เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 593

เพิ่งพูดจบ

เพียงเห็นนักบู๊คนหนึ่งบุกไปแล้ว

ไม่นาน

นักบู๊คนนี้บุกมาถึงด้านหน้าประตูของสุสานแล้ว

ระหว่างนั้นไม่ได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดใด ๆ ขึ้น

ทั้งหมดต่างก็คลื่นลมสงบเงียบ！

“ฮ่า ๆ ๆ ！”

นักบู๊คนนั้นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง พูดว่า“พวกแกไอ้โง่กลุ่มนี้ ดูแล้วสุสานนี้ก็แค่นี้ล่ะ！ พวกแกไม่กล้ามาก็อย่าโทษกูลงมือรวดเร็วบรรลุเป้าหมายก่อน เอาชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรใส่เข้ากระเป๋าก่อนแล้ว！”

ได้ยิน

นักบู๊คนอื่น ๆ ทยอยมองฝ่ายตรงข้ามแวบหนึ่งแล้ว

มองเห็นนักบู๊คนนั้นไม่มีอันตรายใด ๆ ในใจของทุกคนอดไม่ได้ที่จะเตรียมจู่โจม

ฟืบ！

ฟืบ！

ฟืบ！

……

ในที่สุด

คนส่วนหนึ่งก็อดไม่ได้แล้ว

เพียงแค่เห็นเงาแต่ละคนบุกไปแล้ว

ครั้งนี้

บุกไปนับร้อยคน

คนเหล่านี้ยังคงไม่มีเรื่องอะไร

และหยางเฟิงยังคงมีใบหน้าที่เย็นชา สองมือวางที่ด้านหลัง

จางเทียนซานที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะถามอย่างร้อนใจว่า“เจ้าพันธมิตรหยาง พวกเราไม่บุกไปเหรอ？ ถ้าหากชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรถูกคนแย่งไปแล้วจะทำยังไง？”

สำหรับจางเทียนซานกลับไม่มีความโลภอะไรต่อชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกร

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากได้ชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกร แต่เขารู้ว่าตัวเองไม่มีพลังนั่นที่จะแย่งชิงชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรมาได้

แต่ถ้าหากหยางเฟิงสามารถแย่งชิงชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรมาได้

พลังของหยางเฟิงก็จะเปลี่ยนเป็นยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น

อย่างนั้นเขาอยู่กับหยางเฟิงก็ยิ่งปลอดภัย！

หยางเฟิงพูดสบาย ๆ “ใจร้อนอะไร？ คนกลุ่มนี้ก็เพียงแค่เป็นทหารที่ส่งไปตายเท่านั้น หรือว่านายต้องการบุกไปรนหาที่ตายเหรอ？”

อ๋า？

ได้ยินคำพูดนี้

จางเทียนซานหุบปากไม่กล้าพูดแล้ว

และที่หยางเฟิงนิ่งเฉยอย่างนี้

ที่พักพึงที่ใหญ่ที่สุดของเขาก็คือเย่หลง

จิ้งจอกแก่คนนี้มีแผนการที่ลึกล้ำยากจะคาดเดาได้

ต้องรู้ว่า

ในสุสานนี้ที่ฝังเป็นบรรพบุรุษของเขา

เขาต่างก็มั่นคงเหมือนภูเขา

ตัวเองทำไมต้องร้อนรนด้วย？

มองเห็นคนนับร้อยนี้ต่างก็ไม่มีอันตราย

มีสองสามร้อยคนอีกที่อดทนไม่ไหวบุกไป

เวลานี้หน้าประตูสุสานได้รวมตัวนับพันคนแล้ว

มองเห็นที่นี่

คนของกุ่ยเหมินกับศูนย์พันธมิตรบู๊ต่างก็เตรียมที่จะจู่โจมแล้ว

“คุณหนูใหญ่ พวกเราต้องบุกไปไหม？” สวีโหย่วหรงถามอย่างแปลกใจ