เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 469

คนที่ออกมาด้วยกันกับโจวห้าว ยังมีหม่าตง หนิวต้าลี่และคนอื่นๆ ด้วย

"โจวห้าว ไอ้คนทรยศ ตระกูลหลันของฉันปฏิบัติต่อแกเป็นอย่างดี ไม่นึกเลยว่าแกจะหักหลังฉัน!"

หลันเฟิงตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ ชี้นิ้วด่าทอไปที่โจวห้าว

คนคำนวณไม่สู้ฟ้าลิขิตจริงๆ

ใครจะคาดคิด

ว่าโจวห้าวไอ้เศษสวะไร้ค่าคนนี้ จะกล้าแว้งกัดตนเอง!

"หึ!"

โจวห้าวหัวเราะเยาะ : "หลันเฟิง ไอ้แก่ตายยากอย่างมึง กูขัดหูขัดตากับมึงมานานแล้ว! ก่อนหน้านี้พวกมึงคิดว่าตระกูลหลันเป็นใครกัน เห็นตระกูลโจวอยู่ตรงหน้าก็เป็นแค่หมาตัวหนึ่งเท่านั้น"

"ตอนนี้ล่ะ มึงจะตวาดใส่กู จิกหัวใช้! จะบอกมึงให้นะ กูทนมามากพอแล้ว! ถึงแม้ว่ากูจะเป็นคนไอ้ไร้ประโยชน์ แต่วันนี้กูจะฆ่าพวกมึงให้หมดเลย!"

ทันใดนั้น

ดวงตาคู่นั้นของโจวห้าว เย็นชาจนน่ากลัว!

นึกถึงในตอนนั้น

ตระกูลโจวเป็นตระกูลอันดับรองของตงไห่

แต่ตระกูลหลันนั้น เป็นเพียงตระกูลอันดับสาม

ที่เดินตามตูดตระกูลโจวเท่านั้น!

ไอ้แก่หลันเฟิงคนนี้ ทุกๆ ครั้งที่เห็นตนเอง จะเรียกลูกเขยผู้แสนดีทุกคำ

ใบหน้าแก่ๆ นั้น ผลิบานราวกับดอกเบญจมาศ!

แทบอยากจะคุกเข่าลงกับพื้นแล้วเลียพื้นรองเท้าของตนเอง

แต่หลังจากที่ตระกูลหลันกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของตงไห่

ไอ้แก่สารเลวหลันเฟิงคนนี้ ทัศนคติที่มีต่อตัวเองเปลี่ยนไป 180 องศา

เรียกไอ้ไร้ประโยชน์ทุกคำ

เมื่อเห็นตนเอง

หน้าไม่เป็นหน้า จมูกไม่เป็นจมูกเลย

แทบอยากจะเหยียบตนเองไว้บนพื้นซะด้วยซ้ำ!

"มึงๆๆ......"

หลันเฟิงโกรธจนตัวสั่น

เขาคาดไม่ถึงเลยว่า ปกติแล้วโจวห้าวอยู่ต่อหน้าตนเองจะยอมลูกเดียว แต่จู่ๆ ก็ทรยศหักหลังตนเอง!

ช่างน่าเสียดาย คาดไม่ถึงว่าจะไม่คยมองเห็นถึงความทะเยอทะยานที่โฉดชั่วของไอ้โง่โจวห้าวคนนี้เลย

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้

หลันจื่อก็ด่าทอขึ้นมา

"โจวห้าว ไอ้หมาไร้ประโยชน์ ไอ้โง่! ตระกูลหลันของฉันเลี้ยงดูแกเหมือนหมาตัวหนึ่ง ยังคิดที่จะแว้งกัดเจ้านายอีกเหรอ?"

"รีบลงมารับความตายซะดีๆ มิเช่นนั้นแกรวมถึงตระกูลโจวของแก จะต้องเจอกับหายนะอย่างแน่นอน!"

ได้ฟังคำพูดของหลันจื่อ