เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 57

หยางเฟิงหัวเราะเยาะอย่างเกียจคร้านจะสนใจเย่ลั่ว

เมื่อเห็นท่าทางเมินเฉยของหยางเฟิง อารมณ์ของเย่ลั่วก็ระเบิดทันที

“ตายซะ!”

เย่ลั่วแผดเสียง จากนั้นจึงกำหมัดแน่นแล้วเหวี่ยงเข้าใส่หยางเฟิง

“ไม่เจียมตัว!”

หยางเฟิงส่ายหน้า แล้วถีบตอบโต้กลับไป

ตุ้บ!

เย่ลั่วลอยกระเด็นลงไปนอนกองบนพื้น

หยางเฟิงเดินเข้าไปแล้วก้มหน้าลงมองเขา

“แกคิดจะทำอะไร”

เย่ลั่วเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว

“รังแกผู้หญิงของฉัน ฉันจะทำให้แกกลายเป็นขันที”

หยางเฟิงกระทืบเท้าลงไปอย่างแรง

“อ๊ากกก!”

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นราวกับแทบจะขาดใจ

เมื่อคนในที่นั้นเห็นเช่นนี้ต่างรู้สึกขนหัวลุก

โดยเฉพาะสองพ่อลูกเย่กวงกับเย่ชิวที่สีหน้าหมองหม่น

เย่ลั่วกลายเป็นหมันไปแล้วหรือ

พวกเขาจบเห่แน่

เย่ลั่วร้องโหยหวนราวจะขาดใจ “แกกล้าทำให้ฉันเป็นหมันเหรอ ตระกูลเย่แห่งเมืองเอกไม่มีทางปล่อยแกไปแน่!”

หยางเฟิงยิ้มอย่างอำมหิต

จากนั้นเขาจึงจ้องเขม็งไปที่เย่ลั่วอย่างเย็นชา แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงใสกังวาน

“จำเอาไว้ ห้ามดูถูกผู้หญิงของฉัน!”

เมื่อกล่าวจบ เท้าของหยางเฟิงก็ออกแรงเหยียบลงไปอีกครั้ง

อ๊ากก!

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอีก เย่ลั่วเจ็บจนหมดสติไปในที่สุด

“หยางเฟิง ครอบครัวแกไม่รอดแน่!” เย่กวงตะคอกใส่หยางเฟิง

“พวกแกจะออกไปได้หรือยัง ถ้ายังไม่ยอมไป อย่ามาว่าฉันก็แล้วกัน รปภ.!”

หยางเฟิงมองไปที่เย่กวงแล้วตะโกนไล่

สิ้นเสียง รปภ.สิบกว่าคนก็วิ่งเข้ามา แล้วหิ้วตัวเย่กวงกับเย่ชิวสองพ่อลูกออกไปทันที

เมื่อเหตุการณ์เป็นดังนั้น สีหน้าของเย่กวงกับเย่ชิวก็ย่ำแย่และออกไปอย่างไม่เต็มใจ