เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 482

“ฮึ!”

หลันเจิ้นหัวเราะเสียงเย็น

ความคิดของหยางเฟิงเป็นอย่างไร เขาไม่สามารถเข้าใจมากกว่านี้ได้

ลุงทั้งสองคนของเย่เมิ่งเหยียนต่างถูกหยางเฟิงฆ่าตาย

เขายังสนใจคุณตาที่ไม่สำคัญของตัวเองไหม?

หลันเจิ้นกัดฟันถาม: “ฉันถามแกจริง ๆ เถอะ แกฆ่าลูกชายของฉันทำไม?”

“เอ๊ะ?”

ทันทีที่ได้ยิน

หยางเฟิงทำหน้าประหลาดใจทันทีพลางพูด: “คุณตา คุณพูดเพ้อเจ้ออะไรนะ? จากที่ฉันรู้ คุณลุงถูกหลานเขยของคุณ โจวห้าว ฆ่าตายต่างหาก เกี่ยวอะไรกับฉันกัน?”

“แก แก แก……”

หลันเจิ้นพูดด้วยความโกรธ: “หยางเฟิง แกอย่ามาตีหน้าซื่อต่อหน้าฉันนะ! ไม่ใช่แกบังคับโจวห้าวเหรอไง คนกระจอกอย่างโจวห้าวนั่นเหรอจะกล้าฆ่าลูกชายฉัน? แกคือฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าลูกชายฉัน!”

หยางเฟิงส่ายหัว ถอนหายใจและพูด: “คุณตา คุณใส่ร้ายฉันจริง ๆ ตอนนั้นฉันต้องการอยากช่วยคุณลุง แต่ไอ้สารเลวโจวห้าวนั่นเสียสติไปแล้ว เขาต้องการฆ่าคุณลุงมาก หากไม่ใช่ฉันหยุดเขาไว้ทันเวลา กลัวว่าโจวห้าวคงฆ่า หลันจื่อ หลานสาวของคุณไปด้วย ถ้าคุณไม่เชื่อก็สามารถเรียกหลันจื่อมาได้เลย”

“กับปู่แกสิ!”

หลันเจิ้นทนไม่ได้จึงพูดสบถออกมา

ไอ้เลวหยางเฟิงนี่ แสดงเก่งจริง ๆ

ในใจของหยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะดูถูก

จะสู้กับตัวเขา?

คุณยังอ่อนหัดนัก!

เขาจับคางและอดไม่ได้ที่จะแอบคิดในใจ

ตัวเขาทักษะการแสดงช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ

หรือเขาควรไปแสดงที่ต่างประเทศดี?

อาจจะได้รางวัลออสการ์อะไรแบบนี้?

ทันใดนั้น

หยางเฟิงกับหลันเจิ้นกำลังจะปะทะกัน

เย่เมิ่งเหยียนยืนขึ้นและพูด: “คุณตาคะ การตายของคุณลุง หนูได้ฟังที่หยางเฟิงบอกแล้ว ตรงนี้อาจจะมีเข้าใจผิดกันก็ได้นะคะ พวกเรานั่งลงและค่อย ๆ คุยกันดีกว่านะคะ!”

“ฮึ!”

หลันเจิ้นหัวเราะเสียงเย็นและกลับไปนั่งบนโซฟาอย่างโกรธเคือง

เขาขี้เกียจพูดกับหยางเฟิงเยอะ

ไอ้สารเลวนี่ คือ ราชาปากตะไกรจริง ๆ

เถียงกันกับเขาไป