เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 697

เห็นเย่เทียนเสียชีวิตแล้ว

บนใบหน้าของหยางเฟิง ก็ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้น

การตายของเย่เทียน ล้วนเป็นเพราะเขารนหาที่ตายเอง

"พรวด!"

เยไห่มองศพของเย่เทียน แล้วทอดถอนใจออกมา

"ฝังศพของเขาให้ดีๆ หน่อยแล้วกัน!"

เมื่อพูดคำนี้จบ

เย่ไห่ก็หันเดินจากไป

ถึงแม้เย่เทียนจะพยายามใส่ร้ายป้ายสีเขาอย่างที่สุด

แต่ตอนนี้

พ่อของตนเอง ได้ตายอยู่ตรงหน้าของตนเอง

นี่จึงทำให้ภายในใจของเย่ไห่รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

"เมิ่งเหยียน คุณไปเป็นเพื่อนพ่อนะ!"

ความหงอยเหงาของพ่อตา สะเทือนใจหยางเฟิงอย่างมาก

เขาจึงให้เย่เมิ่งเหยียนไปอยู่เป็นเพื่อนเขา เพื่อพูดคุยด้วยสักพักหนึ่ง

คนทั้งสองออกไปแล้ว

เหลือเพียงกลุ่มคนที่เข้ามามุง ที่ต่างก็พากันทอดถอนใจ

ชาวโลกตื่นตระหนกเพียงแค่เงินไม่กี่ตำลึง

และเงินเพียงไม่กี่ตำลึง ก็สามารถแก้ไขความตื่นตระหนกของชาวโลกได้

ละครตลกในครอบครัว ล้วนเกิดจากทรัพย์สินของครอบครัว ล้วนเกิดจากความรู้สึกอคติ

ทุกคนต่างก็มองญาติและเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ตนเอง

ความรู้สึกประเดประดังเข้ามาพร้อมกันหมด

ช่วงเวลามีความสุข ความสามัคคีปรองดอง ควรจะเป็นวันที่เต็มไปด้วยลูกหลานไม่ใช่เหรอ?

แต่น่าเสียดาย

โลกใบนี้จะมีสักกี่คนที่จะสามารถเห็นซึ้งถึงความคิดได้

"ท่านแม่ทัพ ข้าน้อยตรวจสอบชัดเจนแล้วครับ!"

ในเวลานี้

เสือขาวได้มาถึงหยางเฟิงแล้ว และกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

หลังจากที่เย่เทียนแกล้งตาย

หยางเฟิงก็ได้ส่งเสือขาวไปแอบตรวจสอบ ว่าใครเป็นคนช่วยเย่เทียนหนีไป!

เป็นใครที่ชั่วร้าย และวางแผนเบื้องหลังทุกสิ่งทุกอย่างนี้?

หากไม่ใช่เพราะตนเองอยู่ในสนามรบเป็นเวลานาน จึงเคยชินกับการเห็นกลอุบายต่างๆ ของศัตรู การทรยศหลอกลวง ไม่อย่างนั้นก็เกรงว่าชื่อเสียงของเย่ไห่จะต้องเหม็นโฉ่ไปทั่วตงไห่

เฟิงเมิ่งกรุ๊ป ด้วยเหตุนี้ก็ต้องได้รับการพัวพันไปด้วย!

เย่เทียนที่เป็นคนชราวัยแปดสิบปี จะสามารถพัดพายุคลื่นและลมได้รุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ?

หยางเฟิงไม่เชื่อ!