เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 480

เขาไม่เห็นความทุกข์โศกเศร้าแม้แต่น้อยบนใบหน้าหลันซิน แต่หลับเป้นสีหน้าหลันซินที่ขาวซีด และหวาดกลัวมาก

“พ่อ! พ่อว่า หยางเฟิงจะฆ่าฉันไหม……คนรับใช้ไปที่ฉันตบตีไปเมื่อกี้ คือคนที่หยางเฟิงพามาตระกูลเย่……โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย! ทำยังไงดี!”

เสียงกรีดร้องของหลันซินดังขึ้น

หลันเจิ้นหมดคำพูดแล้ว!

นี่มันอะไรกันเนี่ย!

ถ้าไม่ใช่มีเรื่องที่จะขอร้องหลันซิน หลันเจิ้นอยากจะเดินออกไปเดี๋ยวนี้เลย!

ลูกสาวคนนี้ของตัวเอง ช่างโง่อย่างช่วยไม่ได้จริงๆ!

หลันเจิ้นทำได้แค่ส่ายหัว อธิบายว่า “ไม่ใช่หยางเฟิงลงมือเอง แต่เขาบังคับโจวห้าวให้ยิงหลันเฟิงตาย”

“พ่อ พ่อทำฉันตกใจแทบตาย! ฉันคิดว่าหยางเฟิงจะโหดร้ายขนาดกล้าฆ่าลุงของตัวเองสักอีก”

หลันซินตบหน้าอกของตัวเอง พูดด้วยท่าทางตกใจ

แค่ไม่ใช่หยางเฟิงฆ่าก็ดีแล้ว

นี่หมายความว่า

หยางเฟิงยังไม่มีความกล้าขนาดนั้น!

ก็จะไม่กล้าทำอะไรกับแม่ยายอย่างเป็นธรรมดา

หลันเจิ้นหันหัวมาเหลือบมองหลันซิน ด้วยสีหน้าหมดหนทาง

ก็ไม่รู้ว่าสมองของหลันซินนี้ มันเป็นยังไงกันแน่?

หรือว่าเธอไม่ได้ฟังสิ่งที่ตัวเองพูดดีๆเหรอว่า หยางเฟิงบังคับให้โจวห้าวฆ่าหลันเฟิง?

หลันเจิ้นพูดด้วยสีหน้าขาวซีด “ถึงแม้จะไม่ใช่หยางเฟิงฆ่าด้วยมือตัวเอง แต่ก็คือหยางเฟิงบีบบังคับ ถ้าไม่ใช่เขา โจวห้าวก็ไม่มีความกล้าขนาดนั้น ดังนั้นหยางเฟิงจึงเป็นผู้บงการตัวจริง!”

แค่นึกถึงการตายของลูกชายตัวเอง

ใจของหลันเจิ้นก็มีเลือดหยด

นี่คือลูกชายคนเดียวของเขา!

ตายไปแบบนี้เลย?

เขาแทบจะฟันและกรีดหยางเฟิงด้วยมีดพันหมื่นเล่ม!

หลันซินพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด “พ่อ ถึงแม้หยางเฟิงจะเป็นคนบงการแต่โจวห้าวถึงจะเป็นฆตรกรที่ฆ่าพี่ชายจริงๆ! และเรื่องนี้ พ่อมาบอกกับฉันแล้วมีประโยชน์อะไร?”

เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง

แม้ว่าหยางเฟิงจะฆ่าหลันเฟิงด้วยมือตัวเอง เธอก็ทำอะไรไม่ได้

จะให้ตัวเองไปทำอะไรหยางเฟิงก็คงไม่ได้ใช่ไหม?

ยิ่งกว่านั้นด้วยความสามารถของหยางเฟิง

ถึงแม้จะเป็นตัวเองร้อยคน ก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิงคนเดียว!

หลันเจิ้นพูดอย่างคาดหวังแต่ทำอะไรไม่ได้ว่า “หลันซิน เธอเป็นแม่ยายของหลันเฟิงไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้พี่ชายของเธอถูกหยางเฟิงฆ่าตาย เธอจะไม่ลุกขึ้นมาพูดอะไรสักหน่อยเหรอ?”