิงนั่งอยู่ก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ก็เหลือเพียงแค่เศษขยะไร้ประโยชน์ที่แตกเป็นชิ้น ๆ
นัยน์ตาของหยางเฟิงเต็มไปด้วยความคมของปลายดาบ!
สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดในชีวิต คือ ยาเสพติด!
ต้าเซี่ยเคยเสื่อมสภาพนับร้อยปีและได้รับความเจ็บปวดเพราะยาเสพติด!
และตอนนี้
ตระกูลหลันกลับกล้าเกี่ยวข้องกับยาเสพติด!
เพียงแค่ข้อนี้เท่านั้น ตระกูลหลันถึงตายก็มิอาจลบล้างความผิด!
นัยน์ตาทั้งคู่ของหยางเฟิงราวกับใบมีดแหลมคมที่ฆ่าหม่าตงและหนิวต้าลี่: “ทำไมเรื่องที่ตระกูลหลันถึงเกี่ยวข้องกับยาเสพติด เจ้าถึงไม่รู้? ไม่รายงานข้า?”
ช่วงที่หยางเฟิงไม่อยู่ หม่าตงเป็นคนดูแลตงไห่
เมื่อมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น เขาจึงต้องแบกรับความผิด!
ถ้าหากไม่ใช่เขา
ตระกูลหลันคงไม่อาจพัฒนามาถึงตอนนี้จนกลายเป็นเนื้องอกชิ้นโตเช่นนี้หรอก!
เผชิญหน้ากับคำถามของหยางเฟิง
หม่าตงพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ: “ท่านแม่ทัพ โปรดอภัยให้ข้าเถอะ! ไม่ใช่ว่าข้าไม่ตรวจสอบ แต่......ตระกูลหลันนั้นพึ่งพาอิทธิพลของตระกูลเย่ มันกำลังบ้าคลั่งในตงไห่ แม้แต่ข้าเองก็กังวลใจกับมัน!”
ตระกูลหลันเป็นญาติของหยางเฟิง
ไม่มีคำสั่งของหยางเฟิง
หม่าตงจะกล้าไปตรวจสอบได้อย่างไร?
ในกรณีที่ทำให้หยางเฟิงโกรธเคือง
เขาจะตายแบบไร้ที่ฝังศพไหม!
สุดท้ายแล้ว
ก็ไม่มีใครรู้ว่าตระกูลหลันทำเรื่องเหล่านี้ แล้วหยางเฟิงรู้หรือไม่รู้กันแน่?
หากหยางเฟิงช่วยฝั่งตระกูลหลัน
หม่าตงก็คงหมดสิ้นหนทาง!
“ไอ้ลูกหมา!”
เผียะ!
ทันทีที่เสียงพูดหาย เสียงตบก็ดังขึ้นอย่างชัดเจน
เมื่อความรู้ปวดแสบปวดร้อนแล่นเข้ามา หม่าตงจึงตอบสนอง
บนหน้าผากของเขามีเหงื่อเย็นไหลลงมา สองขาสั่นระริกโดยไม่รู้ตัว สักพักก็คุกเข่าลงกับพื้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...