เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 460

เขาโจวห้าว ไม่ได้โง่ขนาดนั้น ที่จะทำเพื่อตระกูลหลันจนทำให้หยางเฟิงไม่พอใจ

อีกอย่าง

ถ้าหากตระกูลหลันล่มสลาย........

สำหรับตระกูลโจวแล้ว นี่ถือเป็นโอกาสที่หาได้ยากและมีค่าอย่างยิ่ง

บางที

ตระกูลโจวจะอาจจะได้แทนที่ตระกูลหลัน หกลายเป็นตระกูลที่รองลงมาจากตระกูลอันดับหนึ่งของตระกูลเย่!

คิดถึงจุดนี้แล้ว

จู่ๆ ภายในใจของโจวห้าว ก็เกิดความทะเยอทะยานอย่างระงับเอาไว้ไม่อยู่

เห็นภาพด้านหลังโจวห้าวที่จากไป

หยางเฟิงก็หยิบตาให้กับหนิวต้าลี่

หนิวต้าลี่เข้าใจในทันที และเดินตามไป

ถึงอย่างไรโจวห้าวก็เป็นลูกเขยของตระกูลหลัน

สุภาษิตพูดเอาไว้ว่า การระวังผู้อื่นนั้นมิควรขาด

จึงให้หนิวต้าลี่ตามไป

ถ้าหากโจวห้าวกล้าปิดเผยความลับแม้แต่ครึ่งคำ นั่นก็คือคราวตายของเขา!

หยางเฟิงกวาดสายตามองหม่าตงอีกครั้ง แล้วกล่าวถามว่า: "หม่าตง ตระกูลหลันต้องการจะฆ่าคุณ คุณเตรียมการรับมืออย่างไร?"

ภายใต้รอยยิ้มที่อ่อนโยนและใจดีของหม่าตง ทันใดดวงตาทั้งคู่ก็ปรากฏแสงสว่างวาบขึ้น: "ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับน้ำมาใช้ดินต้าน ในเมื่อตระกูลหลันรนหาที่ตาย เช่นนั้นฉันก็จะช่วยให้พวกเขาได้สมหวัง!"

เมื่อสิ้นเสียงลง

บนตัวของหม่าตง ก็ส่องประกายไปด้วยเจตนาฆ่าอันเยือกเย็น

ทุกคนที่อยู่ข้างๆ ถูกรัศมีสังหารอันเยือกเย็นนี้ กระตุ้นให้ตัวสั่นเล็กน้อย

มีเพียงแค่หยางเฟิง ที่ลุกขึ้นยืนอย่างไม่สนใจ จัดเสื้อผ้าตนเองเล็กน้อย "เช่นนั้นก็ดี เรื่องนี้ก็ถือว่ามอบให้คุณ! ฉันจะต้องไปรับพั่นพั่นหลังเลิกเรียน!"

พูดจบ หยางเฟิงก็รีบก้าวเท้าออกไป

เพียงแค่นึกถึงใบหน้าอันน่ารักไร้เดียงสานั้นของพั่นพั่น

ภายในใจของหยางเฟิงก็ร้อนรุ่มขึ้นมาทันที

ในเวลาเดียวกัน

ณ อนุบาลซันไชน์

เวลานี้ ตรงกับเวลาเลิกเรียน

เด็กอนุบาลแต่ละคน ต่างก็เดินออกมายังหน้าประตูโรงเรียน

สาวน้อยมัดผมแกละผู้น่ารักก็เดินออกมา

ชั่วพริบตา ชายสวมชุดสูทสีดำสี่ห้าก็เข้ามาคุ้มกัน

สาวน้อยผู้น่ารักคนนี้ แน่นอนก็คือหยางพั่นพั่น

นับตั้งแต่ครั้งที่แล้ว หลังจากหยางพั่นพั่นถูกเจี้ยนเฟิงลักพาตัว

หยางเฟิงก็ให้ความสนใจต่อความปลอดภัยของหยางพั่นพั่นเป็นพิเศษ

ตอนนี้ไม่ว่าหยางพั่นพั่นจะเข้าเรียนเลิกเรียน ล้วนมีบอดี้การ์ดมาคอยคุ้มกันโดยเฉพาะ