เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 671

เย่หลงยิ้มเล็กน้อย

ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรชิ้นนี้เป็นสมบัติของโลกบู๊

ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนมากมายเท่าใดที่ต้องเสียสละชีวิตให้มัน

ท่าทางของหยางเฟิงเช่นนี้ก็เป็นเรื่องปกติ

ทันใดนั้น

เย่หลงสีหน้าจริงจังพลางพูดว่า “หยางเฟิง ข้าขอฝากชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรนี้ไว้กับเจ้า มันถูกทิ้งไว้โดยบรรพบุรุษของข้า และข้าหวังว่าเจ้าจะดูแลมันอย่างดี

“หากวันใด เจ้าใช้เศษเสี้ยวของชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรเพื่อทำสิ่งที่ผิด แม้ข้าจะมอดม้วยมรณา ข้าก็จะตามรังควาญเจ้า!”

เมื่อพูดจบ

สายตาของเย่หลงพลันเปล่งรังสีแห่งความสะพรึงกลัว

หยางเฟิงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมพลางพูดว่า " นายท่าน ไม่ต้องกังวล ข้าจะดูแลชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรอย่างดี และข้าจะไม่ยอมให้ใครใช้การชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรเพื่อทำความชั่วร้ายเป็นอันขาด!"

เมื่อได้ยินดังนั้น

พลังลมปราณของเย่หลงค่อยๆหรี่แสงลง ราวกับว่าเขากลายเป็นชายชราธรรมดาอีกครั้ง

“นี่เป็นความมุ่งมั่นเล็กๆ ของข้า นายท่านได้โปรดรับมันไว้ด้วยเทอญ!”

หยางเฟิงเก็บชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรอย่างเคร่งขรึม

เขาหยิบเช็คเงินสดอีกหนึ่งพันล้านใบจากกระเป๋าของเขาแล้ววางลงบนโต๊ะ

หยางเฟิงเคยคิดที่จะปิดล้อมหุบเขา

ปัจจุบันเขาได้รับเงินพันล้าน

ช่วยเย่เวิ่นทำนุบำรุงกงเต๊ก

ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี

เย่หลงเหลือบมองไปยังเช็คเงินสด แต่เขากลับไร้ซึ่งความเกรงใจ และหยิบมันขึ้นมาดู

เทียบกับชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรแล้ว

หนึ่งพันล้านเป็นแค่เงินเพียงเล็กน้อย

“จริงด้วย! นายท่าน ข้ายังมีสิ่งนี้!”

อยู่ๆ หยางเฟิงก็คิดอะไรออก

เขานำตำราหมัดหย่งชุนออกออกมาจากอกของเขา

เมื่อเห็นตำราหมัดหย่งชุน เย่หลงตกอยู่ในภวังค์แห่งการพิจารณา

ไม่นานนัก

เขาถอดหายเบาๆพลางพูดว่า “ตำราหมัดมวยนี้เจ้าเอาไปเถอะ！”

“นายท่าน ข้าจะรับไว้ได้เยี่ยงไร นี่มันคือสมบัติล้ำค่าของตระกูลท่าน？”หยางเฟิงไม่เข้าใจ น้ำเสียงแสดงความตื่นตกใจ。

“เหอะ เหอะ！”

เย่หลงหัวเราะเยาะกับตัวเอง พลางพูดว่า “ถ้าเป็นสิบปีก่อน ตำราหมัดมวยเล่มนี้ข้าไม่มีทางให้เจ้าเด็ดขาด! แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ข้าแก่แล้ว ไม่มีทั้งเวลาและพละกำลังที่จะสอนหมัดหย่งชุนแก่ชาวบ้านตระกูลเย่แล้ว”

“ในเมื่อพวกเขาคุ้นเคยที่จะเป็นชาวนา งั้นข้าก็จะไม่รบกวนชีวิตพวกเขาอีก！”

นี่คือตัวเลือกแห่งกาลเวลา

เมื่อไร้ซึ่งโอกาสแห่งโชคชะตาแล้ว

ก็อาจจะมอดม้วยมรณา