ภายใต้หน้ากาก ก็มีเสียงแหบออกมา
“ปู่น้อย?”
“เหอะ เหอะ!”
เย่หลงตกตะลึงครู่หนึ่งพลางพูดอย่างเยาะเย้ยว่า "อย่ามาผูกความสัมพันธ์กับปู่ ปู่ไม่เคยเป็นญาติครึ่งผีครึ่งคนเฉกเช่นเจ้า"
สำหรับกุ่ยเหมิน
ในยุทธภพแห่งนี้เรียกได้ว่าทุกคนล้วนรังเกียจ
เพราะกุ่ยเหมิน ไม่ใช่แค่เป็นผีเท่านั้น
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคนที่อยู่ในกุ่ยเหมินทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายและทำหลายสิ่งหลายอย่างที่อุกอาจและแสดงถึงความเกลียดชัง
หลอกล่อน้องสะใภ้คนที่สอง ขายพี่น้อง กินบนเรือนขี้บนหลังคา ฆ่าผู้บริสุทธิ์ ข่มเหงผู้หญิงและเด็ก ลอบทำร้ายทำร้ายผู้คน ฯลฯ ข้อห้ามเหล่านี้ใน ยุทธภพล้วนไม่สามารถทำได้ แต่สำหรับคนในกุ่ยเหมิน เรื่องเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งสมมติ
ตราบใดที่เขาสามารถทำภารกิจได้สำเร็จ เขาก็ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หลง
ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้โกรธเคืองอะไร แต่กลับหัวเราะเบาๆพลางพูดว่า
“ทำไมละ ปู่น้อยไม่รู้จักข้ารึกระไร?”
เมื่อพูดจบ
ฝ่ายตรงข้ามก็ถอดหน้ากาก
เผยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผล หน้าตาดูน่าสยดสยอง!
“เย่ชิว?”
สีหน้าของเย่หลงเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ถึงแม้เย่ชิวจะแปลงโฉมไปแล้ว
แต่เย่หลงยังจำเขาได้
“เป็นเจ้าได้อย่างไร?ทำไมเจ้าเปลี่ยนเป็นผีแบบนี้ และยังเข้าร่วมกับกุ่ยเหมิน?”
“กร้าก กร้าก!”
เย่ชิวหัวเราะด้วยเสียงประหลาด “ปู่น้อย ไม่ต้องแปลกใจ ข้าเข้าร่วมกับกุ่ยเหมินเพราะอยากกำจัดไอ้สารเลวหยางเฟิงนั้น!”
เมื่อพูดถึงหยางเฟิง
ใบหน้าที่มีแผลเป็นของเย่ชิว กลายเป็นความน่าสยดสยองมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว
เขาต้องกลายเป็นผีแบบนี้ก็เพราะหยางเฟิง
เข้าร่วมกุ่ยเหมิน ต้องแปลงโฉมและแปลงเสียง
เพื่อไม่ให้คนอื่นจำได้
สามารถพูดได้ว่า
การที่เย่ชิวเข้าร่วมกุ่ยเหมิน เขาไม่ได้มองว่าตนเองเป็นคนอีกต่อไป
“หึ!”
เย่หลงถอนหายใจอย่างเยือกเย็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...