เมื่อนึกถึงหมัดของหยางเฟิง
เหลิงฉานก็เหงื่อตกอย่างไม่รู้ตัว
ความรุนแรงของหมัดนั้น ไม่เพียงแต่ทำลายอวัยวะภายในของเขา
แต่ยังทำให้จิตใจของเขาบอบช้ำ
ถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของเหลิงฉาน
หยางเฟิงสามารถฆ่าเขาได้ภายในหมัดเดียว
“เจ้าหยางเฟิงนี้! ตกลงแล้วอยู่แดนใดกันแน่ หรือว่าเขาจะเป็นผู้แข็งแกร่งแห่งขุมพลังที่2จริงๆงั้นรึ?”
ณ ตอนนั้น
เหลิงฉานยังคงมีความหวาดกลัว
เขารู้ว่า
หากต้องจัดการหยางเฟิงต้องมีแผนระยะยาว
ด้วยพลังของกลุ่มพันธมิตรโลกบู๊ตอนนี้ เกรงว่าจะทำอะไรหยางเฟิงไม่ได้เลย
“ไอขยะหลี่ซู่เกรงว่ามันคงจะรู้ถึงพลังของหยางเฟิงอยู่แล้ว แต่กลับไม่ตนเองก่อน เจ้าคนนี้ต้องตั้งใจปิดบังเป็นแน่!”
เหลิงฉานกัดฟันแน่
ครั้งก่อน
แขนของ หลี่ซู่ถูกตัดขาดโดยหยางเฟิง เขาน่าจะเข้าใจความแข็งแกร่งของหยางเฟิงเป็นอย่างดี
แต่ไอ้เวรนี้
ไม่เพียงแต่ไม่บอกตนเอง แต่กลับยุแยงให้ตนเองไปแก้แค้นหยางเฟิง
ทำให้ตัวเองอับอายต่อหน้าเพื่อนนักสู้หลายหมื่นคน
เกรงว่านับต่อจากนี้
ตัวเองจะกลายเป็นเรื่องตลกของโลกบู๊แห่งยุทธภพ
เมื่อคิดถึงตรงนี้
เหลิงฉานมีแรงอาฆาตที่อยากจะฆ่าหลี่ซู่
“ผู้คุมกฎสิบ!”
เวลานี้
ด้านนอกเสียงเกิดเสียงขึ้น
“นั้นใคร?”
“ข้าหลี่ซู่ขอรับ ข้ามาเยี่ยมผู้คุมกฎสิบ”
เมื่อได้ยินเสียงของหลี่ซู่
สีหน้าของ เหลิงฉานเปลี่ยนจากสีขาวเป็นมืดมน แล้วก็เปลี่ยนจากมืดมนเป็นสีขาว ในที่สุดก็สามารถทำสีหน้าปกติได้
เขารู้ว่า
หลี่ซู่ไม่ใช่คนดีอะไร
เขาแค่อยากมาว่าความบาดเจ็บที่ตนเองได้รับเท่านั้น
ถ้าหากตนเองได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัส
เกรงว่าจิ้งจอกตาขาวตัวนี้ คงต้องวางแผนก่อเรื่องเป็นแน่
สำหรับหลี่ซู่
เหลิงฉานไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...