เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 427

เห็นเย่เมิ่งเหยียนกล่าวด้วยสีหน้าคร่ำเครียดว่า: "คุณป้าโจว คุณวางใจเถอะ เรื่องนี้ฉันรับผิดชอบแล้ว ฉันจะต้องไปหาพวกเขาให้อธิบายเหตุผลอย่างแน่นอน"

โจวซู่เอ๋อร์เงยหน้าขึ้น ใช้มือเช็ดน้ำตาแล้วกล่าวว่า: "ช่างเถอะ! ถึงแม้จะไปพบพวกเขาก็ไม่มีประโยชน์หรอก รอหลังจากฉันออกจากโรงพยาบาล ก็ค่อยๆ ไปหางานก็พอ"

ถึงแม้จะพูดเช่นนี้

แต่โจวซู่เอ๋อร์ก็รู้ว่า นี่เป็นเพียงแค่ตำปลอบโยนตัวเองเท่านั้น

งานทำความสะอาดนี้ อยากจะเธอจะหาได้

ตอนนี้ตกงานแล้ว

ตนเองไม่รู้จักคนใหญ่คนโต แล้วก็ไม่มีพละกำลังเหมือนผู้ชาย ต้องการจะหางานสักงานหนึ่ง เกรงว่าจะเหมือนการเข็นครกขึ้นภูเขา

เห็นถึงจุดนี้แล้ว

เย่เมิ่งเหยียนจึงเจ็บปวดใจเป็นที่สุด

นี่เป็นครั้งแรก ที่ได้เข้าถึงชีวิตของประชาชนคนธรรมดาอย่างแท้จริง เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่า คนเหล่านี้จะต้องมีชีวิตที่ลำบากถึงเพียงนี้!

เธอแอบตัดสินใจว่า เงินที่ได้รับจากเฟิงเมิ่งกรุ๊ปในอนาคต มีแนวโน้มที่จะไปทำการกุศล และช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือเหล่านั้นอย่างแท้จริง!

เวลานี้

หยางเฟิงจึงเดินเข้ามา ยิ้มแล้วกล่าวว่า: "อันที่จริงแล้ว การตกงานก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งนะ"

"อะไรนะ?"

โจวซู่เอ๋อร์เงยหน้าขึ้น มองหยางเฟิงอย่างตกตะลึง

เย่เมิ่งเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะมองค้อนหยางเฟิง: "คุณคะ นี่คุณพูดเพ้อเจ้ออะไรกัน? ตกงานแล้ว จะนับว่าเป็นเรื่องดีได้อย่างไร?"

เดิมทีที่โจวซู่เอ๋อร์ตกงาน ภายในใจก็ต้องรู้สึกเสียใจอย่างมากอยู่แล้ว

หยางเฟิงยังไปพูดเช่นนี้อีก นี่ไม่ใช่เป็นการโรยเกลือบนบาดแผลของเธอหรือ?

เห็นการแสดงออกของเย่เมิ่งเหยียนกับโจวซู่เอ๋อร์แล้ว

หยางเฟิงจึงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "พวกคุณเข้าใจฉันผิดแล้ว ฉันหมายความว่า งานแย่ๆ แบบนี้ ไม่ได้ทำก็ไม่ต้องทำแล้ว ฉันสามารถแนะนำงานหนึ่งที่ดีกว่าให้คุณป้าโจวได้!"

"ที่รัก คุณจะแนะนำงานอะไรที่ดีกว่าเหรอ?" เย่เมิ่งเหยียนกล่าวถามอย่างร้อนอกร้อนใจ

หยางเฟิงมองเย่เมิ่งเหยียน จิ้มจมูกเธอเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า: "เด็กโง่ หรือว่าคุณลืมไปแล้ว ว่าในบ้านของพวกเรายังขาดคนรับใช้อยู่? ฉันว่าให้คุณป้าโจว ไปเป็นคนรับใช้ในบ้านของพวกเราดีกว่า!"

ตอนนี้ตระกูลเย่เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในตงไห่

คนจำนวนมากที่ต้องการไปเป็นคนรับใช้ของตระกูลเย่ ยังไม่ได้เป็น!

โจวซู่เอ๋อร์คาดไม่ถึงว่า สิ่งดีๆ เช่นนี้จะตกใส่ถึงตัวของเธอ

เพียงแต่ภายในใจของเธอก็หวาดกลัวเล็กน้อย

ตระกูลเย่เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของตงไห่

ตนเองไปเป็นคนรับใช้

ถ้าหากทำไม่ดี ก็จะต้องทำให้หยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนต้องขายหน้าไม่ใช่หรือ?

เห็นว่าโจวซู่เอ๋อร์ปฏิเสธ

เย่เมิ่งเหยียนจึงรีบกล่าวว่า: "ไม่หรอก! มีพวกเราอยู่ คุณเข้ามาเป็นคนรับใช้ในตระกูลเย่ของพวกเรา คนอื่นไม่กล้าพูดอะไรหรอก!"

"ฉัน......"

เห็นว่าโจวซู่เอ๋อร์ยังลังเลใจอยู่

หยางเฟิงจึงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "คุณป้าโจว ฉันว่าคุณไม่ต้องลังเลใจแล้ว! ถึงแม้คุณจะไม่ได้คิดเพื่อตนเอง คุณก็ต้องคิดเพื่อเสี่ยวเฉ่า ตอนนี้คุณไม่มีงาน ถ้าไม่พยายามหางานสักงานหนึ่ง แล้วต่อไปใครจะเลี้ยงดูเธอละ?"