เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 425

พูดถึงสุดท้ายนี้

สีหน้าของหลันฮ๋าวก็เปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมอย่างยิ่ง

ได้ฟังคำพูดของหลันฮ๋าว

สีหน้าของหลันเฟิงก็แสดงความเหยียดหยาม

เป็นผีอะไรกัน?

บนโลกใบนี้ มีผีหรือไม่ก็ยังไม่รู้เลย

ถึงแม้จะมีผี

เพียงแค่ตัวเองมีเงิน สามารถปลุกผีขึ้นมาโม่แป้งก็ยังได้ไม่ใช่เหรอ!

โจวห้าวมองหลันฮ๋าวที่อยู่ข้างๆ บนใบหน้าแสดงความเห็นใจเล็กน้อย

ในขณะเดียวกัน ภายในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะร่วมโศกเศร้ากับชะตากรรมเดียวกัน

บางทีวันนี้ของหลันฮ๋าว ก็อาจจะเป็นพรุ่งนี้ของตนเอง

พอคิดเช่นนี้แล้ว

ในใจของโจวห้าวก็ยิ่งแน่วแน่

ตนเองจะต้องเตรียมการเอาไว้ทั้งสองด้าน

หลันจื่อกล่าวอย่างอดรนทนไม่ไหวว่า: "พ่อ ในเมื่อหลันฮ๋าวยอมรับโทษแล้ว! เช่นนั้นพวกเราก็รีบไปขอร้องคุณอาเถอะ ขืนชักช้าจะไม่ทันการเอานะ!"

ถ้าหากหยางเฟิงลงมือก่อน

ถึงแม้หลันซินจะออกหน้า

เกรงว่าตระกูลหลันคงจะสูญสิ้นไปก่อนแล้ว!

ฉะนั้นความล่าช้าเป็นเรื่องเร่งด่วน จำเป็นต้องคว้าเวลาเอาไว้ให้แน่น

หลันเฟิงพยักหน้า: "อืม เรื่องราวไม่ควรล่าช้า พวกเรารีบไปที่วิลล่าหยุนติ่งกันเถอะ!"

ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรมาก

หลันเฟิงและคนอื่นๆ ก็ขึ้นรถออฟโรดแลนด์โรเวอร์

พร้อมกับหลันฮ๋าวที่มีสีหน้าสิ้นหวัง และขับออกไปอย่างรวดเร็ว!

……

ณ โรงพยาบาลตี้อีตงไห่

ภายในห้องไอซียู

"แม่! แม่......"

เมื่อโจวเสี่ยวเฉ่าเห็นโจวซู่เอ๋อร์ ก็ตะโกนเรียกไม่หยุด

"เสี่ยวเฉ่า! ลูกสาวผู้ชีวิตอาภัพของฉัน! ตกลงใครมันทำร้ายคุณจนกลายเป็นเช่นนี้?"

"ฮือๆๆ....."

เห็นโจวเสี่ยวเฉ่าจมูกเขียวหน้าบวม

โจวซู่เอ๋อร์กอดโจวเสี่ยวเฉ่า และร้องไห้จนเสียงแหบแห้ง

ตนเองเป็นเพียงแค่พนักงานทำความสะอาดผู้ต่ำต้อยถึงที่สุด อาศัยแค่การขายแรงงานเพื่อจะได้กินข้าวสักมื้อหนึ่ง แล้วทำไม? ทำไมพระเจ้าจอมโจรผู้นี้ ถึงต้องทรมานตนเองขนาดนี้ด้วยล่ะ!

เย่เมิ่งเหยียนเดินเข้าไป แล้วกล่าวด้วยสีหน้าละอายใจว่า: "คุณป้าโจว ขอโทษด้วยนะคะ ที่พวกเราไปช้าเกินไป จึงทำให้เสี่ยวเฉ่าต้องถูกคนทำร้าย!"

ถ้าหากโจวเสี่ยวเฉ่า ต้องถูกหลันฮ๋าวและคนอื่นๆ ทำร้ายจนตายไปจริงๆ

เกรงว่าเย่เมิ่งเหยียน จะต้องไม่ให้อภัยตนเองเป็นแน่

ได้ยินคำพูดผู้มีพระคุณอย่างมากของตนเอง โจวซู่เอ๋อร์จึงหยุดร้องไห้

เธอมองเย่เมิ่งเหยียน แล้วกล่าวด้วยสีหน้าที่ซาบซึ้งในบุญคุณว่า: "แม่หนู ห้ามพูดเช่นนี้เด็ดขาด! คือคุณที่ช่วยชีวิตลูกสาวผู้อาภัพของฉันเอาไว้! ไม่มีพวกคุณ วันนี้ลูกสาวของฉันคงจะต้องถูกพวกเขาทำร้ายจนตายไปแล้ว......"

โจวซู๋เอ๋อร์พูดพลาง พยายามที่จะลุกขึ้นยืน แล้วไปคุกเข่าให้เย่เมิ่งเหยียน!

ตลอดมา

โจวซู่เอ๋อร์กับลูกสาวของตนเองมีชีวิตประคับประคองกันมา

ภายในใจของเธอ ลูกสาวก็คือทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ

ถ้าหากลูกสาวต้องเกิดเหตุไม่คาดฝันอะไร

เธอจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

หยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียน ไม่ได้ช่วยเพียงแค่ชีวิตของลูกสาวตนเอง แต่ยช่วยชีวิตของตนเองด้วย

เห็นโจวซู่เอ๋อร์จะคุกเข่า

เย่เมิ่งเหยียนจึงรีบเข้าไป!

เธออดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหลออกมา!

การกระทำของโจวซู่เอ๋อร์ ทำให้ภายในใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด รู้สึกเหมือนถูกตบอย่างแรง ด้วยมือที่มองไม่เห็น!