เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 755

หยางเฟิงยิ้มอย่างเยือกเย็นพลางพูดว่า วางใจเถอะ เขาไม่จากไปไหนหรอก

ถ้าหากจางหมิงกล้าจากไป

ชะตาชีวิตอันน้อยนิดของเขาก็ไม่ต้องเอาแล้ว

เพียงแต่จางหมิงเป็นคนฉลาด

เขาก็จะรู้ว่าเขาต้องทำเช่นไร

เมื่อเห็นสีหน้าที่มั่นใจของหยางเฟิง

เย่เมิ่งเหยียนก็มิได้ถามอะไรเพิ่มอีก

ยังไงซะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

หยางเฟิงจะช่วยเธอแก้ปัญหาเสมอ

หล่อนไม่จำเป็นต้องมีความกังวลใจใดๆ

ในเวลาเดียวกัน

จางหมิงที่อยู่ตรงหน้าประตูรู้สึกลุกลี้ลุกลน

โชคดีที่หยางเฟิงมิได้ปกปิดตำแหน่งที่อยู่ของตนเอง มิเช่นนั้นเขาคงทำได้รออยู่ที่บ้าน นอนรอความตาย

เมื่อเห็นหลิวซิงเดินออกมา

จางหมิงรีบไปเดินมาหาทันที พลางยิ้มแล้วถามว่า “เป็นเช่นไรประธานเย่ยินยอมให้ข้าเข้าพบหรือไม่” ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ถึงแม้หลิวซิงจะเป็นผู้จัดการใหญ่ แต่จางหมิงก็ไม่เห็นหัวเลย

แต่ตอนนี้ จางหมิงสีหน้าเต็มไปด้วยความเกรงอกเกรงใจ

หลิวซิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า “ต้องกราบขออภัยด้วย คุณหยางกล่าวว่าเขามิมีเวลาว่างมาพบคุณ”

เมื่อได้ยินดังนั้น จางหมิงสีหน้าซีดเผือก

“ไม่ได้นะ!”

ขอร้องล่ะ ช่วยพูดแทนข้าหน่อย ให้ข้าเข้าไปก็โอเคแล้ว

หลิวซิงถอนหายใจอย่างเย็นชาพลางพูดว่า “แกคิดว่าแกเป็นใคร เจ้าเป็นใครถึงมาขอความเห็นใจจากข้า”

เมื่อพูดจบ

หลิวซิงเหนื่อยหน่ายที่จะสนใจจางหมิง จึงเดินออกไปจากที่ตรงนั้น

เมื่อเห็นท่าทางของหยางเฟิง

หลิวซิงก็รู้ทันที่ว่าจางหมิงจะต้องทำให้หยางเฟิงไม่พอใจเป็นแน่

ให้เขาช่วยจางหมิงร้องขอความเห็นใจ

สมองเขาคงจะผิดเพี้ยนเป็นแน่

เมื่อเห็นหลิวซิงเดินจากไป

จางหมิงก็เหมือนกับเผชิญกับผุยผงแห่งความมรณา

เขากัดฟัน ราวกับว่าได้ทำการตัดสินใจครั้งใหญ่

ในที่สุด

ตึกๆ

ทั้งกายาของเขาก็คุกเข่าอยู่บนพื้น

ถึงแม้จะต่อหน้าครอบครัวใหญ่ การคุกเข่าอยู่ที่พื้นก็เป็นเรื่องที่น่าอับอาย

แต่หากเปรียบเทียบโชคชะตาชีวิตอันน้อยนิด

การเผชิญหน้าก็เป็นเรื่องเล็กน้อย